Kar Prensi'nin Masalı

3/3 Çok sevdim

...

Mayıs 2020 (günümüz)

5. Seans anekdotları...

Hyemin, seansın başından beri Sehun'daki huzursuzluğun farkında ancak direkt nedenini sormak istemediği için gencin ona açılmasını beklemeye kararlıydı. Önceki deneyimlerine bakarak Sehun'un aşık olduğu adamla geçirdiği mutlu zamanların sonuna yaklaştığı anılarını anlatması olasılığı yüksekti ve bu durum elinde olmadan genç adamı sıkıyor olmalıydı. Yaşadıkları belli ki onu sarsıyordu ve Sehun hüznünü paylaşmakta pek de iyi sayılmazdı.

Hyemin'in aklından geçen düşünceler dikkatli bakışlarına yansımıştı ve bu durum Sehun'dan da kaçmamıştı. Odaya girmesinin ardından ilk defa yüzünde bir gülümseme belirdi. Bunca zaman aralarındaki paylaşımlar düşünülünce Sehun, Hyemin'in kendine ait çıkarımlarda bulunduğuna ve bu çıkarımların çok da hatalı olmadığına emindi. Şimdi ona çevrilmiş bakışlardaki yoğun duygu Sehun'un ona acıyıp acımadığını düşünmesine neden oldu. Düşüncelerini içinde tutmayı başaramayan biri olduğundan mı yoksa bunu çekinmeden dile getirebildiğinden mi bilinmez çarpık gülümsemesinin ardına sakladığı dürüst hislerle "aşk aptallar için diye düşünüp bana acıyor musunuz?" Diye sordu.

Hyemin böyle bir soruyu beklemiyordu ve hislerini danışanından saklayamaması bir miktar gururunu incitmiş, kendini başarısız hissetmesine neden olmuştu.

Kendini gülmeye zorlayarak "kesinlikle böyle bir durum yok Sehun, daha önce konuştuklarımızı düşünüyordum. Sanırım zor olan kısımlara geldik, yanılıyor muyum?"

Sehun küçümser bir gülümsemeyle başını iki yana sallayıp burun kemerini sıktı. İçinde anlamsız bir öfke baş gösteriyordu. Buraya gelip yaşadıklarını anlatmak onun tercihiydi. Ancak şu an ilk gün hissettiği anlaşılma isteği yerini kararsızlığa bırakmıştı. Jongin'i birine anlatmak düşündüğünden çok daha zordu. Özellikle de onu tamamen masum görüp kendini suçlarken birine karşı onu savunma durumunda kalmak... Aslında tüm bunlar aptalca verilmiş anlık bir kararın sonucuydu. Ama içinde tutmak istemiyordu. Bu ilişkiyi tek başına yaşamamıştı, yaşadıklarını kendine anlatmaktan, tekrar tekrar aynı hisleri yaşamaktan yorgundu. Kimsenin ona yardım edemeyeceğini de biliyordu. Kimseden yardım da istemiyordu aslına bakılırsa, sadece... Sadece Jongin için elinden geleni yapmak istiyordu. Ama bunu düşünülmeden verilecek bir kararla yapabilir mi şu an onu sorguluyordu. Yine hata yapmış olmaktan korkuyordu. Hiçbir şeyi olmayan insanların kaybedecek şeyleri olmazdı hani? Sehun kaybedeceği her şeyi kaybetmişti. İçindeki korku ne anlama geliyordu?

Işığı göremeyen düşüncelerini bir kenara itip bakışlarını Hyemin'e çevirdi.

"Bizim ilişkimizde zor olan bir kısım yoktu desem bana inanır mısınız?"

Hyemin samimi olmasını umduğu bir gülümsemeyle "elbette, dürüstlüğünden hiç şüphe duymadan" dedi. Sehun bu cevaba gerçek bir gülümsemeyle cevap verdi. Çünkü Hyemin'e karşı hep dürüst olmayı seçmişti.

"Sizi inanmadığınız, inkar ettiğiniz hislere inandıran, hatta bunları en derin şekilde yaşamanızı sağlayan birine karşı olumsuz düşünmek çok kolay değil. Sanırım benim için aramızdakileri düşününce en zor kısım bu ve ben hala bunu başaramadım."

"Ayrılıkla sonuçlanan bir ilişki hakkında konuşuyoruz yanılmıyorsam değil mi?"

Sehun buruk bir gülümsemeyle "bilmem" diye yanıt verdi. Hyemin duruma anlam verememişti, koltuğuna yaslanıp elindeki kalemle oynamaya defterine notlar almaya devam etti.

"Bizim ilişkimizin bir sonucu var mı bilmiyorum. Aslında onun tarafından bakılırsa buna bir ilişki denir mi onu da bilmiyorum. Ben mutluydum, o mutluydu, biz mutluyduk. Gülüyor, eğleniyor, sevişiyorduk. Bana beni yanında olduğum kadarıyla kabul et dediğinde bu söylediğinin beni neyin içine çekeceğini düşünmemiştim. Sadece benimle olması yeter gibi gelmişti. Biliyor musunuz, yetmişti de. Yani yanımdaydı, yanında mutluydum. Sınırlı zamanlarda gelip verdiği mutluluk tüm hayatımı etkiliyordu. Bu bir ilişki miydi ya da ilişkiyse bitti mi bilmiyorum. Bu gece gelip kapımı çalsa yine söylediği gibi sadece yanımda olduğu insan olarak onu kabul ederim. Kapının dışında kim olduğunu ne olduğunu düşünmem."