[𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝]
[𝐰𝐨𝐫𝐝 𝐜𝐨𝐮𝐧𝐭: 𝟔𝟕,𝟖𝟑𝟑]
Pierwsza część trylogii „Różany zapach szczęścia".
🌺 Madeline i Nicky zawsze uważali, że łączy ich tylko przyjaźń...
[𝐍𝐢𝐜𝐤𝐲 𝐇𝐚𝐫𝐩𝐞𝐫 × 𝐎𝐂]
[𝐎𝐂 - 𝐌𝐚𝐝𝐞𝐥𝐢𝐧𝐞 𝐒𝐦𝐢𝐭𝐡]
[𝐆�...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🌺
— Nicky?— zapytała Madeline i spojrzała na chłopaka, który bawił się swoim telefonem.
— Tak, skarbie?— również spojrzał na nią, a ich spojrzenia się spotkały.
— Myślisz, żeby dać pani z muzyki piosenkę, którą wspólnie napisaliśmy?— podniosła się do siadu i zaczęła bawić swoimi długimi, różowymi paznokciami.
— Jeszcze tego nie zrobiłaś?— zapytał zdziwiony i usiadł naprzeciwko dziewczyny.
— Nie było kiedy.— stwierdziła i wzruszyła ramionami.
— Ta piosenka jest świetna. Tylko trzeba ją dokończyć.— złapał ją za rękę, a drugą zaczął pocierać jej policzek.
— Teraz?— spytała i zmarszczyła brwi.
— No oczywiście, że tak. Mam wenę!— odpowiedział roześmiany. Wstał z łóżka, usiadł przy biurku, wyciągnął ową kartkę z tekstem i położył na blacie.
— Wiesz, długo myślałam nad tym...— oznajmiła i napisała na kartce swój pomysł:
~ ♪ Go, give love to your body... It's only you that can stop it... Go, give love to your body... It's only you that can stop it... Go, give love to your body... It's only you that can stop it... Go, give love to your body... Go, give love to your body...
— Okej...— mruknął i potarł kark.— Proste, ale...
— Może być?— spytała zniecierpliwiona i spojrzała na chłopaka.
— Jasne. Proste, ale naprawdę świetne. Idealnie komponuje się z resztą.— stwierdził i zachichotał.
— Pójdę zrobić kawy.— oznajmiła różowowłosa i wyszła z pokoju, zostawiając Nicky'ego samego.
Madeline wróciła po jakichś pięciu minutach i postawiła na biurku dwa kubki z parującą, białą kawą.
— Jest super.— uśmiechnęła się, gdy przeczytała tekst ponownie.— Spróbujmy to zaśpiewać. Wiesz, wymyślmy rytm, obojętnie jaki.— dodała, a chłopak westchnął.
— Nie wyjdzie. Moim zdaniem lepiej będzie, jeżeli dokończymy tekst od razu, a później spróbujemy zaśpiewać.— stwierdził, przesadnie gestykulując.
— Może i masz rację.— pokiwała głową.— Zrobimy powtórzenie tekstu i gotowe.— oznajmiła z szerokim uśmiechem.
— Mhm.— mruknął skupiony i chwycił długopis w swoje dłonie.
~ ♪ But you'll never be alone... I'll be with you from dusk 'til dawn... I'll be with you from dusk 'til dawn... Baby, I'm right here....I'll hold you when things go wrong... I'll be with you from dusk 'til dawn... I'll be with you from dusk 'til dawn... Baby, I'm right here... I'll be with you from dusk 'til dawn... Baby, I'm right here.
