27-BenBen And Tito Richard

824 63 1
                                    

“Ano, BenBen? Gusto mo pa ba itong isang spaghetti?”

“Opo.”

“Seryoso? Pangalawa na niya yun after three cheeseburgers and two large fries.”

“Seryoso yan, Sir. Normal na pag-laps niya yan. Isang kalderong kanin ang kayang patumbahin niyan sa isang upuan.”

“Hahaha ... Kaya naman pala ganito ka-fluffy itong BenBen na ito eh. O, dahan-dahan lang. Nabulunan ka na tuloy.”

“Ni ... ehem ...”

“Teka. Isa pang inom bago magsalita. Halika. Punasan ko yang bibig mo. Itong batang ito oh.”

“Haaay ... Tito, nibibilisan ko na po kasi makatunaw na po yung ice cream ni Nanay ko.”

“Oo nga. Di bale. Ibili na lang natin ng ibang ice cream si Nanay. Yung mas malaki at mas masarap.”

“Talaga po?”

“Oo naman.”

“Salamat po, Tito Richald! Favolite po ni Nanay ko yung Tab ... Ano nga po yun, Ninang?”

“Tablea Yema.”

“Ayun po. Nisabi ni Ninang.”

“Ganoon ba? Favorite ko din yun. Sige. Ibibili natin siya mamaya.”

“Tito, hindi pa po pwede makapuntahan si Tatay?”

“Hmm ... Hindi kasi talaga pambata na lugar ang hospital, BenBen. Kung gusto mo, pwede kong i-check muna sa loob. Dito lang kayo ni Ninang mo sa kotse ko.”

“Makasama po ako.”

“Hindi muna pwede, BenBen. Alam mo? May mga movies ako dito sa iPad ko. Pwede ka manood. Ano bang paborito mo?”

“Ironman po!”

“Talaga? Ako din. Tignan mo to.”

“Ang galing po. May Ironman ikaw sa unan. Oo. Madami pa ako niyan sa bahay. Mga toys din iba-ibang laki. Atsaka, may suit din ako at mask.”

“Wow! Pede ko po yun makakita?”

“Oo naman! Sa iyo na lahat yun kung gusto mo.”

“Talaga? Ay ... Pero hindi po pwede.”

“Bakit naman?”

“Sabi po ni Nanay ko, wag daw po ako makahingi ng mga gamit sa ibang tao.”

“Hindi mo naman hinihingi. Bigay ko yun.”

“Meron din po nisabi si Nanay diyan. Si Nanay po kasi adami yun makasabi sa akin na makagawa ko na good.”

“Good talaga si Nanay mo. Mabait at madami kang matututunan. Anong sabi niya?”

“Sabi niya po na wag daw po ako makatanggap ng gifts from stre ... Ninang, ano nga po yun?”

“Strangers, BenBen.”

“Ayun po. Straynjels.”

“BenBen ... I’m not a stranger. I’m your fa ... I’m your Tito Richard, remember?”

“Oo nga po. Sorry po, Tito Richald. Hindi ko po sasadya na maka-hurt ka po. Wag po ikaw maka-iyak.”

“No. Wala to, BenBen. Wala kang kasalanan. Wala, tandaan mo yan.”

“Sige po. Makatanong ko na lang po si Nanay ko tungkol sa Ironman para di na po kayo maka-sad.”

“Huh? BenBen ...”

“Okay lang po ba, Tito? Niha-hug na po kita. Sabi po kasi ni Nanay ko, lahat daw po napapa-happy ng hug. Ha-hug po kita para maka-happy ka na po.”

“Thank you, BenBen.”

“Naka-happy ka na po, Tito?”

“I am ... I am very happy.”

“Pag happy po ba maka-higpit mag-hug? Hindi po ako makahinga.”

“Ay! Sorry, BenBen.”

“Halaaaah ... Bakit maka-cry pa din po kayo?”

“Minsan kasi pag sobrang happy, umiiyak ang isang tao. Believe me, BenBen. You just made me the happiest I’ve ever been in a long time.”

Begin Again (COMPLETED) Where stories live. Discover now