Ένας δολοφόνος ανάμεσα μας

Κεφάλαιο 3

Η τρομερή ησυχία που επικρατούσε μέσα στο τροχόσπιτο με εκνευριζε αφόρητα, κοιτούσα μια από την δεξιά πλευρά που ήταν τα αγόρια και μια από την αριστερή πλευρά που καθόμασταν εμείς τα κορίτσια εκτός Κέιτ σήμερα, που ήταν άρρωστη. Δεν άντεξα όμως άλλο έπρεπε κάποιος να μιλήσει.

"εεεε σας μιλάω;" ρίχνω μια τσιριχτη φωνή, ρωτώντας για καμιά απάντηση αλλά τζίφος ούτε καν να με κοιτάξουν .

"σκασε λίγο σκεφτόμαστε δεν βλέπεις;" φωνάζει ο Όλιβερ με την μπάσα φωνή του ενώ με κοιτάει με αυτό το συνηθισμένο άψυχο βλέμμα που έχει όταν όντως μπαίνει σε λειτουργία ο εγκέφαλος του.. (*έγινα κακία*)

"να το πείτε ίσος;" του απαντάω με ειρωνικό ύφος ενώ ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα, πω πω τώρα φοβήθηκα..

Η ίδια ερώτηση τριγυρνούσε στο μυαλό αυτές τις μέρες, ειδικά σήμερα. Κάτι άλλο ξεχνουσαμε, επέμενα να λέω στον εαυτό μου, αλλά απάντηση στην ερώτηση μου δεν έβρισκα. Έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα, φαινομασταν όλοι ύποπτοι.
Γιατί αυτά σε εμάς;

"Κάθριν;" ακούω την φωνή του Κέβιν να λέει το όνομα της.

"παρακαλώ ομορφε μου;" σαλιαρισματα όπως πάντα αυτή η κοπέλα...

"μπορεί να ήμουν μεθυσμένος δεν ξέρω αλλά σε είδα με τον πρώην σου τον Στιβ" πάει να συνεχίσει αλλά τον διακόπτει εκείνη.

"μην τολμήσεις και ξανά αναφέρεις το όνομα αυτού του μαλακα!" αρχίζει και ουρλιάζει όσο αρχίζουν να βουρκωνουν τα μάτια της από δάκρυα, δεν περίμενα και να βγάζει τέτοια συναισθήματα..

" συγγνώμη αλλά... " προσπαθεί να πει κάτι αλλά βαράει απότομα το χέρι της στο τραπεζάκι που είχε μπροστά της. Την κοιτάμε όλοι τρομαγμένη απο την αντίδραση της και ανοίγει την πόρτα να φύγει.

"περίμενε Κάθριν!" φωνάζει η Λάιλα ενώ τρέχει από πίσω της, για λίγο κοίταξα τα αγόρια και αποφάσισα να πάω να της βρω, θα κάνω το πιστό σκυλάκι της Κάθριν για μια φορά.

"κορίτσια;" φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορώ για να της βρω.

"εδώ!" ακούω και την Λάιλα να φωνάζει και πάω από εκεί που προερχόταν η φωνή της.

"πφ βρε Κάθριν" της λέω κάπως λυπημένη και κάθομαι από την αριστερή πλευρά της που ήταν άδεια. Έκατσα στο μη αναπαυτικό παγκάκι που με το ζόρι άντεχε το βάρος και των τριών μας και γύρισα το βλέμμα μου προς την Κάθριν.