°My teacher° {H.S L.T}

~51~

Harry

Luke houdt zijn telefoon voor mijn neus. "Waarom ik? Hij belt jou"
Niet veel secondes later neemt hij op.

"Nee"

"Niet dat ik weet"

"Hoezo dat nou weer, zij zit fout" Vol verbazing luister ik naar Luke zijn antwoorden.

"Ik had je gewaarschuwd" Luke zucht even en tikt ongeduldig op de stoel voor hem.

"Nee ik ben onderweg naar het vliegtuig, ik zie je daar wel" Zonder afscheid te nemen hangt hij op. Met mijn wenkbrauwen omhoog kijk ik hem aan. "Oh zijn vriendin heeft hem genaaid, haar spullen zijn ineens uit zijn nieuwe huis" Een klein gevoel van blijdschap stroomt binnen maar die verdwijnt al snel als ik door heb wat Luke zojuist heeft gedaan.
"Luke je haalt Louis deze kant op" Met lichte stress kijk ik naar de weg. "Hoe ver zijn we van huis?" Ik hoor Liam lachen.

"Ik ga je hier niet op de weg zetten, we zijn er al over vijf minuten"

"Zie het als een goed iets, nu kan je sorry zeggen" Ik kijk in de spiegel naar Liam.
"Sorry voor wat?" Vraag ik. "Je liep zomaar weg zei je, nu kan je het misschien een beetje recht zetten"

"Zegt de persoon die de relatie nooit goedkeurde" Met een kleine grijns kijkt hij voor zich uit.

"En dat zegt ineens iemand die naar me luistert?" Ik rol mijn ogen.
"Hazz dit is goed, misschien dat het nog iets wordt" Ik schud mijn hoofd naar Luke.

"Hij is weer mijn leraar, plus wie zegt dat hij nog op jongens valt" Antwoord ik zelfverzekerd.
"Hij valt op beide" Nonchalant haalt hij zijn schouders op en stopt zijn telefoon in de oplader die Liam aangeeft.

Hij valt op beide.. Waarom kwam dat iet eerder in me op. Misschien dat ik het wel wist maar ik wilde het gewoon niet zien. Hij was van mij, alleen van mij.

"Hoe laat land hij?" Vraagt Liam. Mensen die voorbij lopen laten me opschrikken. Wil ik Lou buiten school wel zien? "Over vijf minuten" Luke kijkt voor de zekerheid even op zijn horloge en knikt dan.

"Waar komt hij eigenlijk vandaan?" Vraag ik om mezelf af te leiden.
"Hij woont op moment in Canada, hij reist een beetje rond vanwege zijn werk" Een kleine glimlach laat merken dat hij graag over Michael praat.

"Hee ik be- Liam?" Verstijft blijf ik achter Luke staan. Zijn stem klinkt verbaasd maar hij geeft Liam een mannen knuffel.
Luke lijkt naar me te zoeken waardoor hij zijn lichaam een kwartslag draait. Lip bijtend kijk ik naar Louis die me stil aankijkt.
"Hai" Ik zwaai zonder mijn hand in de lucht te houden. Je weet wel beetje ongemakkelijk zwaaien.

"Wie moet je ophalen?" Louis richt zich verder op Luke. Teleurgesteld in mezelf wandel ik naar een bankje verder op.

Misschien was het ook niet aardig om zonder iets terug te zeggen weg te lopen, maar wat had ik moeten zeggen, 'Ja geweldig, oh en gefeliciteerd met je nieuwe baan'
Ik schrik als ik iets kouds tegen me aangegooid krijg. "Ga maar alvast in de auto zitten" Als ik zie dat Liam zijn auto sleutels heeft gegooid kijk ik hem dankbaar aan.
Ik vorm een 'dankjewel' met mijn lippen en loop met snelle passen naar de auto.

Als ik voorin plaats neem zucht ik luid. Ik haat het om zo snel te lopen, wat zeg ik, ik haat lopen. 
Waar ligt dat boek? Ik had laatst een boek in de auto gelegd, Liam en ik reizen soms en lezen is vaak het enige wat ik dan doe in de auto.

Geschrokken kijk ik naar de persoon die de deur open trekt. Ongemakkelijk neemt hij plaats achter het stuur.

"We moeten praten" Begint hij. Ik knik, zijn vingers tikken zenuwachtig op z'n been.
"Louis?" Begin ik. Hij kijkt omhoog waardoor zijn blauwe ogen recht door de mijne heen boren.

"Het spijt me, ik-" Met tranen in mijn ogen stap ik de auto uit maar voel een sterke hand om mijn pols. "Please Harry, laat me dingen uitleggen" Als hij mij pols loslaat hoor ik niet veel later een deur dicht slaan en voetstappen om de auto heen lopen.
"Ik had het recht niet om ineens voor je neus te staan. We hebben er een punt achter gezet dat snap ik maar.."

"Nee je hebt alle recht.." Begin ik. De grond is erg interessant. "Je hebt een goede baan gekregen, iets wat je altijd al heb gedaan en door mij is dat van je weg gehaald, een zestien jarige die ineens uit huis wordt gezet, ik snap het je vond het zielig. Maar om je nu ineens te zien na deze paar maanden valt ineens zo hard op me en-"

"Harry nee stop, zo zag ik het helemaal niet in die tijd, ik zag een jongen die iemand nodig had, en dat groeide uit naar meer. We kunnen er weinig aan doen wat we gevoelens voor elkaar kregen, maar ik zal alles opnieuw doen als het kon"

Hij tilt met een vinger onder mijn kin mijn hoofd omhoog.
Ook zijn ogen staan op het randje vol met tranen terwijl hij zijn onderlip naar binnen zuigt. God ik zal alles willen geven om die nog een keer te voelen.

"I miss you"