Hare

16🗝 Final

Araz gittiğinde oturup düşündüm bir süre .

Odanın kapısı açıldı .
Kim geldi diye baktım,

'Kalk seni götürücem. '

Dedi .

'Ben Arazı görmek istiyorum .'

'Uyuman lazım onun için .'

Dedi .

'Lütfen bırak beni .'

'Söylenme de hazırlan .'

Diyip yüzüme bir kıyafet fırlattı .

Kıyafeti yüzümden çekip ellerimin arasına aldım .

'Bu ne için ?'

Diye sordum.

'Kurban edilme vaktin .'

Dedi .

'Ne ?'

'Her insan ölümü tadar diye bir söz var .'

Dedi .

'Giyinmiycem  '

'Eğer giyinmezsen ben giydiririm .'

Dedi.

'GİT BURDAN .'

Diye bağırdım .
Odanın kapısı kapanırken bende elbiseye bakıp gözyaşlarımı akıttım .
Nolur gel ... Sana ihtiyacım var Araz .

Yanımda olmana ihtiyacım var .

Elbiseyi giyinip oturdum olduğum yere .
Bugün ölüm günüm ve ben buna hazır değilim daha Araza veda bile edemedim .

Odanın kapısı açıldı .
Korkuyla geri adım attım .

Yanıma doğru geldi, bir süre üstümü inceledi .

'Bir ölümlü için fazla güzel bir ölüm olucak seninki .'

Dedi .

'Araz... ben ölürsem ona birşey olur mu ?'

Diye sordum  .

'Bence şu durumda kendini düşün .'

Dedi .

'Ben onu düşünmek istiyorum .'

'Ne o insanımız imkansız bir şekilde bir vampire mi aşık olmuş ?'

Dedi .

'HAYIR .'

Diye bağırdım.
Sadece ona birşey olursa yaşayamam .

'O benim için değerli, ona birşey olursa asla affetmem kendimi. '

Dedim .

'Merak etme o bir ölümsüz sadece donmuş kalbi bir süre daha donacak ama bir süre sonra yeni geliniyle bir aşk yaşar belki .'

Dedi .

'Ben ona aşık değilim '

Dedim .

'Elbette de öylesin .'

'Aramızda birşey yok .'

Dedim .

'Umrumda değil ben sadece ölmenle ilgileniyorum .'

Dedi .

Kolumdan tutup beni aşağıya indirdi .

Merdivenlerden inerken az kalsın düşüyordum.
Neden böyle olmak zorundaydı?
Ben vampir olsaydım asla birine zarar vermezdim.

Sesizce ilerledim.

Önümde kocaman bir sofra vardı .

Bir sürü vampirle karşı karşıyaydım .
Bir kaç kız bir kaç erkek .

'Kim ölümüne bu kadar güzel gidiyordur ki .'

Dedi bir kız .

'Lezzetli görünyor. '

Dedi .

'Artık o kanı emip eski gücüme kavuşmak istiyorum. '
Dedi biri .

Benim kanım onlara güç mü veriyordu.

'Ben sizin kanımı emenizle değil de bir bıçakla falan ölseydim.. kanımı yine içebilir miydiniz ?'

Diye sordum .

'Kanının tadı değişir öldükten sonra ile yaramazsın .'

Dedi .

'Neden kanımı içiyorsunuz ki ?'

Diye sordum .

'Bu gördüğün vampirlerin hepsi uzun süredir hayvan kanıyla besleniyor iyice zavalı bir hale geldiler senin kanın bizi tekrar eski gücümüze kavuştırucak ve Arazı yok edicez .'

Dedi .

'Orda biraz dur .'

Dedim geldiği yöne baktım .
Arazla göz göze gelince yüzüme gülücük açtı .
Ona doğru koşmuştum ki bir anda biri omzumdan tutu .

'Yedi kişiye tek .. nasıl başarabilirsin ki ?'

Dedi ve kahkaha attı .

'Unutuğun birşey var bir aydan fazladır insan kanıyla besleniyorum sizin gibi iki aydır hayvan etiyle beslenen körelmişler parmağımın ucunda oynatırım .'

Dedi .

Birden Araz yanıma geldi ve beni arkasına itti .

Araza doğru geldi ve saldırmaya başladı .
Arazda karşılık verirken bütün vampirler Araza doğru koşmaya başladı.

Koşarak odaya çıkmaya karar verdim .

Araz buraya geldiğinde bana gümüş bıçağı vermişti .
Lazım olduğunda kullanmam için .
Sanırım Arazın yaşamı için ve o vampirlerin güçlenmemesi için kendimden vazgeçmek zorundaydım bu onun iyliği için.

Bıçağa baktım bir kaç saniye, Araz için .

Birden kalbime giren bıçakla nefes alamadım ve ağzımı açıp göz yaşımı akıttım.
Yere serilirken bir kaç saniyeliğine herşey bulanıktı .

Gözümden akan son yaşla kendimden geçerken odanın kapısı açıldı.

---------

Odanın kapısı açıldı aşağıya gelen acayip kan kokusunun Ahsenin sonu olduğunu anladı Araz .

Koşarak kafasını kollarının arasına aldı .

Ahsen titreyen elini Arazın yüzüne koydu .

'He...her ...şey seninn... içi.'

Havada ki eli yere serildi .

Hayata gözlerini yumdu .

Araz gözyaşını Ahsenin yüzüne düşürdü.

'Neden yaptın bunu ?'

Dedi .
Cevap vermiyordu kimse .

'Kalk ... bunu yapamazsın ben o bıçağı kendini öldür diye vermedim .'

Dedi .

Bir kaç saat cesedin başında oturdu.

Artık vazgeçince Ahseni kucağına aldı ve yavaşça yürüdü .

'Bunu yapmaman lazımdı .'

Taşıdığı cessetle ilerledi .

Şimdi Erezi daha iyi anlıyordu üstelik Ahsene aşık bile değildi ama onun için kendinden vazgeçmesi kendini sorumlu hissetirmişti .

Evin önüne varana kadar yürüdü .
Ahsen için toprağı kazması gerekiyordu.
Erez ve Aran dönmüştü Ahseni kucağında taşıdığını görünce şaşkınlıkla aşağı indiler .
Arazın elinden küreği aldılar .

Son bir öpücük kondurdu dudaklarına ölümsüz bir öpücük sonrasında toprağa bıraktı cesedi .

'Benim kahramanım sensin Ahsen .'