Kaba duygular.

...

- asabımı bozma çıktığın yere gömerim seni!
-Ne diyon lan sen??
- Kalbime ulan kalbime. Hemende yanlış anlıyon.
:):)

''Çok özledim onu...

o kadar çok ki bunu ona tekrar demeye utanıyorum.

Ne yaptığımı biliyorum kesinlikle. Kararsız olduğumdan değil.  Birileri seni bekliyor bu çatısı yağmurdan paslanmış evlerin kenarında oturmuş ayakkabısı delik bir çocuğun çekingenliğiyle beni bekliyor..!

Kazandığım her ne varsa kıyamıyorum harcamaya.

Azıcık alıyorsun insansı duygularından, yeniliyorsun kendini yeniliyorsun dünyanı.

Tekrar bir umut yeşeriyor kendini tamamlamak isteyen yarım kalmış öykü gibi(diyelim...).

Çok zaman geçti, yada geçti sanıyorum fazla olmamış oysa. Belki bir aydan fazla, belki de değil!

Çekemediğimden söylemiyorum. Yangının en sıcağı yerinde yani beraberken oluyor her şey.

Doğru söylüyordu araya mesafeler ne kadar girse o kadar umuda ihtiyacı oluyordu insanın.

Aslında sadece değinmek istediğim konu insanlık. Biz insanız her şeyimizle. Farklı inanç tipleriyle mesela, veya milletlerle...

Ama şunu biliriz; Aşklarımız birbirine çok benzer..!