Συναισθήματα

1.1K 71 9
                                    

Στο άκουσμα και μόνο των δύο αυτών λέξεων έχω παγώσει ολόκληρη, όμως νιώθω ασφαλής. Χαλάρωσα τους μυς του σώματος μου και εκείνος ελευθέρωσε το σώμα μου από το κράτημα του για να με κοιτάξει.

«Είσαι εντάξει κορίτσι μου;»

Δεν νομίζω πως μπορώ να αρθρώσω λέξη. Στο μυαλό που τρέχει ξανά και ξανά αυτό που μου είπε. Να φύγω να πάω που; Γι αυτό δεν με άφησε να πάρω το αμάξι μου; Τα είχε προσχεδιασμένα όλα αυτά; Ήθελε να παίξει μαζί μου σήμερα και φοβόταν πως θα νευρίαζα και θα έφευγα;

«Γιατί σκέφτεσαι πως θα φύγω;»

«Σήμερα όλη μέρα δεν μοιάζεις με την κοπέλα που συνάντησα στην βίλα. Ταξιδεύει κάπου το μυαλό σου;»

Αγνοώ να απαντήσω στην ερώτηση του και επικεντρώνομαι στην δική μου ερώτηση που με ενδιαφέρει περισσότερο.

«Φοβάσαι μήπως φύγω σήμερα;»

«Φοβάμαι μήπως φύγεις γενικά.»

Το νερό έχει αρχίσει να παγώνει, με απομακρύνει και βγαίνει από την μπανιέρα πριν προλάβω να απαντήσω οτιδήποτε. Εγώ δεν έχω την ίδια δύναμη για να το κάνω. Απλά τον κοιτάζω να απομακρύνεται. Γυρίζει με μια πετσέτα στα χέρια του. Μου κάνει νόημα να βγω από το νερό και με τυλίγει με αυτήν.

«Τι θέλεις να κάνουμε;» Ψιθυρίζει δίπλα από το αυτί μου.

«Μπορούμε μείνουμε στο δωμάτιο; Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να ρίξω πάνω μου;»

Το χαμόγελο του με σκλαβώνει κάθε φόρα. Τον έχω από πίσω μου και τον κοιτάζω από την αντανάκλαση του στον καθρέπτη. Είναι πανέμορφος με τα βρεγμένα του μαλλιά και την πετσέτα δεμένη στην μέση του.

«Ναι, αν το χρειαστείς μπορώ να σου δώσω κάποιο μπλουζάκι μου.»

Κρατάω την πετσέτα σφιχτά πάνω στο σώμα μου και τον ακολουθώ στο δωμάτιο. Η πλάτη του δείχνει γυμνασμένη. Μπορώ να κάθομαι να τον κοιτάζω για ώρες.. Και εκείνη την στιγμή το θυμήθηκα. Το πρώτο βράδυ. Το βράδυ που τον γνώρισα. Ήξερα πως αυτός ο άντρας θα με καταστρέψει και ήρθε η ώρα να το κάνει.

Φοράω το εσώρουχο μου κάτω από την πετσέτα σαν να ντρέπομαι να του δείξω το σώμα μου και του ζητάω να μου φέρει μια μπλούζα του. Έχει σταματήσει μπροστά από το παράθυρο του δωματίου του και κοιτάζει έξω. Νομίζω δεν με άκουσε καν.

«Τι σκέφτεσαι;» Τον πλησιάζω λίγο. Ξέρω πως εγώ ευθύνομαι γι αυτήν του την κατάσταση και όσο και να με ευχαριστεί αυτό άλλο τόσο με επηρεάζει να τον βλέπω απόμακρο; Μα γιατί; Σύνελθε Λίζ.

Tie-BreakWhere stories live. Discover now