Poker Face ✓

First and Last

İlk, acemi bir oneshot.

!!!

Dünyada, genel olarak insanlar arasında ki olaylar domino etkisini taşırdı. Mesela bir cümle her şeyin gidişatını değiştirebilirdi.

"İyi misin?" sorusunun ardından karşıda ki insana gelen hüzün, belki ağlama krizi ya da bir patlama psikolojisi.

Jeon Jungkook ve Kim Taehyung'un hikayesi de böyle başlıyordu işte,
bir cümlenin sürüklediği düşünce bataklığının Jungkook'a etkisi ile.

"Ne düşünüyorsun?" diye mırıldandı sarışın çocuk, dalgın çocuğa. Jungkook ise elinde ki yarıya kadar içki dolu olan bardağı sonunda bu soru ile sallamayı bırakmış, bakışlarını ayakkabılarından dalgınca kaldırıp kendisine soruyu yönelten Park jimin'e çevirmişti.

Ne mi düşünüyordu? Bu onun için güzel bir soruydu ama aynı zamanda tek bir cevap istemeyen, buna sahip olamayan illet bir durumdu.

"Hiç." Ağzında yuvarlarcasına mırıldanmış, sallamaktan tadını değiştirdiği içkiyi yüzünü buruşturarak midesine yollamıştı. Sıvının, pürüzlü dilini daha da pürüzleştirdiğini hissetti. "Hiçbir şey."

Tabii ki bunun geçiştirme olduğunu arkadaşı saniyesinde anladı ki Jeon Jungkook bunu çok açık belli etmişti. Bu yüzden Jimin daha fazla zorlamadan sessizliğe gömüldü.

Çok şey düşünüyordu, Jeon. Çok şey planlayıp, kuruyor ve hazırlıyordu.

Eh, Mükemmel olmak bu demekti onun için.

Mükemmel olmak için zihnini hiç durdurmaması gerekiyordu, sıradan insanlar gibi olmamalıydı. Düşünmek zorundaydı, tüm bunları yapmak, bir an olsun kendini durdurmamak zorundaydı.

Mükemmellik ve zorundalık.

Anlaşıldığı üzere bu iki kelime onun için eş değer şeylerdi.

"Ben Jeon Junkook, mükemmel olmalıyım, mükemmel olmak zorundayım." diye düşünürdü içten içe ve "Çabalayıp durarak bu mükemmelliği sonuna kadar hak etmeliyim, sikik piç kurusu Kim Taehyung gibi boş giderek mükemmelliği avuçlayamam." deyip dururdu kendi kendine. Ama bilirdi ki pislik herif bunu becermişti. Tüm ilgiyi üstüne çekmiş, onu dağıtmıştı.

Oysa bu dünyada ki en mükemmel varlık kendisiydi ama kör insanlar neden sanki bu Kim Taehyung gibi davranmaya başlamıştı bir anda?

Jungkook, onu daha öncesinde hayatı boyunca canlı olarak hiçbir şekilde görmemişti, bugünün aksine. Sadece adını duyar, fotoğraflarını görür ve kendisini öven sikik insanların birkaç dakika sonrası onun adını söylemesi ile cinnet geçirirdi.

Kim Taehyung hayatında sadece bu kadardı.

Bugün ise sanki buraya jungkook'un geldiğinden haberi varmış gibi, ortalıkta görünmeyen herif tam karşısına oturmuştu ve koyu ışıkların altında resmen parlıyordu. Jungkook, ister istemez gözlerini ona çeviriyor, nefretini ve sinirini daha da arttırıyordu çünkü bardan içeri girdiği an, kendi üstünde olan tüm gözler ve onu emmek için çıldıran tüm kızların odağı taehyung'a dönmüştü.

'Mükemmel kim taehyung, mükemmel ve mükemmel.'

"Siktiğimin mükemmeli." diye mırıldandı seslice. Jimin ona kısa bir bakış atmış ve alıştığı bu halleri sorgulamamıştı.

Benden yakışıklı değildi, bir erkek gibi görünmüyordu, aptal tarzı ve hareketleri vardı. İnsanlar onu nasıl mükemmel bulabilirdi? Kazandığı oyunlarla mı?