Bana bir Sen lazım

4. Bölüm

Kahvaltıyı bitirdikden sonra restorandan çıktık ve arabaya doğru yürüdük.

"Ben benim arkadaşlardan da çağırdım büyük grup oluşturalım diye. Istersen sen de çağırabilirsin." dedi Sarp.

"Hmm. Yalnız bunu daha önce de söyliyebilirdin!"

"Evet ama ozaman süpriz olmazdı! Gerçeği şimdi de olmadı ya!"

"Neyse! Ben arıyayım, uygun olurlarsa gelirler!" dedim tavırlı bir şekilde.

"Peki! Buyrun ozaman küçük hanım!" dedi sırıtarak ve arabanın kapısını açtı bana. Ne gıcık çocuk ya! Bi rahat duramadı!

Artık sabredemeyip cevabımı verdim: "Eylül, canım! Eylül! Öğrenemediysen, öğreteyim! Üff! Çekil şurdan ben kendim binerim!" dedim ve aynı zamanda onu kenara itekledim.

Gülerek oda bindi ve çalıştırdı arabayı. Yolda Ece ile Şebnem'i aradım. Oblarda sağolsunlar beni yalnız bırakmadılar.

Paintball sahasına vardık ve Sarpın arkadaşları da gelmişlerdi. Onlara biraz daha yaklaştığımızda gözlerime inanamadım...

____________________

Ne güzel! Şimdide üç erkek arkadaşın arasında yalnız kaldım! Bu kızlarda bi erken gelemiyorlar.

Sonunda geldiler ve benim az önce atlatdığım şoku bu sefer onlar yaşadı!

"Serkaan! Senin ne işin var burda?" diye atladı hemen Şebo.

"Asıl senin ne işin var?" diye yanıtladı Serkan.

Bi nevi Şebnemin erkek arkadaşı. Şebneme höre en azından. Ama Serkan nasıl düşünüyor bilmiyorum. Gerçeği oda fazla soğuk davranmıyor hani...

"Eh beni Eylül çağırdı! Oynamak için!" diyerek konuşmaya devam etti Şebo. Kaş gözüde oynattı. Bu kızın enerjisine bayılıyorum gerçekten.

"Benide Sarp çağırdı." dedi Serkan.

Bu ara tabiki biz Ece ile bakışıp durduk. Sarp ile öbür arkadaşıda aralarında konuşuyordu.

Sonunda birileri bizim sap gibi durmamızı fark etti ve kendini Ece'ye tanıştırdı.

"Merhaba! Ben Sarp!"

"Bende Ece. Eylülün ablası."

Sonrada gülümseyerek Sarp bana döndü ve "Anlaşılan çokda yabancı değilmişiz birbirimize!" dedi ve Serkan ile Şebnemi işaret etti. Onlarda maşallah ne konuşuyolarsa okadar çok! Güle güle...

"Hmm! Öyleymiş!" dedim bende geciştirerek.

Bu aradada Sarpın üçüncü arkadaşının "Bende Sinan." demesini duydum. Bunu hem Ece'ye hemde bana söylemişdi.

Biraz bekledikden sonra hamlenin benden beklendiğini fark ettim: "Eylül!"

Yalnız bu sefer Ecenin gözlerinde başka birşey gördüm sanki... Içimden gülerek 'hayırlısı bakalım' dedim. Bunu ifade eden bir bakışı Eceye de atınca oda sırıtarak "Neeeee?!" dedi.

Tanışıp gülüştükden sonra, bunu Şebnem adına söylüyorum, takımlar belli oldu:

Sarı Takım: Sinan, Serkan, Sarp, Şebnem,
                       Ece ve ben

Kırmızı Takım: Tanımadığımız 6 kişi