VANTE (one shot 💘)

Zawgyi

"Ya!!! ဟန္ဂ်ီဝူး မေျပးမသြားနဲ႔ေခ်ာ္လဲေနမယ္..."
အေနာက္က လီဆြန္း လွမ္းေအာ္တာကို လက္တစ္ဖက္ေထာင္ျပၿပီးဆက္ေျပးလာလိုက္တယ္။ ေက်ာင္း၀န္းထဲကထြက္လာၿပီး bus stop အေရာက္ဘယ္ဘက္လက္ကနာရီကိုပင့္ၾကည့္မိေတာ့ 3:30PM ဘုရားမလို႔ကားမပိတ္ပါေစနဲ႔။
စီးရမယ့္ bus လာေတာ့ အေျပးတစ္ပိုင္းခုန္တက္ပစ္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မို႔ ကားကထိုင္စရာခုံမ႐ွိ။ သုံးမွတ္တိုင္ေလာက္ပဲစီးရမွာမို႔ အဆင္းေပါက္နားကိုခပ္သုတ္သုတ္တိုးရပ္ပစ္လိုက္သည္။ လက္နာရီကို ထပ္မံ‌ေျမႇာက္ၾကည့္ေတာ့ 3:40PM ။ 5 မိနစ္ေလာက္နဲ႔ေတာ့ ထ,မျပန္ေလာက္ပါဘူး။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျဖသိမ့္ေနရင္း အေတြးထဲ၀င္လာတဲ့
မ်က္စံညိဳမ်ား.....။ ေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္ရင္ခုန္ေစသည္။Korean ေပမယ့္ျဖဴစြတ္မေနပဲခပ္လတ္လတ္အသားအရည္။ မ်က္ခုံးတန္းသြယ္သြယ္နဲ႔ ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ႏွာတံ။ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ေႂကြ႐ုပ္လိုေခ်ာတဲ့ထိုအမ်ိဳးသား၏အထူးျခားဆုံးကႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပဳံးလိုက္တိုင္း ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေလးေထာင့္ဆန္ဆန္ BoxySmile ။ ထိုအျပဳံးေလးကိုျမင္ေယာင္လာေတာ့ကိုယ္ပါရမ္းေယာင္ျပဳံးမိလိုက္သည္။နင္ေတာ့ ေဆးမ႐ွိေတာ့ဘူး
ဟန္ဂ်ီဝူး....။
. . . . . . . .
ဆင္းရမယ့္ေနရာေရာက္ေတာ့ ကေရာကပါးေျပးဆင္းရသည္။
ေအးေအးလူလူလမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့လူေတြၾကားေခြၽးထြက္ေအာင္ေျပးေနသည္မွာသူမတစ္ေယာက္တည္း။
Jeongdok Library ဆိုေသာလမ္းၫႊန္ဆိုင္းဘုတ္ကိုျမင္မွ ေျပးေနတဲ့အ႐ိႈန္ကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ သစ္သားေလွကားေလးကေနတက္ကာတံတားေလး‌ကိုေက်ာ္၊ လမ္းအနည္းငယ္ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ခ်ယ္ရီေတြေဝေနတဲ့ အ၀င္လမ္းေလးကခရီးဦးႀကိဳတယ္...။အေမာေတြေတာင္ေျပသြားသလို....။

အလွအပကိုမခံစားႏိုင္ေသး ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ရင္း ‌အေဆာက္အဦးထဲအေျပးတပိုင္း၀င္ရသည္။ ေ႐ွးဆန္ဆန္အေဆာက္အဦးႀကီးထဲကို၀င္ၿပီးေလွကားထစ္ေတြအတိုင္း ဒုတိယထပ္ကိုဦးတည္တက္သြားလိုက္သည္။ နာရီကို ထပ္မံၾကည့္မိေတာ့ 4:07PM ။ သူေရာက္ေနေလာက္ၿပီလား...။မေရာက္ေသးရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ....။

ဒုတိယထပ္ကိုေရာက္‌ေတာ့ထိုင္ေနက်စားပြဲဆီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ ဒုတ္ခနဲျမည္ေအာင္ခုန္သြားတဲ့ႏွလုံးသား...။
သူေရာက္ေနၿပီ......။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ အရင္ေန႔ေတြကကိုယ္ကအရင္ေရာက္ေနက်မို႔သူတို႔၀င္လာထိုင္တာကိစၥမ႐ွိေပမယ့္ အခုေတာ့ကိုယ္ကေနာက္မွေရာက္ေနေတာ့သြား၀င္ထိုင္ရမလား မထိုင္သင့္ဘူးလားစဥ္းစားမရ။ စာသင္ခ်ိန္ၿပီးသြားတာေတာင္ သင္ခန္းစာေတြဆက္ေဆြးေႏြးေနတဲ့ ပါေမာကၡ ႐ွင္း ကိုအျပစ္တင္ရင္ ငရဲေတြႀကီးကုန္ေတာ့မွာပဲ....။ဒီတိုင္းႀကီးမတ္တပ္ရပ္ေနတာမသင့္ေတာ္တာမို႔ စာအုပ္စင္ေတြဆီေျခလွမ္းေ႐ႊ႕ပစ္လိုက္သည္။