saat gözlerine baktığımda dururdu, bileklerinden öptüğümde bir saat geriye alınırdı yaşadığım yerde. saati her geriye aldıklarında ben teninin başka yerlerini keşfederdim. dünyayı saniyede defalarca turlamak gibiydi dudakların. gülüşün evrenin başka kapılarını açardı bana ama yine de klişe konuşuyorum şu an, haklısın.
sen gittin, bittin. benim kendimle kavga bitemedi bir türlü. her gün ayağımı bastığım halı beni çöpe at diye yalvarıyor. sigarayı içmeyi bilmiyorum herhalde, yanmadık yeri kalmamış. yanan yerleri birleştirince adının baş harfi çıkıyor, çıldırmışım ben. seni düşünmek bana iyi gelmemiş, durup durup bulduğum icatlara bak.
tekrar o ana dönüyorum sonra, ansızın. hangi tarihteyiz? sen biliyor musun? ses yok, bilmiyorsun herhalde. takvim, 1 kasım. neyse.
gözlerin diyorum, zamanı durdururdu. zamanla ne alıp veremediğim var benim? vapurlar pek geçmiyor şimdi. iki yaka on saatte birleşemiyor, biz nasıl birleşelim? aklıma her gece gülüşün düşüyor, rafa kaldırdım derken senden kalan her şeyi. senden kalan demek yanlış olur aslında, sensiz kalamadım sen tümden buradasın hala. bileklerini uzat, geriye saralım zamanı.
şimdi de siyah saçların düştü aklıma. buz kesiyorum, anla.
YOU ARE READING
senden kalan anılar kütüphanesi
Randomkafam çok karışık ve içimdeki o çiçek öldü çoktan her şeyi anlatacağım eğer dizlerime uzanırsan 'bu bir yaz hikayesi.'
