ภาพที่เห็นทำให้ไหว่กงอันหลางโกรธจนแทบอยากจะฆ่าคน ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันว่าโกรธเรื่องอันใด ส่วนสองหนุ่มสาวบนเตียง ตกใจลนลานจนทำอะไรไม่ถูก
หลู่เซียน คว้าเสื้อตัวนอกมาคลุมร่างเปลือยเปล่าของตนเองก่อนจะคุกเข่าลง ส่วนมี่อิงใช้ผ้าห่มพันตัวลงมานั่งคุกเข่าเช่นกัน
"เสี่ยวหลู่! ข้าไม่นึกเลย! ว่าเจ้าจะกล้าถึงเพียงนี้!" เสียงเย็นชาของบิดาทำให้หลู่เซียนหวาดกลัว เขาไม่อยากถูกท่านพ่อเกลียด รีบคลานเข่าเข้าไปเกาะขาผู้เป็นบิดาเอาไว้แน่น
"ท่านพ่อ ได้โปรดอภัยให้ข้าด้วย ท่านอย่าเกลียดข้าเลยนะ จะลงโทษข้าอย่างไรก็ได้ ข้ายอมทำทุกอย่าง แต่อย่าได้เกลียดข้าเลย"
ปลายคางถูกฝ่ามือหนาบีบไว้แน่น "ยอมทำทุกอย่างจริงหรือ?!"
"ยอมๆ ข้ายอม"
"ดี!" เพียงสะบัดมือเบา ๆ ประตูก็ปิดสนิทดังเดิม อันหลางปล่อยมือจากปลายคาง เหลียวหน้าไปมองบุตรสาว ที่นั่งตัวสั่นงันงก "เจ้ารักนางสินะ!"
"ขะ..ขอรับ"
"ข้าอยากจะรู้เหมือนกัน ว่าพวกเจ้าจะรักกันมากแค่ไหน!!" ฝ่ามือหยาบกร้านของผู้ที่เคยจับอาวุธ กระชากผ้าห่มที่คลุมตัวบุตรสาวออก จนนางกลิ้งไปตามแรง เรือนร่างเปลือยเปล่า ปรากฏสู่สายตาผู้เป็นบิดา
"ท่านพ่อ! ได้โปรด" มี่อิงหวาดกลัวบิดาอย่างมากรีบยกมือปิดบังเรือนร่างของตนเอง แท้จริงแล้วนางไม่สนิทกับผู้เป็นพ่อนัก เพราะต้องออกไปรบที่ชายแดนบ่อยๆ พอกลับมาก็ไม่เคยให้ความสนใจนางกับน้องสาวเลย มีเพียงหลู่เซียนเท่านั้นที่แทบจะตัวติดกัน
หลู่เซียนกำลังจะเข้าไปประคองนาง แต่เส้นผมถูกฝ่ามือหนาจับเอาไว้ เสื้อคลุมถูกกระชากจนหลุดออก เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าถูกกดให้คุกเข่าลง ฝ่ามือดึงรั้งเส้นผมให้เงยหน้าสบตา "พิสูจน์สิ ว่าพวกเจ้ารักกัน" น้ำเสียงเย็นจนทำให้ขนลุก
