Misafir | Daddy İssues {Tamamlandı}

16

Yaklaşık dört yıl önce başladığım hikayeme bugün yeni bölüm yazmak için geri döndüm. Yeni bölüme yazmadan önce eski bölümlerimi okuyayım dedim ve o kadar cringe sahneler gördüm ki... Bunları gerçekten ben mi yazmışım? Şu anda yazmak konusunda gelişmiş olduğumu hissettim ve bu beni çok mutlu etti. 

Buraya aylar sonra bu hikayeyi tamamlamak için geri döndüm. Yeni bölüme başlayabiliriz <3 

Doğa'dan...

Annem ve Yağızın, bir zamanlar öz babamla oturup, kahkahalar eşliğinde yemek yediğimiz masa da oturduklarını gördüm. Yağız'ın orada oturmaya hakkı yoktu. Onun gibi iğrenç bir adam orada oturmamalıydı. 

''Anne, biz geldik.''

Sesimle beraber masa oturan annem ve yanında oturan Yağız bize doğru döndüler. Annem, samimi bir şekilde gülümseyerek bana bakıyordu. Yağız yüzündeki sert ifadeyle Arif'in parmaklarıyla kenetlenmiş parmaklarıma bakıyordu. Arif, parmaklarımı daha sıkı kavradığında gülümsedim.

''Bebeğim, hoş geldin!''

Annem bana doğru ilerlediğinde ben de ona sarılmak istediğim için parmaklarımı, Arif'in parmaklarından çekerek anneme ilerledim. 

Samimi bir şekilde sarılıp, bir şeyler hakkında ayak üstü konuşmaya başladık. Bu sıra da annem Arif'e döndü. 

''Merhaba, ben Doğa'nın annesiyim.''

Annem, Arif'e elini uzattığında Arif, güzel bir nezaketle ve zariflikle annemin elini dudaklarına götürdü. Kısa bir öpücük bıraktığında annemin çok hoşuna gittiğini gördüm. Bu tür hareketlerden hoşlanırdı. 

''Doğa, sizden daha önce bahsetti Gamze Hanım.'' Dedi.

Arif'le, annem ayak üstü bir şeyler konuşurken arkamdan gelen sesi duydum.

''Onun burada ne işi var?''

Arkamdan gelen yakın sesle, sesin sahibine döndüm. Yağız... Ondan o kadar nefret ediyordum ki... Ona artık sadece acıyordum. 

''Gelmesini ben istedim, merakını giderebildiysem uzak dur benden.'' Dedim.

Ardından onun yanından ayrılarak masaya doğru ilerledim. Yağız'da peşimden masaya geldi ve tam karşıma oturdu. Sinirli yüz hatlarıyla karşımda duruyordu. Ona göz devirdim. Bu sıra da yanımıza annem ve Arif'te gelmişti.

''Ay ben Arif'i çok sevdim.''

Annem, bana bakarak konuştuğunda kocaman gülümsedim. Ardından yanıma oturan adamın elini tuttum. Yağız'ın gözleri, ellerimize ilişti.

''Arif, gerçekten harika bir insan.'' Dedim.

Arif, onu övmemle kocaman gülümsedi. O gerçekten harika bir insandı. Ondan gitar dersi almaya gittiğim ilk günden beri buna şükrediyordum. Yağız'a baktığımda sağ elini yumruk yapıp, sıktığını gördüm. 

Annem ve Arif, anne ve oğul gibi sohbet etmeye devam ettiler. Yemeklerimiz bitmişti bu yüzden ayağa kalktım. 

''Ben tabakları içeriye taşıyayım.'' Dedim.

Tabaklardan birkaçını masadan toplamaya başladığım sıra da Arif'in sesi kulağıma ilişti.

''Ben de yardım edeyim.'' 

Elimdeki tabaklarla ona döndüm. 

''Canım, ben hallediyorum. Siz annemle sohbetinize devam edin.'' Dedim.