Candy, dat ene meisje.

18. Mark

Mark :  Ik sta meteen op als Katie de hut uit rent. Ik zie haar langs het spoor rennen, richting onze fietsen. Gelijk ren ik achter haar aan. Ik voel de woede nog door me heen gaan, maar ik ben te bezorgd over Katie om er aandacht aan te geven. Het geluid van Katie's hand op Aya's wang suist nog steeds door mijn hoofd. We hebben elkaar nog nooit geslagen. Ik weet Katie in te halen, en ik grijp haar arm vast. Ze stopt gelijk, en kijkt me recht aan. Tranen rollen over haar boze ogen, die zacht worden als ze ziet dat ik het ben. Haar van woede vertrokken gezicht wordt overmasterd door verdriet. Onhandig neem ik haar in mijn armen. Ze legt haar hoofd tegen mijn borst, en staart langs het spoor. Zo wieg ik haar heen en weer, sussend dat het wel goed komt. Met mijn hand streel ik haar wang, maar ze duwt het weg. Ik voel dat ze met haar koude vingers mijn kin vast houdt. Ik kijk haar niet begrijpend aan. Zij kijkt nu ook omhoog naar mij, met een vreemde blik in haar ogen. ''Wat is er?'' fluister ik, maar ze antwoord niet. Ze drukt haar lichaam dichter tegen het mijne. Ik voel haar warme adem op mijn nek, en ik word er nerveus van. ''Hou op'' zeg ik, maar ze luistert niet. Onverwachts drukt ze haar lippen op de mijne. Geschrokken stap ik naar achter, waardoor ze me loslaat. Ze ziet eruit alsof ze wakker wordt. Ik kijk haar vol ongeloof aan. Wat gaat er in haar hoofd om?! Eerst gillen tegen Aya, dan haar slaan, dan wegrennen en mij tenstollte lopen zoenen! Ze kijkt me aan zonder iets te zeggen. Seconden voelen als uren. Minuten als dagen. Tenslotte ren ik weg, terug naar Lars en Aya. Ik hoor dat ze mijn naam roept, maar ik luister niet. Ze is gek geworden, helemaal gek! Ik ren de hut in en val tegen de muur. Ik zie dat Lars Aya zit te troosten, en ze kijken me vreemd aan. ''Ze is gek'' is het enige wat ik weet te zeggen.

Ik pak het schrift aan, en begin het te lezen. De letters zijn geschreven met een rode pen, en er staan een paar kleine tekeningetjes verspreidt over de pagina.

''Ik vind even dat ik dit moet schrijven. Ik denk er de laatste tijd zo veel aan, en ik wil het er gewoon uit hebben. In groep 4, toen ik en Aya nog beste vriendinnen waren. Voordat Mark en Katie op school kwamen, in begin groep 5. Ik en Aya waren altijd samen. We aten samen lunch, we maakten samen ons werk, we speelden altijd samen buiten. In weekenden waren we samen, vaak bij haar met Barbie's spelen. In vakantie's waren we altijd samen als het mogelijk was. In de winter maakten we samen sneeuwpoppen en hielden we sneeuwballen gevechten. Door haar was ik blij. Was ik gelukkig. Op oud en nieuw waren we ook altijd samen. En we spraken altijd het zelfde af voor het nieuwe jaar. We blijven voor altijd vriendinnen.'''