Το Ηλιοβασίλεμα

{19}🌅

"Γεια Alex", λέω μόλις απαντάω στο κινητό.

"Γεια. Τελικά μίλησες με τον Alan";

"Ναι"

"Και τι είπε;"

"Δεν ξέρω."

"Τι εννοείς δεν ξερεις;"

"Απλά έγιναν διαφορά και δεν έδωσα βάση σε αυτό"

"Όπως;"

"Απλά άστο Alex"

"Megan Είσαι εντάξει;"

Όχι. Μόλις έμαθα ότι ο κολλητός μου με βλέπει διαφορετικά και εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό τώρα. Πώς να είμαι εντάξει;

"Ναι. Απλά είμαι λίγο κουρασμένη. Σε κλείνω και θα πάω να ξαπλώσω για λίγο"

"Οκ. Τα λεμε", είπε και έκλεισα το τηλέφωνο.

Το μόνο που θέλω τώρα είναι να κοιμηθώ και να μην σκέφτομαι τίποτα.

Όταν ξύπνησα είχε ακόμα ήλιο. Κοίταξα την ώρα και ήταν 4. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και κατέβηκα στην κουζίνα.

"Για δες Ποια ξύπνησε", λέει ο μπαμπάς μόλις με βλέπει και αυτός που καθόταν δίπλα του γύρισε και με κοίταξε. Άρχισα να γελάω.

"Alex πως είσαι έτσι;" Φορούσε ένα ψάθινο καπέλο, πράσινα γυαλιά ηλίου, πολύχρωμο μαγιό και πολύχρωμες σαγιονάρες.

"Γιατί τι έχω;"

"Μπορώ να σου πω τι δεν έχεις", λέω και συνεχίζω να γελάω.

"Άτε πηγαίνετε στο δωμάτιο της Megan να μιλήσετε", λέει ο μπαμπάς και πηγαίνουμε στο δωμάτιο μου.

"Σοβαρά τώρα γιατί ντύθηκες έτσι;" Τον ρωτάω και κλείνω την πόρτα.

"Για να σε κάνω να γελάσεις. Όταν μιλούσαμε κατάλαβα ότι δεν ήσουν καλά και είχα αυτή την ιδέα. Τώρα είσαι καλα;" Λέει Και έρχεται πιο κοντά μου.

"Τώρα χάρη σε εσένα ναι", λέω και χαμογελάει.

"Χαίρομαι. Τι λες θες να πάμε στην θάλασσα;"

"Ναι. Γιατί όχι. Απλά πες μου σε παρακαλώ πως δεν θα έρθεις έτσι."

"Χαχα όχι βέβαια. Στην τσάντα έχω τα κανονικά πράγματα που παίρνω στην θάλασσα."

"Ωραία τότε. Πήγαινε στο σαλόνι να ετοιμαστώ και έρχομαι.

Έγνεψε καταφατικά και πήγε.

Έβαλα ❤⬇️