 prolog

218 24 25
                                        

Aku, Lee Sangyeon

Seorang yang dipandang hina oleh ramai orang.

Walaupun guru-guru lain ramai yang berasa tidak senang dengan aku

Pelajar memandang serong kebodohan aku

Mereka

Tidak tahu

Kisah silam aku

Motif hidup aku

Mengapa aku seorang yang pelupa

Kerana mereka tidak berenang di dalam air yang sama di mana aku tenggelam.



Di dalam bilik yang penuh dengan hasil seni seorang kanak-kanak berumur 6 tahun, terdapat seorang ibu dan anaknya. "Sangyeon, kalau Sangyeon dah besar nak jadi apa?" Soal ibu tersebut. "Sangyeon nak jadi cikgu macam mama!" Balas anaknya. "Baguslah macam tu, tapi Sangyeon kena ingat... Walau apa pun Sangyeon nak jadi, janji dengan mama, Sangyeon akan buat ramai orang gembira, boleh?" Kata ibunya. Anaknya mengangguk laju.



"Kau Sangyeon, kan?" soal seorang gadis. "Aku Songhee" gadis itu memperkenalkan diri.

.....

"Kalau kau sedih..." Songhee mengeluarkan pen markernya. "Kau buat ni dan ingat aku".

.....

"Dia keluarga aku. Aku kena ikut cakap dia" kata Songhee yang masih menunduk. "Aku tak boleh halang kau. Aku hanya mampu berdoa... Semoga kau bahagia" pujuk Sangyeon.

.....

"Kak Ad, dia... Dah jadi bidadari ke?" Soal Sangyeon. Adrenaline hanya mengangguk memandang sayu adiknya. "Nanti dia dapat jumpa mama dengan Kak An lah kan?" soal Sangyeon. Adrenaline masih mengangguk. "Kalau camtu, Sangyeon pun nak ikut diorang" kata Sangyeon. "Sangyeon!!" Adrenaline tersentak mendengar kata-kata Sangyeon.

© | 𝐃𝐑𝐈𝐙𝐙𝐋𝐄°⁵ ˡᵉᵉ ˢᵃⁿᵍʸᵉᵒⁿDove le storie prendono vita. Scoprilo ora