Make it Happen

Chapter 7: Opening

"Oh, bakit Kyle?" pormal kong tanong sa kaniya at sumandal sa pintuan ng sasakyan. Di naman ako bitter, sadyang may hindi lang maalis na pagkamuhi sa puso ko kasi siya ang kauna-unahang nilegal ko sa bahay tapos siya pa unang nang-gago saming dalawa.

"Laki na ng pinagbago mo ah." puri niya sakin at tsaka siya ngumiti, mga ngiting kinahuhumalingan ko dati.

"Everything changes Kyle, no one stays the same." seryoso kong sabi sa kaniya. Di na ako nag pay attention sa mga sumunod pang sinasabi niya kasi uwing uwi na ako

Pagkatapos nun ay dumiretso na ako ng bahay, nag-repack kami ng mga tulong kasama na din mga pinatahi ni Mama na mga face mask at pagkatapos ay dinala namin iyon sa munisipyo para sila na bahala mag distribute.

—- —-

PAGKATAPOS ng isinagawang malawakang Quarantine kontra Sa epidemya ay tuloyan na ngang naging free ang Pilipinas. At kitang kita din ang paglampas ng ibang bansa pang apektado sa nasabing pandemic.

Paglabas ko ng bahay ay halos nasa labas lahat ng tao at nagsasaya, naglalarong mga bata at marami pang iba. Pinagmasdan ko lang sila at bakas ang saya sa kanilang mga mukha.

Total okay na din naman ang lahat, baka puwede ko na sabihan mga employees ko sa Maynila na bumalik na bukas sa trabaho nila. At puwede ko na din buksan ang bagong branch ko dito sa probinsiya bukas.

KINABUKASAN ay ang araw na pinakahihintay namin, dahil eto na. Magbubukas na ang cafè dito sa probinsiya. Ininvite ko lahat ng mga batch ko noong college ako at mga kaibigan para makisaya.

Alas 8:00 ng umaga ng dumating kami nila Mama sa lugar. "Congratulations anak." sabay na sabi sakin ni Mama at Papa with their teary eyes. "Proud kami unay kaniyam. (Proud na proud kami sayo.)" di ko din maiwasan maluha dahil sa sinabi nila. Isa sa mga pangarap ng bawat anak ang marinig mula sa mga magulang nila ang mga katagang iyon.

"Aawww, thank you Ma, Pa." I gave them a hug. Di namin kasama si Lyza kasi 7:00 am noong unalis ng bahay iyon. Nauna na siya dito at di ko alam kung ano pinaggagawa.

May ribbon cutting na magaganap at madami nang taong nag-aabang sa pagdating ko. Nagpalakpakan sila paglabas ko at kinawayan ko silang lahat. Bukod sa mga kaibigan at kaklase noong college, may dumalo rin na instructors ko noong college.

I cut the ribbon to declare  the official opening of the cafè, lahat sila nagpalakpakan. Pumasok ako sa loob at doon naghihintay ang mga staffs ko including, Kenneth, Jacob, Precious, Dawn at Leah na nagprepare ng mga products namin early in the morning, and guess what nandun iyong kapatid ko. I just loved her for supporting me. Kumaway sila sakin noong makita ako.

Naghanda din sila ng mini-flatform sa isang part ng lugar kung saan ako pumunta. I stood there for a minute habang hinintay iyong mga taong makapasok lahat.

"Good mording ladies and gentlemen." panimula ko. Noong nagdedemo ako halos mangatog 'tong nga tuhod ko, pero dahil sa training kung saan ako sumailalim e, heto na ako ngayon. Bolder and better. "Also to those who became part of my college life, Ma'am, Sir." I gave acknowledgement sa mga guro ko noon.

"Wala ako ngayon dito kundi dahil sa inyo. I hope this little of business of mine can give happines to everyone. This place is perfect to those millenials who loves taking selfies, and to all of you who loves desserts and drinks."