play date - translated ༄ l.s.

6.

Louis

'Harry mag ik alsjeblieft mee?' Ik volgde Harry terwijl hij verwoed naar de deur liep.

'Nee, je blijft hier. Ik heb je dat al heel vaak gezegd.' Harry draaide zich om en greep mij bij mijn arm om me tot stilstand te brengen. 'En stop met mij volgen.'

'Waarom kan ik niet met je meegaan?' vroeg ik met hoopvolle ogen.

'Ik ga gewoon even naar de winkel. Ik ben snel weer terug,' informeerde hij me. Maar ik wilde helemaal niet alleen thuis zijn.

Ik werd altijd bang toen mijn moeder me alleen thuis achterliet. We hadden altijd in hetzelfde, grote huis gewoond. En vanaf mijn jeugd tot nu toe had ik nog steeds het negatieve gevoel over het alleen zijn in zo'n groot gebied. 

'Waarom laat je me niet meegaan?' herhaalde ik mezelf, maar Harry bleef streng kijken.

'Het kan gewoon niet. Het maakt niet uit, Louis. Waarom blijf je niet gewoon hier?' Ik kon zien dat Harry zich een beetje begon te irriteren, maar ik zou alles doen om het huis uit te mogen. Dat ik mijn hele leven thuis zat was stressvol, vooral op de momenten dat ik helemaal alleen was.

'Ik ben bang,' mompelde ik en trok Harry dichter naar me toe, terwijl ik hem smeekte om me mee te nemen.

'Waarom ben je bang?' vroeg hij, zijn stem kalmer en stiller dan daarnet. Ik haalde diep adem voordat ik hem antwoordde. Ik wist dat het moeilijk zou zijn om de situatie uit te leggen die ik mezelf de hele tijd had voorgehouden.

'Er gebeurde iets toen ik jong was,' zei ik zachtjes.

'Wat is er gebeurd Louis?' Harry hield mijn kin vast zodat ik hem in de ogen zou kijken, maar het riep mij alleen maar vreselijke herinneringen op.

'Iemand had ingebroken,' zei ik eenvoudig. Hetgene dat er precies is gebeurd, doet teveel pijn.

'Wie?' vroeg Harry, maar ik zweeg. Harry bleef maar wachten totdat ik zou antwoorden, maar ik weigerde. 'Louis, wie?' vroeg hij opnieuw en ik haalde diep adem.

'Ik weet het niet. Een onbekende. Een man,' zei ik uiteindelijk.

'En wat heeft hij je aangedaan?' Harry veegde een traan weg die uit mijn oog ontsnapte. 'Wat deed die man met zo'n mooie jongen? En wat deed hij door je zoveel pijn te doen zonder dat je het verdiende?'

'Hij-..' Ik verslikte me in de opkomende brok in mijn keel, maar bleef diep ademhalen zodat ik zo wat kon gaan zeggen. 'Hij brak in en raakte me aan.'

'Waar heeft hij je aangeraakt, lieverd? Als je je er niet prettig bij voelt, hoef je nu niet te antwoorden.'

'H-hij raakte me aan op ongepaste plekken,' zei ik zo snel mogelijk. Ik voelde meer tranen over mijn gezicht lopen. Dit keer veegde Harry ze niet weg, er waren er gewoonweg te veel.

'Kom hier,' zei Harry en hij stak zijn armen uitnodigend naar me uit, zodat ik hem kon knuffelen. 

Ik omhelsde zonder aarzelen zijn lichaam en hij knuffelde me. Ik huilde uit in Harry's borst, totdat de tranen op waren. Ik huilde tot ik me weer goed voelde. Tegen de tijd dat ik terug trok was Harry's shirt doorweekt van mijn tranen. Maar ik voelde me weer mezelf, dankzij Harry die zijn armen om mijn kleine gestalte sloeg. 

Harry merkte dat zijn shirt nat was en liep een stukje achteruit, zodat hij het zo uit kon trekken. Toch draaide hij zich nog even om naar mij. 

'Niemand mag jou ooit aanraken zonder je toestemming,' zei Harry tegen me. 'Het spijt me dat ik aan je angsten twijfelde. Je mag mee, ik heb niks te verbergen.'

Harry pakte een tissue van het tafeltje en droogde daarmee mijn tranen. 'Een lieve jongen zoals jij verdient dit verdriet niet.'

Ik plakte een glimlach op mijn bedroefde gezicht en omhelsde Harry nog een keer. Ditmaal rustte mijn hoofd tegen zijn blote borst. Toen ik terugtrok, liep hij richting de trap.

'Ik doe een ander shirt aan en dan gaan we weg. Trek je schoenen aan,' zei hij, terwijl hij de trap opging. Ik deed mijn schoenen aan, precies zoals hij gezegd had. Tegen de tijd dat hij terug kwam met een ander shirt aan, was ik klaar om te gaan.

Ik liep richting de voordeur, maar het geluid van zijn stem bracht me tot stilstand. 

'Louis?' Ik draaide me om en wendde me tot Harry. 'Beloof me dat je mijn hand vast zult houden, zodat ik je niet verlies.'

'O-oké,' stotterde ik en voelde me meteen ongemakkelijk worden door het contact dat ik straks met Harry zal hebben.

'Beloof het me,' eiste Harry nu, maar meer op een kalme en hoopvolle manier in plaats van boos en streng.

'Ik beloof het.'

'Oké, tijd om te gaan dan.' Harry opende de voordeur en liet me voor hem uit naar buiten lopen. Ik wachtte op hem toen hij de deur sloot en op slot deed. 

Harry draaide zich om en volgde mij terwijl ik doorliep naar zijn auto. Ik opende de passagiersdeur om naar binnen te stappen, maar de stoel stond hoger dan ik had verwacht. 

Harry zag me even struggelen voordat hij mijn taille vastpakte en me een zetje omhoog gaf. Ik bloosde nerveus, maar bedankte hem toch maar.

'Je bent zo klein,' zei hij, gevolgd door een grinnik. Hij sloot mijn deur om vervolgens naar de bestuurderskant van de zwarte SUV te lopen. Toen hij instapte, deed ik snel mijn veiligheidsgordel om en klikte hem vast. Harry deed ook gauw zijn gordel om, nadat hij zijn deur had dichtgetrokken.

Zodra hij de auto startte en wegreed kon ik mijn ogen niet van hem afhouden. Hij reed zorgvuldig en hield zijn aandacht goed bij de weg, om ons beide veilig te houden. Ik had het gevoel dat hij het vadersfiguur was, met wie ik nooit de kans had gehad om mee op te groeien. 

sorry sorry sorry !!! ik herhaal: sorry !!

deze update is zo zo zo laat, sorry !!!!!!!

en i know, saai hoofdstuk maar ja. ik ga weer meer updaten :) denk ik :))

ik heb door corona online school, en ik heb gemerkt dat ik dan al best snel alles af heb. dus ik zal proberen om meer te vertalen !

xoJ