TESADÜF

Bu İmkansız

Matteo'ydu bu arkamdaydı ve sırıtıyordu ben daha şoku atlatamadım ve zil çaldı. Onun ne işi vardı bu olamazdı.

M:Beni gördüğüne sevinmedin mi?

L: Hayır, sadece seni birden görünce şaşırdım. Senin ne işin var burada?

M:Sence ne olabilir okula geldim ve sınıfımdayım.

Anlaşılan aynı sınıftaydık. Biraz düşününce ne kadar aptalım dedim sınıfta olan biri buraya niçin gelebilirdi ki. Görüşürüz deyip gittim ben giderken Matteo'nun omzuna bir el dokundu. Adı Gaston'du.

MATTEO

G: Dostum sen bu kızı tanıyor musun?

M:Evet. Dün onu araba çarpıyordu ve bende onu kurtardım baygındı kafası kanıyordu hemen hastaneye götürdüm.

G: Neler olmuş neler. Kızma ama dikkatimi bir şey çekti sen bu kızla konuşurken bir farklı oluyorsun farklı bakıyorsun farklı konuşuyorsun. Nasıl desem âşık gibi bakıyorsun.

M:Saçmalama benim aşktan daha önemli işlerim var mesela şu an çok açım hadi bir şeyler yiyelim.

G: Offf

LUNA

N: Ne oldu Luna o çocuk kim? Nereden tanıyorsun onu?

*Luna her şeyi anlatır.*

N: Neler yaşanmış öyle çok şanslısın o olmasaydı ne yapardın.

L: Bende bilmiyorum ne yapardım. İyi ki oradaymış yoksa... Düşüncesi bile korkunç.

N:Aynen arkadaşım aynen düşüncesi bile korkunç.

*Zil Çalar*

L:Hadi zil çaldı sınıfa girelim.

N:Tamam. Hadi

*Okul Biter*

LUNA

Okulun ilk gününü kazasız belasız atlattık. Tabii Matteo'yu saymazsak. Çıkışta bahçeden çıktım yolda Nina ile yürüyorduk. Nina kaş göz hareketleri ile arkayı gösteriyordu arkamı döndüm. Bir de baktım Matteo bizi takip ediyordu. O sırada Nina'nın evinin önüne gelmiştik. Nina gitti ve Matteo hala arkamızdan geliyordu. Yavaş yürümeye başladım ki Matteo takip ediyor mu anlamak istedim. Bir süre sonra yetişti ve elini omzuma koydu.

M:Hey, Luna burada ne yapıyordun?

L: Asıl sen burada ne yapıyorsun? Ben evime gidiyorum. Sen yoksa beni mi takip ediyordun?

M: Hayır. Ben seni neden takip edeyim ki bak şu gördüğün ev benim bende doğal olarak okuldan çıktım evime gidiyorum.

Dedikten sonra şok olmuştum çünkü onun evinin sağından 3. ev benim evimdi aynı sınıfta olduğumuz yetmiyormuş gibi aynı sokaktayız.

L: Benim evimde şurası.

M: İstersen beraber gidelim.

L: Olur.

Beraber yürümeye başladık sonra telefonum çaldı arayan annemdi.

Mo: Luna kızım ben evde değilim sana konum atayım sende gel merak etme uzak değil.,

L: Tamam annecim.

Bir süre sonra annem konum attı. Matteo' ya gösterdim. Belki daha kısa bir yol vardır diye.

M: İyi ama bu bizim ev.

L: Ne! Yani annem şu an sizde mi olamaz ya of.

M: Öyle görünüyor hadi gidelim o zaman

L: Tamam

Pek gitmek istemiyordum ama şimdi gitmezsem de annem üzülür.

MATTEO

İnanamıyorum bu kızı şimdi okulda gördüğüm yetmiyormuş gibi şimdide bizi evde ama en azında birkaç saat dayan Matteo. O günden sonra bir rahat bırakmadı neyse zaten eve geçince direk odama çıkarım yüzünü görmem ama şimdi annem ne güzel şeyler yapmıştır karnım da aç kesin mutfağa girerken beni görür içeri oturtturur sonra kurtulabilirsen kurtul Matteo.

M: Geldik. Hadi geçelim içeriye.

L: Tamam.