Kabanata 15

231 14 0
                                    

Kabanata 15

Wrong Assumption

I was crying the whole day. Ni wala akong gana kumain o magpalit man lamang ng damit. Pakiramdam ko ay hinang hina ako dahil sa bilis ng mga pangyayari. One day, I'm in the other world then the next day, I am back to my own world! Nakakapang-hina.

I thought running away from that world makes me at ease but it's the other way around! Mas lalo lang akong nasasaktan. Mas lalo ko lang nararamdaman na parang mali ang desisyon ko. Ang hirap palang magmahal! Nakakatanga.

Hindi pa nakakatulong na hindi ko rin natupad iyong pangako ko sa aking ina.

Well, atleast they had the staff. Pampalubag-loob ko sa aking sarili. Pero hindi ko alam kung bakit kahit nasa kanila na ang staff na ginawa ni Atlas ay kinakabahan pa rin ako. Hindi ko alam kung anong kayang gawin noong staff na ginawa ni Atlas.

Will it really saved them?

I stopped from crying and overthinking when my phone suddenly rang. Kinuha ko iyon at tiningnan ang caller id.

Saddie calling...

I swiped the answer button then placed my phone on my ear.

"Why?"

"Goodness, Soraia!" Agad kong nailayo ang phone sa tainga ko nang biglang sumigaw si Saddie. Asar kong ibinalik iyon sa aking tainga at saka siya sinagot.

"What the heck, Saddie? Why are you shouting?! I'm not deaf!" Balik na sigaw ko rito, nakalimutan na na umiiyak ako kanina.

"Anong why are you shouting?! Sinong hindi sisigaw, e, ngangayon mo sinagot ang phone mo simula ng umalis ka!" Ramdam ko ang galit niya mula sa kabilang linya kaya huminga ako nang malalim para ikalma ang sarili at hindi kami mag-sabay na dalawa.

"Could you please calm down? Stop shouting and just tell me why are you like that?" I calmly said. I heard her heave a sigh before questioning me.

"Where have you been?" She seriously asked. Natuod ako sa kinatatayuan ko at hindi agad nakahanap ng salita pero nang makahuma ay ang unang lumabas agad sa isip ang isinagot.

"Switzerland," tipid na sagot ko sa kaniya. My heart was beating so fast like it would be out of my ribcage. Nakakakaba naman kasi si Saddie! She's more like jolly than serious.

"Fcking stop lying, Soraia!" She roared. I bit my lower lip because of nervousness. Well, yeah. I'm Soraia Gonzales, the fierce and ruthless businesswoman, feeling nervous because of her cousin and bestfriend!

"It's... complicated," nasabi ko na lang. Hindi ko p'wedeng sabihin na nagpunta ako sa ibang mundo!

"What the..." She stopped and muttered a curse after I heard a loud thud, maybe she's drinking alcohol in her office. Napapikit na lang ako dahil sa ginagawa niya. I really don't want anyone make my company like a bar. Pero hindi ko naman puwedeng sabihin iyon kay Saddie ngayon dahil paniguradong isusumpa na niya ako nito!

"It's hard to explain, Saddie," mahinanhong sabi ko sa kaniya at tumayo na mula sa pagkakadapa sa kama. I looked at my face in the mirror as I waited Saddie to answer. Mukhang sunod-sunod ang ginawa niyang pag-inom dahil nakakarinig ako ng tunog na tila inilalapag ang babasaging baso sa table, wala man lamang preno!

"Stop drinking hard, Saddie. You're killing yourself," I said as I touched my swollen eyes. I looked like a frog because of my puffy eyes!

"Killing myself, my ass," aniya kaya napairap ako. What's wrong with her? She seems like devastated.

"What's going on with you?" I finally asked. I heard her soft laugh, so, I assumed that she's already drunk. I should tell to my secretary to accompany my cousin to her condo. Maybe after this call.

Tale 1: A Royal's Tale (COMPLETED)Where stories live. Discover now