Güllük

Güllük'e Veda

Essalamu aleyküm Güllük'ümün sakinleri.

Öncelikle çok zor bir duyguymuş ondan bahsetmek istiyorum. Yani bitirmek beni bitirdi be kardeşim. Kaç zamandır elimde kağıt kalem dolaşıyorum ama olmuyor. Yani bir insan bu kadar mı kıyamaz. Bu kadar mı vazgeçemez. Nasıl sevmişsem artık. 

Ama oldu, bence güzel oldu. Yani ben mutlu son insanıyımdır o yüzden bana yakışır bir son olduğunu düşünüyorum. Umarım aynı fikirdeyizdir. 

Sevgili okurlarım ben Güllük'ü sizinle birlikte tanıdım ve inanın tanıdığıma çok memnun oldum. Ateş'le sadık kalmayı, Zümrüt'le vazgeçmeyi, Ayaz'la isteklerimin peşinden koşmayı, Mislina'yla metanetli kalmayı, Bedia'yla, Zeynep'le abla olmayı diğerleriyle aile olmayı öğrendim. Sizinle Güllük sayesinde tanıştım. İnanılır gibi değil ama İstanbul'daki herhangi bir sokakta otururken Türkiye'nin herhangi bir yerindeki insanın evine konuk oldum. Buluştuğum okurum oldu, dönem dönem hal hatır sorduğum insanlar var hayatımda. Tabi ki yazar değilim, amatörün de amatörüyüm ama bana yazarım diyen insanlar oldu. Siz oldunuz. İyi ki oldunuz be. 

İyi ki yazdım, iyi ki okudunuz. Teşekkür ederim hepinize.

Şimdi ne olacak? Kısaca planlarımdan bahsedeyim, N'olur dua edin bana. 

Öncelikle Güllük'ümü baştan sona düzenlemeyi düşünüyorum. Sonra eğer nasip olursa bir yayın eviyle görüşmeyi planlıyorum. Açıkçası şimdilik bu konuda pek cesaretim yok. Daha sonra yeni bir hikayem var. En az Güllük'üm kadar beni kendine bağladığını söyleyebilirim. En yakın zamanda onu sizinle buluşturmayı planlıyorum. 

Bakalım nasip diyelim çıkalım yola, neydi kitabımızın sloganı: Her Nasip Vaktine Esirdir..

Sizleri çok seviyorum sevgili Güllük sakinleri.

Alıştığınız gibi sizi en sevdiğime, en özele, en güzele emanet ediyorum.