"Yvo, natapos mo ba yung pinapagawa ni Miss Valdez sa BioChem kahapon?" Tanong ni Aki.
Napatingin ako sakanya mula sa pagkatingin ko sa bintana at tumango bilang sagot. Napakunot naman ang noo niya na at napabuntong hininga ng mabigat. Napatawa nalang ako dahil alam ko na ang sasabihin niya.
"Awit. Nakalimutan kong gawin kagabi yung akin." Sabi ko na nga ba.
"At ano naman ang rason mo sige nga." Pang-aasar ko sakanya.
"Nakatulog ako. Nakakapagod kasi buong araw may klase tapos magbibigay pa sila ng assignment tapos agad agad ipapasa." Sunod sunod niyang pagrereklamo. Natatawa akong bumaling ulit sa bintana sa tabi ko at tinanaw ang mga estudyante sa may field. Ang iba nasa may puno at nag aaral, may mga natutulog rin naman, may mga magbabarkada na nagtatawanan, at syempre di mawawala ang mga mag jowa.
"Yvo, nandyan na si miss." Bulong sakin ni Aki kaya tumingin nalang ako sa harapan kung saan pumasok si Miss Valdez.
Aki sat comfortably in her seat beside me and got her pads and books infront of her table. I was about to do the same when something, rather someone, caught my eye in the window.
Clad in his white buttoned uniform na naka-open pa ang dalawang butones sa taas, black slacks and black leather shoes, at ang bag nya nakasabit lang sa left arm nya at books naman na hawak niya sa isang kamay, is Uno Maximus Del Fuego. Ang pinaka maingay na pangalan sa buong university, o ang pinaka kilalang pangalan sa buong bayan.
"Ms. Sevilla?" I snapped mu head towards the teacher who was calling me and I noticed how most of my blockmates including Aki, was looking at me.
"Are you with us?" Tanong ulit.
I shook my head to clear out my thoughts and cleared my throat too.
"Yes Miss, I'm sorry." Paghingi ko nang tawad. She waved it off and started her lecture and I never wavered my attention again.
After the bell rang for my last period, iniligpit ko agad ang mga gamit ko at nilagay sa loob ng bag ko. Aki was already ready when I finished. Nakatingin lang siya saakin nang mapanuri with her cat-like eyes na sobrang ikinaganda niya rin.
I furrowed my eyebrows ate her. "Bakit ka nakatingin nang ganyan?"
She combed her very long black hair and sighed.
"Ano ba yung tinitingnan mo kanina at bakit parang wala ka sa sarili?"
"Wala lang yun, hindi ko lang talaga narinig si Miss kanina." Sagot ko nalang at nagsimula na kaming maglakad palabas ng building.
I did not bother to tell her that I caught sight of the university's most beloved Engineering student. Kasi aside sa maraming fans nito, isa si Akina Wong sa fanatics niya.
We were already outside the university gate when Aki's driver arrived.
"Yvo, hatid ka na namin sa inyo. Wala pa naman driver mo, text mo nalang."
Agad akong umiling at tumanggi.
"Hindi na Aki, alam mo namang sa kabilang daan ako diba. At paparating narin si Mang Kaloy." Hindi pa sana kumbisido si Aki at mukhang tututol pa nang dumating na ang kotseng susundo sa akin.
I smiled and waved goodbye at Aki na nauna nang umalis at naglakad na patungo sa kotse at agad nang pumasok.
"Magandang hapon po Senyorita." Bati namang agad ni Mang Kaloy agad sakin.
"Mang Kaloy naman diba sabi ko po Yvo nalang tawag niyo saakin." Mahina kong sambit na ikinatawa nalang niya.
"Pasensya kana hija." Pagsusumamo niya at agad namang tumulak paalis.
