Benimki Çok FARKLI (tamamlandı)

Bölüm 23

Hastaneye yatışımın beşinci haftasındaydım. Beş haftada büyük değişimler olmuştu. Yalnız kaldığımda kimseyi görmüyordum artık. O sesler de gitmişti. Bunun için çok mutluydum. Artık korkmuyordum yalnız kalmaktan....

Doktorlar bugün taburcu olacağımı söylediklerinde benden mutlusu yoktu bu dünyada. Bir ayı aşmıştı burda kalmam. Ben artık evime, ailemin, sevdiklerimin yanında olmak istiyordum. Elhamdulillah gidecektim evime...

Babam çıkış işlemlerini hallediyordu. Bende bahçede gökyüzünü seyre dalmıştım. Rabbimin izni ile atlatmıştım bu sıkıntıyı da. O izin verirse her şeyi atlatırdı insanoğlu...

Rabbime şükürlerimi sundum. O yüceler yücesiydi. Olmazları oldurandı.

Babamın gelmesiyle başımı gökyüzünden çektim. İlerlemeye başladık baba kız. Kısa bir araba yolculuğundan sonra babam beni eve bıraktı. Kendisinin bir işi olduğunu akşama doğru geleceğini söyledi.

Bende hızla merdivenleri ikişer ikişer çıktım. Kapıyı çalmamla açılması bir oldu. Sımsıkı sarıldım anneme, ardından Elif'e hızla sarıldım.

"Evine hoşgeldin kızım."

"Hoşbuldum annem."

Odama geçip kıyafetleri değiştirdikten sonra oturma odasına doğru ilerledim. Odada Gülsüm'ü görmemle hızla sarıldım ona. Asıl şaşırdığım kısım Ayşe teyzenin de burda olmasıydı. Onu fark edince kollarımı Gülsüm'den çekip ona sardım.

"Nasılsın güzel kızım, Reyhan'ım?"

"Elhamdulillah Ayşe teyzem, sen nasılsın?"

"Benden iyisi yok artık kızım."

Söyledikleriyle hızla oturdum ve bu mutluluğunun sebebini sordum. O sıra da annem içeri girdi. Ayşe teyze ile iki gün önce tanıştıklarını ve tanışma olaylarını anlattı.

Benim bugün hastaneden taburcu olacağımı annemler söylemiş o da beni görmek için gelmişti.

Annem ile Gülsüm mutfağa gidince Ayşe teyzemle biz yalnız kaldık. Mert'in nasıl olduğunu soracağımda Ayşe teyze konuşmaya başladı.

"Kızım önce Rabbimin sonra senin vesilenle Rabbim bana torunumun hidayetine tanıklık ettirdi. Ne kadar şükretsem azdır."

Bir şey diyemedim mahcup bir şekilde başımı indirdim ve tebessüm ettim. Konuşmasına devam etti.

"Seni çok merak ettik. Hastaneye gelemedim kızım eve geleceğini duyunca Mert'i aradım, beni hemen buraya getirdi. Geçmiş olsun dileklerini de iletti."

"Allah razı olsun. Mert nasıl iyi mi?"

Sorduğum soru ile gülümsemesi daha da genişledi, pamuk yanaklarında güller açtı. Başıyla onayladıktan sonra "Elhamdulillah çok iyi kızım, Berkay oğlumla beraber sıklıkla ziyaretime geliyorlar. İkisi de çok iyi birer dost. Öğrendikleri her yeni şeye birlikte adım atıyorlar. Onların mutluluğu benim mutluluğum," dedi.

İkisi adına çok mutluydum. İnşaallah dostlukları bir ömür sürer diyerek Rabbime dua ettim.

Ayşe teyze biraz daha oturmuş ardından yürüyerek gideceğini söyleyip ayaklanmıştı. Annem ve ben tek başına gitmesine müsaade etmemiştik. Zorla yanında benim de gelmemi kabul etmişti. Biraz yürüyüş yapmanın benim içinde iyi olacağını düşünmüştük.

Birlikte yürüdükten sonra gelmiştik evine. Onu evine bıraktıktan sonra eve doğru yürümeye başladım. Bizim evin yolunda Mert'in arabasını görmemle durdum.