Τσιγάρο και τα Μάτια σου

Whenever you are ready. |46|

Still Alex POV

Ανεβήκαμε πάνω με το ανσασέρ και ο κάθε ένας μπήκε στο δωμάτιο του.

Μπήκα κι εγώ στο δικό μου,άφησα το σακάκι μου σε μία καρέκλα εκεί μπροστά και ξεφίσιξα.

Κοίταξα μέσα στο δωμάτιο και είδα μια φιγούρα να έχει αγκαλιά τα γόνατα της και το κεφάλι της σκυμμενο.

Μπορεί να μην φαίνονταν πολύ μέσα στο σκοτάδι όμως μπορούσα να καταλάβω πως ήταν η Αμέλια.

Την πλησίασα και κάθησα δίπλα της.

Σήκωσα το κεφάλι της με το δάκτυλο μου και την κοίταξα στα μάτια.

Έκλαιγε.

Σκούπισα ένα δάκρυ που ήταν έτοιμο να κυλήσει και έπιασα το πρόσωπο της με τις παλάμες μου.

"Δε θα σε πιέσω να μου πεις τίποτα αν δεν θέλεις,όμως να ξέρεις πως είμαι εδώ για σένα. Εσύ ήσουν και είσαι εδώ οπότε θα κάνω το ίδιο.

Και όχι από υποχρέωση.",της είπα και επιτέλους χαμογέλασε.

"Ευχαριστώ. Κάποια στιγμή μάλλον θα σου μιλήσω γι'αυτό.",είπε και έγνεψα ενώ πλησίαζα τα πρόσωπα μας ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα γλυκό φιλί.

Αμέλιας POV

Φοβάμαι.

Φοβάμαι να μιλήσω για ότι έγινε.

Ο μόνος που ξέρει είναι ο αδελφός μου και αυτός δεν ξέρει καλά καλά την εξήγηση.

Δεν ξέρω τι θα κάνω και το βασικότερο είναι πως ούτε τότε ήξερα τι έκανα και τώρα το μετανιώνω όσο τίποτα.

Όταν όμως ένιωσα τα χείλη του Άλεξ πάνω στα δικά μου ένιωσα καλύτερα ξέροντας πως είναι δίπλα μου αν και φυσικά φοβάμαι την αντίδρασή του κι αν θα συνεχίσει να είναι δίπλα μου όταν μάθει για το παρελθόν μου.

Μου είχε λείψει πολύ το σώμα του και γενικά ο ίδιος ως δικός μου μιας και τόσο καιρό ασχολούμαστε με όλα αυτά τα θέματα του πατέρα του και δεν μείναμε καθόλου μόνοι.

Γι'αυτό μετέτρεψα το φιλί μας σε πιο παθιασμένο και τον έσπρωξα λίγο για να ανέβω πάνω του.

Δεν έφερε καμία αντίρρηση και αντιθέτως ένδωσε ακόμα περισσότερο στο φιλί και στο να βγάζει ένα ένα τα ρούχα μου όπως κι εγώ τα δικά του.

Η βραδιά συνεχίστηκε γεμάτη με πάθος και σε όλο το δωμάτιο ακούγονταν οι αναστεναγμοί μας. Είμασταν γεμάτοι αδρεναλίνη και αν και πτώματα δεν σταματούσαμε από το πόσο θέλαμε ο ένας τον άλλο.