One More Night (Saphael)

23. bölüm

Birazcık yakınlık içerebilir bölüm uyarayım okumak istemeyen olur belki anksmsmsd

Raphael kafe çıkışı Simon'ı eve bırakmak için ondan evinin adresini istemişti. Sonrasında ise yol boyunca ara ara konuşup keyifli bir yolculuk yapmışlardı.

"Burası işte." Dedi Simon evini işaret ederek. Raphael arabayı kenara çektiğinde Simon emniyet kemerini çözmüştü. "İçeriye gelmek istersin diye düşünüyorum."

Bunu derken Raphael'e yaklaşmıştı. İkisi de yakınlık ile garip bir heyecanın içine girmişlerdi.

"Eğer sen istersen neden olmasın." Dedi Raphael onu süzerek. Simon elini yavaşça Raphael'in yüzüne çıkardı ve onun yüzünü okşadı.

"Neden istemeyeyim ki..."

Bunu derken Raphael'e gereğinden fazla yaklaştı ve parmaklarını yüz hatlarında gezdirmeye başladı. Raphael ise öylece Simon'ı izliyordu.

Çok kısa bir an birbirlerine baktıklarında Simon ona yaklaşıp dudaklarına kapanmıştı. Raphael onu kendine çekip saçlarına elini geçirirken Simon düşmemek için elini Raphael'in bacağı üstüne koymuştu.

Raphael bacağına konan elle titrerken elini kapıya atıp kapıyı açmaya çalıştı. Bir an önce arabadan çıkmak, Simon ile onun evine girmek istiyordu.

Ama Simon onu engelledi ve aralık olan kapıyı hızlıca kapadı.

"Bu kadar aceleci olma."

"Sabırlı bir insan olduğum söylenemez." Deyip Simon'ı süzmüştü Raphael. Ona bu kadar yakınken gerçekten tahammül sınırı zorlanıyordu.

Simon küçük bir gülümseme ile onu tekrar öperken Raphael onu bu sefer kucağına çekmişti.

Simon ona engel olmadı ve Raphae'lin kucağına yerleşti. Nasıl olsa bu yaptığı şey kendi iyiliğine olmayacaktı.

Tamam, Simon da pek iyi durumda değildi ama bu oyunu sürdürmesi gerekiyordu.

Kısa süren ama ateşli bir öpüşme sonrasında Simon geriye çekilmişti. Ellerini Raphael'in omuzlarında gezdirdi ve yüzünü inceledi.

"Daha ne kadar oyalanacağız?"

"Biraz daha." Deyip ona yaklaştı Simon ve dudakları onun dudaklarına değerken konuşmaya başladı. "Gerçekten... senin için birisini altına almak ne kadar önemli.

Dudaklarını Raphael'in dudaklarına tahrik edici bir şekilde sürterken Raphael birkaç saniye nefes almakta zorlanmıştı. Şu durumda konuşmak onun için çok zordu.

"Cevap önemli mi?"

"Benim için önemli." Deyip geriye çekildi Simon. "Benimle yatmayı ne kadar istiyorsun?"

"Şu an için fazlaca istiyorum."

"Seninle deneme sürüşü yapmamız için mi?"

Bunu derken kendini Raphael'e sürtmesi gerçekten de hiç iyi bir şey değildi...

"Amacın ne?" Dedi Raphael bir şeylerden şüphe ederek. Simon ona yaklaştı ve tekrar yüzünü ona yasladı.

"Gerçekten... bunu yapacağımı düşündün mü? Ah... kandırıldın. Hem de o küçük itici kızılın aracılığı ile."

Simon kendini yana atarken Raphael birkaç saniye boyunca kendine gelememişti.

"Ne?"

"Seninle böyle bir şey yapacağımı cidden düşündün mü? Sadece... küçük bir intikamdı."

"Sen cidden... çok fenasın."

"Yavaş yavaş öğreniyorsun. Hala evime gelmek istersen gelebilirsin. Annem ve kız kardeşim ile tanıştırırım seni."

"Yok kalsın. Bu yaptığın şeyin üstüne gidip soğuk bir su içmem gerekiyor. Ama bilmelisin ki, intikam alacağım."

"Ödeşiriz diyorsun, sorun değil. Her türlü ödeşiriz."

Simon göz kırpıp arabadan çıktığında Raphael geriye yaslanıp derin bir nefes almıştı.

Bunu cidden beklemiyordu ama nedense diğer olasılık onu daha üzecek gibiydi. Ekilmek onu üzse de... Simon tam aradığı tipte birisiydi ve bunu bir kez daha anlamıştı.

...