y e d i

708 103 1
                                    

✷        ·   ˚ * .      *   * ⋆   . ·    ⋆     ˚ ˚    ✦   ⋆ ·   *      ⋆ ✧    ·   ✧ ✵   · ✵✷        ·   ˚ * .      *   * ⋆   . ·    ⋆     ˚ ˚    ✦   ⋆ ·   *      ⋆ ✧    ·   ✧ ✵   · ✵

~~~


yeonjun, kararlı bir şekilde çocuğun anne ve babasının evden gitmesini bekledikten sonra aşağıya inip kapılarının önüne geldi.


Kapının önüne gelip çaldım. Biraz bekledim ama cevap yoktu...
‘Sözde oğulları’ evde miydi merak ediyordum. Tekrar vurdum , bu sefer mektup kutusunun üstünden bir kafa gördüm. Saçları sarıydı ve kesinlikle yetişkin birisi değildi. Yüzünü daha iyi görmek için başımı kaldırdım ve gördüğüm tek şey yüzündeki kesiklerdi. Ne gördüğümden emin değildim , tanrım yüzünde yaralar mı görmüştüm?
“Merhaba?” bir umutla seslendim. Cevap gelmeyince konuşmaya devam ettim.
“Sadece  arkadaş olmak ister misin diye sormaya geldim. Yolun karşı tarafında oturuyorum...”
Biraz daha bekledim ama artık çocuk yoktu. Kapıyı açmayacağını biliyordum bu yüzden yüzündeki kesikleri düşünerek evime geri döndüm. Yüzünde kesinlikle birden fazla yara izi vardı ama bunları neden gizliyordu ki ? Eve geldiğimde annem elinde tepsiyle bana gülümsedi , nereden geldiğimi ya da nereye gittiğimi sormadan merdivenlerden çıktım. Cebimdeki not defterini çıkarıp bugün yaşadığımı yazdım.

~~~
✷        ·   ˚ * .      *   * ⋆   . ·    ⋆     ˚ ˚    ✦   ⋆ ·   *      ⋆ ✧    ·   ✧ ✵   · ✵✷        ·   ˚ * .      *   * ⋆   . ·    ⋆     ˚ ˚    ✦   ⋆ ·   *      ⋆ ✧    ·   ✧ ✵   · ✵

[Merak ediyorum , yüzündekiler gerçekten kesik ve yara izleri miydi?]

ᴡɪɴᴅᴏᴡ ᴡᴏɴᴅᴇʀꜱWhere stories live. Discover now