Emerald Queen | Riddle&Marauders

04 | Diagon Alley

    Sabah erken saatte dışarıdan gelen şimşek sesleri uyanmama sebep olmuştu. Geç yatmış olmama rağmen dinç bir şekilde kalkmıştım. Lily'nin bana verdiği kıyafetleri inceledim. Kahverengi dar pantolon, v yaka dekolteli dar krem bluz oldukça hoş bir uyum olabilirdi. Üzerimdeki pijamaları çıkarıp ikisini giyince aynadaki görüntümü beğenmiştim. Dünden kalan kolyemi çıkarmamaya karar vererek banyoya geçtim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra ellerimle saçlarıma verebildiğim kadar şekil vermeye çalışmıştım. Gözüm Lily'nin benim için bıraktığı diş fırçasına takılınca istemsizce gülümsedim. Ona gerçekten teşekkür borçluydum. Evdeki eşyaları toparlarken beni de düşünüp her şeyi fazladan almıştı.

Dişlerimi fırçalayıp banyodan çıkacakken holden duyduğum sesler durmama sebep oldu. Büyü yapamayacak olsam da asamı elime alıp kapıya yaklaştım ve yavaşça kafamı uzattım. Beklediğimin aksine Sirius Black atkısını takıyordu. Gergin vücudum gevşerken odamdan çıkıp ona doğru yürüdüm. Beni fark ettiğinde yakalandığına memnun değil gibi duruyordu. "Günaydın Esme."

     "Dumbledore haber verene kadar bekleyecektin." Sözlerimle hızla gözlerini devirmişti. "Durumun aciliyetini bari sen anlar mısın? Asaları hadi almayalım diyelim, ki önemliler çünkü evi bile gizleyemedik, iksire ihtiyacımız var. Peter acıdan inleyip duruyor ve ben daha ona..." Gözleri merdivene kayarken fısıldayarak devam etti. "Sevdiği kadının öldüğünü söyleyemedim." Haklıydı ve bu benim için yeni bir fırsattı. Eğer bir süreliğine yalnız kalmayı başarırsam Rosier ile iletişim kurabilirdim. Elimi askılıktaki, yine Lily'nin benim için yanına aldığı, acı kahve kabana attım. Bıraktığı siyah çizmeleri de ayağıma geçirirken Sirius sessizce beni izlemişti. "Umarım kapının önüne hava almaya çıkıyorsundur."

     Gülüp elimi kapıya uzattığımda bileğimi tutarak beni durdurdu. Fazla yakındık, yine. Topuklu çizme sayesinde boy farkımız azalmıştı ve yüzlerimiz arasında santimler vardı. Nefesi yüzüme çarparken tepki vermemeye çalıştım. "Seni bir daha yaralanmış halde görmek istemiyorum." Gülümsediğimde gözleri dudaklarıma kaymıştı. "Görmeyeceksin. Seni tek yollayamam." Dudağının bir kenarı hafifçe yukarı kalkarken, diğer elini uzatıp önüme gelen saçımı tuttu. "Gizlenmek için üstün yeteneklerim ama sen yanımda olursan risk alamam. O yüzden burada kalmalısın." Sözleri kaşlarımın çatılmasına sebep olurken gülümsemesi büyümüş ve kaşlarıma bakmaya başlamıştı. Gözleri tekrar gözlerimle buluştuğunda derin bir nefes aldı. "Mantığımı devre dışı bıraktığını biliyor muydun?" Ben hiçbir şey yapmadım?

      Açık kabanımın önünü iliklemeye başladığında onunla gideceğimi anlayarak sırıttım ve benim yerime düğmeleri iliklemesine izin verdim. Onun avım olduğunu unutmamalıydım. Benden etkilenmeye devam etmeliydi. Son kez gözlerime baktıktan sonra kapıyı açtı ve birlikte dışarı çıktık. Sirius uzanıp elimi tuttuğunda ise hızla ona döndüm. "Çift olduğumuz düşünülsün diye Esme. Birbirimizden ayrı yürürsek daha çok dikkat çekeriz." Bunun pek doğru olmadığını hissetsem de elini tutmaya devam ettim. Yürüdüğümüz yere bakılırsa muggle tarzı bir yolculuk yapacaktık. "Umarım bunları kullanmayı sen biliyorsundur?" Elinde tuttuğu jetonlara baktığımda gülümseyerek elinden aldım. "Bugün rehberin benim desene." Yaklaşmakta olan otobüsü gördüğümde dönüp Sirius'a baktım. "Gideceğimiz yer neresi?" Saçma bir soru sormuşum edasıyla "Diagon yolu." diye cevap verdiğinde kafasına vurmamak için kendimi zor tuttum. "Mugglelar da böyle mi biliyor?" Başını iki yana sallarken nefesimi üfledim. Şimdi nasıl bulacaktık? Sirius'un kendi kendine mırıldandığını fark ettiğimde gözlerine baktım. "Çatlak Kazan'a gitmeliyiz." O bunu söylediği an otobüs önümüzde durmuştu. Açılan kapıyla yaşlı adama bakıp bir adım yaklaştım. "Fransa'dan geliyoruz. Çatlak Kazan adında bir yer biliyor musunuz?" Adam dikkatle ikimizi süzdükten sonra "Binin." deyince hızla Sirius'u kolundan tutup peşimden sürükledim. O merakla otobüsün içini incelerken jetonları şoföre vermiştim bile.