Mutlu Olacağım

Bölüm 5:Not!...

-aybenimgecesenin ithaf edildi :)

⚡İyi Okumalar ⚡

Cam sesleri kesilirken Baran hemen üstümden kalktı.

“Neydi bu şimdi... Yani taşlamakta ne-"
"Ayda!...Tamam sus!"

Baran Ayda'yı susturdu ve hemen kısayoldan yani birinin geçebilceği kadar kırılan pencereden bahçeye gitti.

"Neredesin piç kurusu!"

Bahçede hiddetle bağıran Baran'ın sesi gelirken benimde bakışlarım pencereden dışarıyı yoklarken o beyaz silüeti tekrardan gördüm ve Baran'a haber vermek için hemen koşar bir adım attım ki.
"Baran ora-...Ahhh! "

Ayağımın altına gelen taşla ayağımı burkarak yere düştüm.

"Asra! "
"Asra! "

Endişeli gelen iki kız sesinin ardından hemen yanıma beni kaldırmaya Ayda ile Sıla geldi.Baran görünüşe bakılırsa sesimi duymamıştı,bileğime bakarken ayağımın altına gelen taş'a döndü bakışlarım hemen ardından da yan tarafta taş,bir kağıda sarılmıştı

"Vay be şansa bak sen gel onca atılan taş arasında kağıda sarılı taşa takıl."

Diye konuşan iç sesime aldırış etmeden  taşı elime aldım hızla Sıla tarafından bir koltuğa oturtturuldum ki içeri Baran girdi.

"Yok... Kaçmış anasını satayım ya!"
"Aslında ben g-"

Diyecekken dibimde bitip sözümü kesti.

"O elindeki ne öyle"
"Hiiç"

Derken bir anda taştan ayırdığım buruşuk kağıdı elimden aldı.
Okuduktan sonra kaşlarını çattı ve bana baktı.

"Ne?"
"Hiç sadece seni öldürmek isteyen bir herif var"
"Ne!"

Ne yani beni öldürmek isteyen biri var ve bunu bu kadar rahat söylemesi... Hemen onun gibi kağıdı elinden bir anda aldım.

"Biri var çok yakında
Sana bir iki nefes uzakta
Bir anda yaklaşacak sana
Ve ağabeyin gibi alacak canını bir anda!"

Ben şok olmuş bir şekilde kağıda bakarken Sıla gelip kağıdı elimden alıp okudu.

"Ağabeyin gibi mi? "

Ayda da sılanın yanında okudu.

"Allahım filmi çekiyoruz ya...şimdiden söyleyeyim ben oyunculuğu hiç sevmem..."
"Bu ne şimdi ya bu ne izleyip ona özenmiş...Kafiyeli cümleler falan."
"Vallaha her neye özenmişse hiç iyi olmayacak."

Başımı öne eğerek alt dudağımı dişlerimin arasına aldım sonra Sıla önüme çöktü ve eliyle çenemi tutarak ona bakmamı sağladı ki gözlerim bana inat dolmuştu bile bu kadar güçsüz olmamalıydım.

"Saçmalama Asra bu saçmalık tabi ki...Hem biz senin yanındayız."
"Gerçekten Sıla yoruldum... Gerçekten yoruldum... Her ne b*k olacaksa olsun..."
"Asra! "

Ayağa kalkarak kırılmış pencerenin önüne gittim yağmur çok hızlı yağıyordu tamamen kırılmamış cama,hemen sağımda bulunan sandalyeyi alarak fırlattım ve bahçeye çıkıp biraz ilerledikten sonra kendimi bahçenin ortasına bıraktım dizlerimin üstüne çökmüş gözyaşlarımla savaşıyordum.
Yağmur...
Tenime öyle güzel değiyordu ki sanki biri beni sakinleştirmeye çalışıyordu saçlarım sırılsıklam olmuştu bile.Sonra aklıma o adamın ağabeyimi öldürdüğü geldi onun için üzülmüyor değildim ama bana uyguladığı şiddet...kendisi çok güçlüydü ve gücünü benim üstümde sergiliyordu annem de buna karşı çıkamıyordu... Evet bu benim en büyük acımdı...
Ağabeyim öldüğü gün kuzenim bana çıkma teklifi etmişti bir anda ve ben tam hayır diyecekken dudaklarımdan öpmüştü ki ben daha ne olduğunu anlamadan ağabeyim bunu görmüştü ben asla böyle bir şeyi kabul etmezdim zaten ama ağabeyim gelip önce bana tokat atmış ve ondan sonra da kuzenim Cenk'e yumruğu geçirmişti bende anın korkusuyla Ayda'ların evine doğru koşarken ağabeyim arkamdan hiddetle şöyle kükremişti.

"Sen görürsün Asra!...Eve geri döneceksin!... Ve geri döndüğünde Seni ellerimle öldüreceğim!! "

Yağmur beni sakinleştiriyordu,huzur veriyordu bana...Hemde hiç kimsenin vermediği kadar...

🌙Bölüm Sonu️🌙️