My POV
Το αγόρι της Φαίδρας, έρχεται επιτέλους να μου πει τι έγινε.
Απογοητεύομαι έντονα στο σημείο που αναφέρει την κοπέλα του Taehyung, και το πόσο ερωτευμένος φαίνεται να είναι.
"Στο τέλος μου είπε για μια ακόμα κοπέλα. Δεν ξέρω λεπτομέρειες." με ενημερώνει μπερδεμένος, και παρόλο που θα προτιμούσα να είναι πιο συγκεκριμένος, τον ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια του, και προσπαθώ να επεξεργαστώ τος πληροφορίες που μόλις έλαβα.
Αρχίζω να ψάχνω τα παιδιά, για να τους πω τα νέα και να ρωτήσω τη γνώμη τους.
"Σίγουρα εννοεί εσένα!" φωνάζουν η Στέλλα και η Δέσποινα με μια φωνή, και ενθουσιάζομαι με την επιβεβαίωση τους.
Ο Yoongi απ την άλλη δεν φαίνεται χαρούμενος, και δεν μιλάει καθόλου.
Δεν μου αρέσει να με κρίνει σιωπηλά, όμως εγώ το πήρα απόφαση. Αύριο θα του μιλήσω.
• • •
Το επόμενο πρωί, ξυπνάω με πολλή όρεξη και σηκώνομαι κατευθείαν, μην αντέχοντας να περιμένω τη στιγμή που επιτέλους θα του μιλήσω. Τρέχω στο μπανιο και βάζω δυνατή μουσική οσο ετοιμάζομαι. Αφού βάφομαι ελαφρά, ντύνομαι, και φτιάχνω τα μαλλιά μου, αποχωρώ από το σπίτι με προορισμό το σχολείο.
Μετά από τη μεγαλύτερη και πιο αργή πρώτη ώρα στο σχολείο που έχει υπάρξει, το κουδούνι για το διάλειμμα επιτέλους χτυπάει και τραβάω τη Στέλλα από το χέρι για να βρούμε τον Taehyung.
Αφού ψάξω σε ολόκληρο το σχολείο, τον βλεπω μπροστά από τον πίνακα ανακοινώσεων, να μιλάει με ένα παιδί.
Πάω και στέκομαι ακριβώς δίπλα του προσποιούμενη πως κοιτάω το προγραμμα που βρίσκεται στον ίδιο πίνακα. Τον παρατηρώ διακριτικά και βλεπω πως φοράει μια μαύρη ζακέτα με γούνα στην κουκούλα. Αυθόρμητα απλώνω το χέρι μου και αρχίζω να την χαϊδεύω. Εκείνος γυρνάει με ένα απορημένο ύφος.
Αμέσως μόλις καταλαβαίνω τι έκανα, στο πρόσωπο μου σχηματίζεται ένα τρομαγμένο ύφος, και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πόσο χαζή είμαι.
Εκείνος συνεχίζει να με κοιτάει χωρίς να μιλάει. Αποφασίζω να σπάσω εγώ τον πάγο, μιας και δεν έχω άλλη επιλογή.
"Γεια." λέω με ψιλή φωνή, και είμαι σίγουρη πως ακούγομαι σαν μικρό ντροπαλό παιδάκι.
"Γεια σου." απαντάει έχοντας το κεφάλι του στραμμένο προς τα κάτω, κοιτάζοντας με στα μάτια.
"Εμ ωραια ζακέτα, έχει ωραια γούνα." λέω και εύχομαι να μπορούσα να χαστουκισω τον εαυτό μου με τη βλακεία που είπα. Αν μέχρι τώρα δεν πίστευε πως είμαι περίεργη, σίγουρα μόλις του άλλαξα τη γνώμη.
"Χαχα ευχαριστώ." απαντάει και περιέργως βλέπω έλα ειλικρινές χαμόγελο στα χείλη του.
Δυστυχώς το κουδούνι που χτυπάει μου χαλάει τα σχέδια να του μιλήσω περισσότερο. Κρίμα και θα μπορούσα να του μιλάω για ώρες.
"Τα λέμε." λέει με τη βαριά φωνή του καθώς γυρνάει και αρχίζει να κατευθύνεται προς την τάξη του.
Ακούγοντας την φωνή του και μόνο, ανατριχιάζω, και αμέσως μόλις γυρίσω από την άλλη πλευρά, ώστε να μην φαίνομαι, χαμογελάω και κοιτάω με νόημα την Στέλλα, η οποία στέκεται σχεδόν δίπλα μας.
Το περίεργο είναι πως δεν συστήθηκε καν. Ελπίζω να θεωρεί δεδομένο το ότι γνωριζόμαστε, όπως το θεωρώ και εγω. Μα που του ήρθε αυτό; Δεν συστήθηκε καν. Εκτός αν θεωρείται δεδομένο ότι γνωριζόμαστε.
Παλι καλά έχουμε κενό, όποτε θα έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο να σκεφτώ τι έγινε, και να το συζητήσω με τη Στέλλα και τη Δέσποινα.
Ο Yoongi δεν είναι στο τμήμα μου, και αυτό με βολεύει για τώρα, αφού θα θύμωνε μαζί μου αν μάθαινε τι έκανα.
Καθώς βγαίνουμε έξω αντιλαμβάνομαι πως το τμήμα του Taehyung έχει γυμναστική. Απ ότι φαίνεται είναι η τυχερή μου μέρα.
Αποφασίζω να κάτσω στις κερκίδες και να τον θαυμάσω καθώς παίζει μπάλα.
Ενώ τον παρατηρώ, η προσοχή μου φεύγει από αυτόν, και πάει στην πόρτα, όπου βλέπω μια γνωστή φιγούρα.
