Project Lucas: Cassandra

Project 20: F A D E D

__________________________________

Thank you for reading almost 30 percent of the chapters. Sit back and relax because we have a TWIST after this chapter. Make sure you read all the previous chapters para alam mo kung saan nanggagaling lahat.

Kamsa ;)

Mag ingat rin sa COVID19 lablots!

__________________________________

Now playing.....

Hanggang Dito Nalang by JAYA

Cassandra's point of view

Dear self

Masakit, sobrang masakit! Dito, dito sa dibdib ko.

May karapatan ba akong magalit? May karapatan ba akong mag-emote? May karapatan ba akong masaktan? Kasi kung wala edi sige itigil natin to? Naglolokohan tayo eh!

Bakit ganito? Parang dinudurog at pinipiga ng dahan dahan at paunti unti ang puso ko? Jusko Panginoon? Deserve ko ba to?

"AKALA KO IKAW NA! AKALA KO TOTOO NA! AKALA KO MATAPANG AKO! AKALA KO HUHUHU!" Sigaw ko.

Kailangan ba nilang gawin yon? Hayst. Sino ba sila para diktahan ako kung sino mamahalik ko? Akala nila laro lang to?

Wala akong pakialam kung naririnig ng mga ibang estudyante ka dramahan ko, ayaw ko na gusto ko ng lumayas!

"Kainis ka Lucas! Matagal ka na palang wala dito hindi ka man lang nag paalam. Kainis!" Sabi ko at ibinagsak ang pinto at tuloyan ng bumaba bitbit ang isang maletang bag ko.

Okay fine! Para na akong tangang naglayas!

"I'm done! I'm done with this sh*t, just sign my paper so that I can go!" Matigas kung sabi kay Sir Simon. Bumabalik na naman pagka war freak ko tsk.

"But Cassandra may 5 days kapa----" hindi ko na siya pinatapos dahil sinumbatan ko na naman siya.

"I don't care, if you don't wanna sign this? I don't care I can find my ways!"

"O-okay here it is?" Sabi niya at nanginginig pang pinirmahan ang suspension slip. Agad ko ng kinuha at walang atubiling binagsak ang pintuan pag labas ko.

Ito na kinakatakot ko, lumalabas na naman pagiging war freak ko.

Lahat ata ng madadaanan kung estudyante natatakot sa hitsura ko, Paano ba naman kasi mukha na akong zombie, magang maga  ang mga mata at bulong gulo ang buhok. Wala ng atrasan to.

"C-CASS!" May narinig akong sigaw mula sa likod. Hayst palabas na sana ako ng gate eh!
Nilingon ko siya at tama nga dinala ko. Si Celine.

"Cass I've heard everything and I'm so sorry, hindi ka na ba mapipigilan?" Halatang mangiyak ngiyak pa siya sa boses pa lang niya.

"Sorry Celine but I just have to do this, kailangan ko ng umuwi" sabi ko.

"B-but i----"

"No please, just leave it to me I'm okay!"

"Mamimiss kita"

"Ako rin" yumakap ako sa kaniya ng mahigpit at ganoon rin siya. Kahit ilang araw pa lang kami nagkasama malapit na loob ko sa kaniya.

Pag sakay ko ng taxi ng wave lang ako sa kaniya. Ewan ko ba kung tama ba tong ginawa ko? Tama bang takasan ko ang problema ko? Tsk. Pangalawang beses na akong sinaktan ng gago. Pangalawang beses na akong nagpakatanga!

"Manong dito lang po" sabi ko sabay bigay ng bayad at pumasok na ng mansion.

"I miss you ma, I miss you kuya, I miss you manang huhuhu" para na akong Temang na umiiyak habang binagtas ang bahay namin.