Ne cok yıprattık birbirimizi
Bilemedik şöyle durgun sularda sevmeyi
Her defasında bir kez daha kırdık kalbimizi
Yıkmayı da başardık kurduğumuz güzellikleri
Bir sen gittin bir ben gittim beceremedik aynı vakitte gelmeyi
Hep bir adım geride kaldık kaçırdık huzur trenini
Göremedik bizden başka yabancıydı hepsi
Yabancı görürken bile en iyi biz bilirdik yine birbirimizi
Vurup kırmakta koyduğumuz kadar sevgide sergileyemedik cesaretimizi
Gec de kalırdı hani saat bile hep geride izledi bizi
Güzellik vermeyi beceremedigimiz gibi beceremedikte gitmeyi
Iyi mi oldu şimdi tane tane dökülürken kuruduk solduk
Hic bilmedik degil mi boylesine tukenecegini
Herseyin sonu vardır diye yazılan ayete inat yaşadık şiddeti
Sonunda bu da bitti
Simdi ne gidebiliyoruz ne gelebiliyoruz iki ayrı deniz misali
Allah akdeniz gibi yanyana ayırdı bizi
YOU ARE READING
Eşe Mektup
General FictionBelki göçersem bu dünyadan anılarım kalır çocuklarıma. Onları çok seviyorum. En çok da bunu bilsinler olur mu? Ve bu hesapta var olan herşeyin telif hakkı çocuklarıma aittir. Her ne kadar eşimin de hakkı geçmiş olsa da asıl hak sahipleri çocuklarım...
