A GIRL WHO HAD A LOT OF IDENTITY

CHAPTER 2

NARRATOR'S POV

Hindi maipaliwanag ang nadarama~

kung ikaw ang nakikita ko, pero sino ba sya? matagal ko nang gustong alamin kung sino ang taong yun, pero ngunit isa lang akong taga pagsalita dito.

Nakita ko sa'king paningin at nakita ang babaeng napakamaldita sa campus na ito, na kasama niya ang isa nilang guro na si Bb.Victoria, makikita mo kung gaano kaseryoso ang kanilang usapan at hindi maibahagi ang nais nitong sabibin.

Samantalang ako ay, nakasulyap pa rin sa atensyon nilang dalawa.

Mahahanap mo nga naman pero bakit dito pa?

At kitang kita ko ang itsura ng babae na,nagmamadaling umalis para bang may dapat siyang aasikasuhin,at natataranta ang kaniyang ipinapakita.

Tila nga ba'y may hindi tayo nalalaman sa baabeng ito,pero napakabait niya sa taong nakakatanda sa kaniya at kahit hindi niya kaano ano ito. Hindi man natin nakikitang pala-kaibigan siya pero makikita mo ang sobrang interes ng mga tao sa kaniya pero siya,lubusang lumalayo na mismo.

Muntikan na rin itong mapatid dahil sa kaniyang pagmamadali sa paglalakad, at kita ko sa kaniyang mukha na namumutla.

I hope she's fine. tsk

Gusto ko sana siyang sundan ngunit tanging aking nagawa lamang ay nakatayo ng magdamag rito sa kinakatayuan ko.

Maaliwalas ang paligid,at napakatahimik. Iilang tao ang naglalakad malayo rin ang pagitan.

At biglang sumulyap sa'king mata ang babaeng nagmamamdali kanina,sinundan ko ito ng tingin bagkus ito'y nawala nalang bigla?

Anong nangyayari writer?

Di ko maipaliwanag ang mga pangyayaring ito, tila nga ba'y siya ay naglaho?

Lumabas na ang kanilang guro ni si Bb.Victoria at kita sa mukha nitong nagmamadala rin, may tinatago yata itong hindi dapat malaman?

Wala tayong pruweba para alamin at tanungin ang mali sa kanila, walang perpekto sa mundong ito kung alam mo naman ang tamang paraan para gawin ang lahat ng makakaya mo.

Napaisip ako at pumanik sa batibot, para hanapin ang babae ngunit!! Wala akong nakitang tao,pero..

May nakita akong box na may dugo.

Ano ito?

Nakakapangilabot,kahit ako gusto ng malaman ang nangyayari,pero wala akong karapatan.

Nakita ko si Bb.Victoria, at nakatingin sa akin na para bang may nais itong sabihin. pero agaran akong umalis para di niya ako makausap. gash! Ang creepy niyang makatingin.

I'm not safe here anymore.

Nagmamadali akong bumaba,kingina muntika na rin akong madulas dahil sa pagmamadali ko sa aking paglalakad pababa at pumunta sa cr at maghilamos.

Sino kaba talaga?

Nakaharap ako mula saking harapan na salamin at napansing gumalaw at nagbukas ang pinto ng cr sa dulo..

Yung puso ko..

At bumukas ang pinto,at nakita ko si Bb.Victoria!

Tumakbo siya saming pagitan at natataranta.

"miss!, Naririnig mo ba ako? gumising ka!" Sigaw nito upang magising ang babae. "bakit,anong nangyayari sayo? Kailangan kitang itakbo.. sa hospital, hanggat maaga pa kinakailangan mong lakasan ang loob mo" huli niyang sabi

at biglang nagsalita ang babae.

"Sorry,sorry mommy" nagmumugtong mata ng babae at binanggit ang kaniyang ina,pero bakit? ito'y humihingi ng kapatawaran..

"Why miss? are you okay?? Hey.. kaya mo yan nak,alam kong kaya mo. Ang pagpapatawad ay hindi nawawala iyan,pero kung alam mong tama. Gawin mo na. dahil iyon ang tama nak" aniya niya at napangiti ako sa kaniyang sinabi sa babae,at kita ko sa ganti ng mukha ng babae ay ngumiti ito sa kaniya. Kitang kita mo ang kanilang komunikasyon sa isa't isa.hanggat maaari sabihin mo na iyon sa iyong ina, hindi tamang patagalin mo ang galit nang iyong puso nak. Tugon niyang muli at nagsalita na ang babae.

Hahayaan mo bang di mo patawarin ang taong mahalaga sayo?

Tinulungan niya itong makatayo at kita sa nagmumugto niyang mata na puno ng kalungkutan pero hindi dahil sa problemado ang babae,nais nitong gwin ay bigyan ng kapatawaran ang kaniyang ina pero hindi pa ito ang tamang oras para dito. hanggat maaari kailangan mong matuto.

Hanggang diyan lang.