My best friend

Part 17

-"Γιατί σε πιάσανε;"

-Κων/νος"Έτρεχα με την μηχανή κι παραλίγο να χτυπήσω με ένα αυτοκίνητο"

-"Αμάν ρε Κώστα δηλαδή αν πάθαινες κάτι εγώ τι θα έκανα;!"

-Κων/νος"Ηρέμησε όλα είναι Οκευ. Είπαν ότι δεν θα με κρατήσουν"

-"Ευτυχώς"

"Και γιατί δεν κάλεσες το πατέρα σου;"

-"Πρώτον γιατί θα με έπρηζε μετά στο σπίτι κι δεν έχω καμιά όρεξη να ακούω τις φωνές του κι δεύτερον εσένα σε εμπιστεύομαι περισσότερο"

-"Με τρόμαξες όταν με πήρες τηλέφωνο, νόμιζα έγινε κάτι πολύ σοβαρό"

-Κων/νος"Σόρρυ μωρό μου αλλά δεν με άφηναν να μιλήσω όσο θέλω"

-"Μπορείτε να φύγετε" λέει η φωνή του αστυνομικού

Ουφφ ευτυχώς δεν είχαμε δράματα.

Λίγη ώρα μετα

-"Και πότε θα φύγεις;" ρωτάω τον πατέρα μου καθώς κάθομαι δίπλα του στον καναπέ

-Μπ"Δεν ξέρω κορίτσι μου. Η δουλειά μου πάει πολύ καλά κι σίγουρα θα χρειαστεί να πάω Αγγλία. Αν τα υπολογίζω σωστά θα φύγω σε καμιά εβδομάδα"

-"Θα πας κι εσύ;" ρωτάω την μάνα μου αυτή τη φορά

-Μαμ"Εξαρτάται από το ποσοστό ατόμων που θα μαζευτούν τις τελευταίες μέρες κι τις χειρουργικές επεμβάσεις που θα κάνει ο πατέρας σου" λέει

-"Δηλαδή δεν είναι σίγουρο αν θα φύγεις"

-"Όχι ακόμα"

-"Μάλιστα" λέω και σηκώνομαι

"Εμμ αύριο λέω να καλέσω τα παιδιά για ταινία, έχετε κανονίσει κάτι;" τους ρωτάω

-Μαμ"Τυχερή είσαι. Λέμε να βγούμε με τον πατέρα σου" της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο

-Μπ"Μόνο η μαμά σου έχει φιλί;" λέει παραπονιάρικα

-"Όχι. Έχει κι για'σενα" είπα δινοντας του ένα

-Μαμ"Και γιατί τόση χαρά Δεσποίνης μου;" με κοίταξε εξεταστηκά

-"Τίποτα μωρέ απλά χαίρομαι που δεν θα βαρεθώ την ζωή μου"

"Και τι ώρα θα φύγετε;"

-Μαμ"Απ'τις 7 μέχρι 10 περίπου"

-"Ωραία" λέω

Έστειλα μύνημα σε όλα τα παιδιά να έρθουν αύριο στις 7:30.

Πήρα από όλους θετικές απαντήσεις οπότε όλα κομπλέ.