The Indecent Obsession

CHAPTER 32

DAVID'S

"DAMN IT! May tama ka, Strike!" Martin exclaimed exasperatedly.

I winced when I felt something hit my waist. My eyes searched for the culprit. Ngumisi and putanginang Villalon habang nakaluhod sa harap ng mga tauhan ko. Mabilis siyang sinipa ni Martin kaya nabitiwan niya ang hawak na baril.

"P-pasensya na, Boss."

I stared at one of my men. Kung hindi ba naman tatanga-tanga, hindi sana naagaw ni Villalon ang hawak niyang baril. I gripped my shirt and held my waist to stop my wound from bleeding.

One of them was about to approach me but I gestured my hand to stop him.

"Putangina mo, Villalon!" I grimaced. He spit beside him. Duguan na ang kanyang mukha sa kaka-torture ng mga tauhan ko.

"Mas putangina ka, Bustamante! Umaasa ka lang sa mga tauhan mo. Kung gusto mo akong patayin, patayin mo na ako! Huwag mo na akong pahirapan!"

My bloody anger immersed. I've been aching to kill this fcker but I don't want to stain my hand with his fcking dirty blood. Kung hindi lang siya ama ng anak ng asawa ko ay ako na mismo ang pupugot ng kanyang ulo.

"Dream on, Villalon! I will never give you the leverage to die that easy. You deserve a slow but painful death. Pahihirapan kita hanggang sa sumuko ka nang huminga." Kinasa ko ang hawak kong baril at itinutok sa kanya.

"Hayop ka! Sa oras na makatakas ako rito, magtago ka na dahil ako mismo ang magbabaon ng huling pako sa kabaong mo!" He tried to get up but Martin hit him with another kick in the stomach. Sumuka siya ng dugo.

"That is if you can still escape, but I doubt it." I grinned at him.

"Putangina mo!"

"At kung makakatakas ka man, wala ka nang babalikan, Villalon. Ang mga tauhan mo ay nagkikitkit na ng rehas sa mga oras na ito. At ang mga itinatago mong droga, nasa NBI na lahat. And oh, by the way, ako rin pala ang nagpasunog ng mansyon mo sa Batangas."

His eyes went wide upon hearing what I just said. Kung iisipin kulang pa iyon sa ginawa niya---nila sa babaeng mahal ko. Ilang taon ko ring pinaghirapan na makaharap sila. I was powerless before that I worked hard to gain enough wealth and connections. I witnessed how my woman's life turned miserable for several years and that was my impulse to avenge her. At wala akong pinagsisisihan na pinasok ko ang iba't ibang underground businesses para lang makadaupang palad ang walang hiyang Villalon na 'to. Finally, nahuli ko rin siya.

"Isa kang trayidor! Pagbabayaran mo lahat ng ginagawa mong ito sa 'kin! Magkikita rin tayo sa impyerno!"

Lumitid ang kanyang mga ugat sa leeg habang pilit na kumakawala sa pagkakahawak ng mga tauhan ko. Hanggang ngayon wala pa rin siyang kaide-ideya kung bakit ko siya ginawang business partner saka tinrayidor. I pretended to be a drug dealer to capture him.

"If that will happen, sisingilin pa rin kita kahit saang lugar tayo mapunta. Pero sisiguraduhin kong mauuna kang makarating doon."

"Hayop ka! Wala akong kasalanan sa 'yo! Bakit mo ito ginagawa?!"

Muli siyang dumura. I grimaced. I will never give him a hint about Hannah. Hahayaan kong isipin niya na wala na siya. Para hindi na siya makagawa ng paraan para makaganti. Dadalhin niya hanggang kamatayan ang pag-iisip.

"I have installed surveillance cameras in your house without you knowing it, Villalon. And I knew you were involved in several underground businesses. And don't be surprised if I betrayed you. Hindi ba gano'n din ang ginagawa mo sa mga ka-transactions mo? Inunahan lang kita bago mo pa ako mapatay."