Μια στιγμή αρκεί ...

13.Το φάρμακο της

«Συγνώμη για όλον αυτόν τον χαμο , αλήθεια θα τα μαζεψω και μετά θα φύγω !»της είπε ο Μιχάλης καθώς εκείνη μόλις είχε μπει μέσα στο σπίτι με τα δευτερα κλειδιά της . Πράγματι γινόταν χαμός . Σπασμένα ποτήρια , μπουκάλια με αλκοόλ και τριγύρω τα ρούχα του πεταμένα .

«Δεν με νοιάζει ο χαμός ... αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα σπάσε τα όλα ! Έχασα έναν αδερφο δεν πρόκειται να χάσω και τον άλλον !»του είπε σοβαρά . Ο Μιχάλης ξεφυσηξε και κάθισε ξανά στον καναπέ ξαπλωνοντας πίσω και περνώντας τα πόδια του πάνω από το μπράτσο του . Η Άννα κάθισε στο τραπεζάκι απέναντι του κοιτάζοντας τον ανήσυχα .

«Χθες το βράδυ , ετοιμαζόμουν να έρθω με την Ιωάννα στο μπαράκι του 'Αντρέα' , είχα πάει από την μαμά γιατί ήταν χάλια , έκλαιγε μαζί με τον μπαμπά πάνω από την εικόνα του .»της είπε χωρίς να την κοιτάζει και μερικά δάκρυα σχηματίστηκαν στο πρόσωπο της . «Πήρα κάτι ρούχα και μετά γύρισα σε εκείνη . Μου έχει δώσει κλειδιά από το σπίτι της που να μην μου έδινε ...» είπε με νεύρο . «Μπήκα μέσα και εκείνη προφανώς δεν με κατάλαβε . Άκουσα τα αναφιλητά της και προχώρησα μέχρι το δωμάτιο , είχε γυρισμένη την πλάτη της . Κρατούσε και εκείνη μια φωτογραφία στα χέρια της και σιγομουρμούριζε ποσό πολύ τον αγαπούσε , ποσό της λυπεί , πως μαζί με εκείνον έχασε και την ζωή της και θυμήθηκε να πει πως ενιωθε τύψεις και για εμένα !»κάγχασε ειρωνικά . «Τα έχασα ! Ξερόβηξα και εκείνη πετάχτηκε όρθια σαν ελατήριο . Με κοιτούσε απλά με ένα απολογητικό βλέμμα , ήξερε ότι είχα ακούσει τα πάντα αλλά δεν φάνηκε ταραγμένη ! Μην σου πω ανακουφισμένη !»παρατήρησε . «Την ρώτησα αν κατάλαβα καλά και μου είπε πως ήταν ερωτευμενη μαζί του αλλά η σχέση τους ήταν καταδικασμένη . Μου είπε πως ...» γέλασε ξανά . «Μου είπε πως στην αρχή με ερωτεύτηκε αλλά μόλις γνώρισε τον Αντρέα ένιωσε κάτι μέσα της να σπάει και να κολλάει με εκείνον ...» έτριψε το πρόσωπο του . «Ένα χρόνο γινόταν αυτό πίσω από την πλάτη μου . Ο αδερφός μας Άννα ... μου πήδαγε την γκομενα και μετά μου έδινε συμβουλές για να μειώσω το ηλικιακό μας χάσμα !»φώναξε . «Αν τον είχα εδώ τώρα ...» ψιθύρισε . Η Άννα τον κοιτούσε δακρυσμένη και πληγωμένη χωρίς να ξέρει τι να πει .

«Μακάρι να τον είχες εδώ ...» του είπε μέσα από τους λυγμούς της .

«Όχι μικρή μου ! Γιατί αν τον είχα εδώ θα τον είχα μισήσει ! Τουλάχιστον τώρα δεν μπορώ γιατί ξέρω ότι τον έχω χάσει ...»της είπε κοιτάζοντας την μετά από τόση ώρα . «Μέσα μου πάντα θα τον αγαπάω !»