I'M HOPELESSLY ADDICTED TO YOU [COMPLETED]

CHAPTER 26

Kinaumagahan.

Raina's Pov

Gumising akong wala ng luha sa mga mata ko, naubos na ata haha.

Tiningnan ko sa salamin ang mga mata ko.

Bakas parin dito ang pugto.

Ramdam ko parin yung sakit dito sa puso.

Pero wala na akong ibang nasa isip ngayon kundi bumangon.

Bumangon ng mag-isa.

At makipaglaban ng hindi kana kasama.

Sharon: Raina! Raina!

Raina: Bakit Ate?

Sharon: Ang daming reporters sa baba. Hinahanap ka nila.

Anne: Ogush! Sikat kana sister!

Raina: Shit shit shit.

Paolo: Kailangan niyo ng umalis dito. May alam ba kayong lugar na pwedeng puntahan? Dun na tayo sa likod dumaan, nandun na din ang kotse ko.

Sharon: Naku, wala halos lahat kasi ng properties namin dito pinag bili ko na.

Vice: Sa furniture shop! Doon na lang muna tayo pumunta Ate.

Anne: Oo nga, tara na muna doon.

Nagmadaling tumakas ang mga ito papunta sa furniture shop nila.

Paolo: Mukhang kalat na kalat na ang balita.

Anne: Oo nga e, one time big time artistahin ampeg mo Raina! Bongga!

Sharon: Heh! Anong artista, eskandalo lintek! Eskandalo ang nadadawit satin.

Vice: Kita ko nga sa mewspaper yung mga larawan niyo e. Nakipagsabunutan kapa Anne sa sister-in-law mo! HAHAHAHAHA.

Anne: Lintek na sister-in-law yan! Talagang makati e, makating makati.

Sharon: Tigilan mo nga yan Anne! At hindi na din ako papayag na maging sister-in-law mo yun ha!

Raina: Sorry ha, nadamay pa kayomg lahat dito sa kagagahan ko.

Sharon: Finally! I'm so proud of you Raina! Inamin mo din na gaga ka!

Anne: Ate! Okay lang yan Raina, ang mahalaga kompleto parin tayong lahamt group hug!

Paolo: Yes grouo hug!

Sabay yakap ni Paolo kay Raina.

Anne: Hep! Hep! Hep!

Paolo: Makikiyakap lang e.

Anne: Talaga lang ha?

Sharon: Oh siya, pretty buksan mo na yang mga pinto ng sa ganun naman. Mabuhay buhay pa itomg business natin.

Paolo: Tutulong na rin ako Ate.

Sharon: Sige, sige salamat.

Anne: Bibili muna ako ng almusal.

Raina: Gusto mo ba ng kape Paolo?

Paolo: Yes please.

Pinagtimpla ni Raina si Paolo ng kape.

Raina: Salamat nga pala.

Paolo: Hmm?

Raina: Thank you, sa pagramay sakin. Sa pamilya ko at dun sa kagabi.

Paolo: Ano kaba? Sabi mo naman sa'yo kahit na anong mangyare, palagi lang ako sa tabi mo.

Raina: Salamat.

Paolo: Ngiti ka naman, mas bagay sa'yo.

Raina: Che!

Bigla namang may dumating na mga pulis.

Pulis: Hmm? Excuse me po, nandito po ba si Miss Sharon Vasquez?

Sharon: Ako yun, bakit?

Pulis: May hawak po kaming katibayan na hindi na po kayo maaring mag negosyo, may nagsampa po sa inyo ng kaso. Hindi daw po itutuloy ang kaso kung ipapasara na po ng tuluyan itong negosyo niyo.

Raina: Sino naman po itong nagsampa ng kaso?

Isay: Ako.

Raina: Tsk.

Isay: Wag mo nga akong tinatarayang malandi ka.

Paolo: Isay! Magdahan dahan ka sa pananalita.

Raina: Kilala mo siya?

Isay: Oh my dear Paolo, you're here. With that woman? Ogush! Pababa na ng pababa ang standards mo. Sobramg cheap.

Paolo: Umalis kana dito! Umalis kana!

Isay: Wait a minute, I just want you to know Ms. Raina. Matuto kang tumingin kung anong sa'yo, baka kasi hindi mo namamalayan pagmamay-ari ko na pala.

Anne: Wow! Ang kapal naman ng pagmumukha mo!

Isay: Mas makapal ang pagmumukha mo dahil nilalandi mo ang kapatid ko ng dahil sa yaman namin!

Sharon: Tama na! Umalis kana dito, baka hindi na ako makapagtimpi. At ikaw na pulis ka! Na halatang halatang peke naman. Wala kang karapatan para tanggalan kami ng karapatan. Umalis na kayo o bago pa mangati ang mga kamay ko at makapanampal ako ng mukhang higad.

Isay: Tsk!

Dali dali namang umalis si Isay ang mga pulis na peke.

Anne: Ate? Paano mo nalaman na peke yun?

Sharon: Wala lang pakiramdam ko lang. HAHAHAHAHSHS.

Raina: Kung umalis na kaya tayo dito Ate? May pera naman tayo para magpakalayo layo diba?

Sharon: Aba! At bakit tayo ang mag-aadjust sa mga punyetang mga yan. Lalaban tayo! Lalabanan natin sila. Kasama mo kami sa laban Raina.

Raina: Thank you Ate.

Anne: Syempre kasama ako diyan!

Paolo: Ako din.

Vice: Aba syempre ako din! Papakabog ba ako?!

Sabay tawa ng lahat.

Bigla namang may dumating.

: Hmm sino po sa inyo Miss Raina Vasquez?

Raina: A-ako? Bakit?

: Pinabibigay po ni Sir Owen.

Sabay abot ng bouquet na bulaklak.

: Pinapasabi niya po na basahin niyo raw itong letter niya.

Raina: Sa-salamat.

Sharon: Kung ako sa'yo hindi ko na babasahin.

Ba-baka sakali, baka sakali may ibig sabihin pa ang sulat na ito.

Anne: Itapon na natin?

Raina: Ba-basahin ko. Excuse me.

Pumunta si Raina sa Cr.
At unti-unting binasa ang sulat ni Oliver.

Para sa aking sinta na si
Raina:

Mahal ko?  Kamusta kana?  Kumain kana ba? Patawarin mo ko sa nangyare kagabi. Kung nasabi ko mang wala kang kwenta hindi ko sinasadya iyun. Nadala lang ako sa nangyayare. Sumulat ako, kasi nakablocked ako sa phone mo. Hindi kita na abutan sa bahay niyo. Nandito ako ngayon sa labas ng furniture shop niyo. Nakikita kitang masaya, masaya na din ako. Yung halakhak mong akala ko mawawala kapag nawala ako. Mahal ko, patawarin mo ko kung nasasaktan kita. Patawarin mo ko dahil hindi na ulit kita pwedeng mahalin pa. Kahit pilitin at aminin na mayroong pagtingin, hindi mo rin naman didinggin. Dahil alam kong ang puso mo ay sarado na para sa kaya kong tarantadong manluluko. Wala akong ibang gustong hilingin kundi ang iyong patawarin. Sa susunod na pagkakataon at muli mang pagtagpuan ang mga landas nating sawi at bigo, gusto kong sugalan kahit alam kong iba na ang iyong nararamdaman. Sa susunod na pagtatagpuan sana pwede na, sana pwede pa. Sa ngayon patawad mahal ko, paalam.
Nagmamahal
Oliver