Night Encounters (Completed) [R-18]

24 : Titanic

Titanic - The story starts with a seventeen-year-old Rose who hails from an aristocratic family and is set to be married. When she boards the Titanic, she meets Jack Dawson, an artist, and falls in love with him.

-----

Yelena

" I'm - I'm sorry Vince" It almost came out like a whisper as I hugged him tight. Hinayaan ko siyang umiyak sa balikat ko habang yakap yakap ko siya. It all sinked in to me now that he just lost his father inside the OR. At hanggang ngayon, hindi ko parin alam kung ano nga ba ang nangyari sa loob. All I know is that he is weaping now because he had just lost his father.

" Just five minutes Elle. I just need it badly" He whispered as we both succumb to each other's embrace.

Nang matapos ang limang minuto ay agad siyang napabaling sa doctor's coat na hawak ko.

" And why are you holding that motherfucker's coat, Elle. Hindi ba siya marunong maghawak ng sarili niyang coat" Wika niya ng makitang kay Jared pala iyung hawak ko.

" Uhm, baka daw mawala sa loob kaya pinahawak niya sa akin" I explained but he seemed not to take my explanation.

" Mawala my ass. Sinong kukuha ng coat niya kung ang laking letrang nakakatak ang apilyido niya. Leave that, hindi dapat Hernandez ang hawak mong pangalan." Makahulugan niyang wika sa akin.

" We are not going to argue about this, aren't we?" I said calmly.

" Iwan mo na iyan diyan. Hindi ka niya girlfriend para ipahawak niya sa 'yo iyang maruming coat niya. You don't even hold mine tapos iyung kaniya ang hahawakan mo. You're cheating again!" He accused me for the second time around.

Ano bang depinisyon ng cheating para sa lalaking 'to?

" Kukunin niya din 'to mamaya kaya sa akin muna." Wika ko.

Napanguso tuloy siya sa sinabi ko.

" Not now, Elle. Puwede bang huwag mo muna akong pagselosin ngayon. Please" Huminga ako ng malalim. Ang gusto niya kase bitawan ko na mismo sa harapan niya ang hawak hawak ko.

" I'll just leave this on the chair. Kung iyan ang ipapanatag ng loob mo" Wika ko. Siya na mismo ang kumuha sa coat ni Jared at basta basta nalang ibinato sa may upuan.

" Next time, you don't take someone's coat. I hava mine. Iyun na lang ang hawakan mo" He explained. I wanted to counter it but I didn't talk anymore. I know he is not emotionally in good condition to be rationale at this moment.

" Okay. I'll do that" I gave in.

" Good" Sagot lamang niya

" Mauna ka na sa kuwarto ni Isabelle. Susunod ako mamaya. I'll just settle my father's papers and wait for my family." He continued.

" Okay" Tanging sagot ko lamang.

----

Nang makabalik na kami sa ICU ay sinigurado ni Vince na maayos na ang kalagayan ng aking kapatid bago siya umalis. He doesn't need to bade goodbye to leave. Alam ko naman na kailangan siya ng pamilya niya ngayon lalong lalo na ang kaniyang ina.