Arkadaşlar 50 okunmaya ulaştık ama vote veya yorum yok. Böyle olunca yazma isteğim gelmiyor. Hikâyeye henüz başlamadan bitirebilirim. Lütfen yardımcı olun❣️
Ailelerimizi ziyaret ettikten sonra eve gelmiştik. ikimizin de canı sıkkındı. Daha ilk günden de üstümüze gelinmez yani. Aklıma gelen şeyle koltukta bilgisayarıyla ilgilenen Emir'e döndüm.
"Sana bir şey söylemem lazım" dedim hemen halletmeliydik.
"Dinliyorum."
"Hani sen sabah koltukta uyuyordun ya. Beraber uyumadığımız için-
Sözümü böldü hemen "Beraber mi yatmak istiyorsun?" Yüzünde alay eden bir ifade olmamasına rağmen böyle demişti. Sanki cevabımı bilmiyor. Hem ben öyle bir şey denemiştim neyse.
"Hayır diyorum ki odalarımızı ayıralım olmuyor böyle sen hep koltukta yatacak değilsin." Dedim
Tüm vücuduyla bana döndü.
"Kim demiş hep koltukta yatacağımı bir gün yattım diye hep ben mi yatacağım. Beraber kalmaya devam etsek bir gün sen bir gün ben yatacaktık ama madem ayıralım diyorsun. Olur. Eşyalarını toparlamaya başlayabilirsin." Dedi. Resmen tek nefeste konuştu.
"Tamam. Ha birde şey var. Şu mesele hani ne zaman ayrılacağımıza dair planlarımız olan mesele. Onun için bir şey düşündün mü? " Dedim
"Hatırlattığın iyi oldu. Bende onu sana söyleyecektim. Boşanmadan önce bu şehri terk etmeliyiz."
Atladım hemen "Neden ?"
"Dursan da anlatsam. Şimdi benim zeki babam böyle bir şey yapacağımızı düşünmüş. Adamdan zeka fışkırıyor. Neyse işte İstanbul da kaç mahkeme avukat varsa konuşup görüşmüş. Hepsi bizi tanıyor ve bizi boşamayacaklar. O yüzden aklıma B planı geldi. Bilirsin zekiyimdir."
Niye bu kadar ukala ya arkadaşken bu kadar havalandığını görmemiştim hiç. Şimdi de bana sinir olduğu için mi acaba böyle davranıyor. Tabi ya niye sinirlenmesin sevgilisi gitti.
"Alya! " Tövbe ya Rabbim ya ne bağırıyor bu
"Ne bağırıyorsun ya? Kulağımın zarı patladı. Ne var? "
"Beni dinliyor musun? " Hah tabi dinliyorum böyle önemli bir şeyi kaçıracağımı mı düşünüyor acaba ?
"Evet" dedim rahatça. Hemen atladı "Emin misin?" "Evet eminim" eminim mi dedim şimdi rezil oldum işte hiçbir şey dinlememiştim. Kendi düşüncelerimle boğuşuyordum o sırada. İnşallah o zaman anlat falan demez. Ben dua ederken söze girdi tekrardan "Dinlemediğini biliyorum şimdi son kez anlatacağım ve sen dinleyeceksin" ohh be ucuz yırtmıştım. İyi ki önceden arkadaştım da huyunu biliyor. Başka biri olsaydı daha da rezil olurdum.
"Tamam söz dinliyorum bak bu sefer."
"Şimdi diyorum ki biz bizimkilere mutlu genç aile tablosu çizsek. Hani bir sorun yokmuş gibi. Sonra balayına gidiyoruz diye şehir dışına çıkıp özgürlüğümüze kavuşsak. Bence mantıklı eh tabi benden çıktı fikir o ayrı konu da" Yine hava atmaya mı çalışmıştı bu? Neyse. Ona döndüm. Aslında o ego yükselişi den sonra 'berbat bir fikir' demek geçti içimden ama mantıklı yani tek çözüm yolu bu gibi.
"Tamam kabul ediyorum diyelim. Şehir dışına çıktıktan sonra ne yapacağız. Henüz okulum bitmedi. Parayı nasıl bulacağım. Hem şöyle bir şey var. Bunu hiç düşünmedik yani ben düşündüm de sen düşünemedin. "
"Senin düşündüğün benim düşünemediğim şey neymiş? "
"Şimdi biz ortalıktan kaybolacağız gerçekten bizi aramayacaklar mı sanıyorsun. Babamı şu kadarcık tanıyorsam ne yapıp eder bulur bizi" Dedim.
"Doğru benim babam da kesin bulur. O zaman başka bir şey düşünelim." Aklıma gelen fikirle müthiş bir gülümseme sergiledim. Hemen konuşmaya başladım.
"Taşınırız. Daha mantıklı. Hem yani bilmiyorum daha iyi bir fikir işte onu bil yeter " dedim ve gülümsemem genişledi.
"Sende bu kadar ego var mıydı ya ? Şeytan yüzünü göstermiyormuşsun bize demek. Melek yüzlü şeytansın sen kızım." İşte bunu söylerken yüzünde büyük bir alay geziyordu. Onunla uğraşacak durumda değildim.
"Aynen öyleyim. Şimdi sen fikrimi nasıl buldun onu söyle" dedim.
"Aslında evet daha mantıklı. Ama sen yine ortada kalacaksın. Yani ben seni ortada bırakmam elimden geldiğince yardım ederim de sonrası var yeni hayat yeni insanlar. Yeni bir hayat arkadaşı."
Doğru hep yardım edemezdi. "Sen beni merak etme ben çalışır yolumu bulurum."
"Off içinden çıkalım derken iyice dibe batıyoruz. O zaman şöyle yapalım. Para işini sen düşünme. Okulu da hallederiz." Biraz rahatlamıştım ona da çok yüklenmek istemiyordum ama ne yapabilirim ki.
Tam kalktım gidecektim ki Emir'in elimi tutup beni durdurmasıyla ona döndüm.
"Bir şey mi vardı?" Dedim.
"Şey... Çok dikkat çekmemeye çalış unutma biz çok mutluyuz. Ha şey birde ailelerimizin yanındayken biraz yakın olmak zorundayım. Biliyorsun bir şey belli etmemek lazım." Gülümsedim.
"Merak etme şüpehelendirecek bir şey yapmam." Tam gidecekken yine durdurdu.
"Çok mutlu olacağız. Merak etme. Çok mutlu." Yine gülümsedim ve odama çıktım.
Eşyalarımı toparlarken Emir'i düşündüm. Aniden ruh hali değişiyordu. Başta umursamaz tavırlar, ego falan sonra gülümsemeler mutlu olacağız demeler. Acaba ruh hastası falan mı?
Bu dediğime kendi kendime güldüm. Daha neler. Dolabımı toparladıktan sonra aşağı indim. Emir yoktu. Mutfağa gittim orada tıkınıyordu öküz. Hep tıkınırdı ama fitti her zaman.
"Emir bir şey sora bilir miyim? " Dedim. Bana döndü. Ağzı doluydu.
"Sorobolorson" bu dediğine kahkaha attım. Biraz durdu ben hâlâ gülüyordum. Ağzındakileri bitirince konuşmaya başladı.
"Ne gülüyorsun? Çok mu komik?" Evet çok komikti. Çünkü hâlâ ve hâlâ gülüyordum. Dibime kadar girdi. Ve kolumu tuttu.
"Şu durumdayken hâlâ gülüyor musun?" Yine değişmişti işte. Korkmaya başlamıştım daha önce onu böyle gördüğümü hatırlamıyorum.
"Sen iyi değilsin. Seni böyle görmedim ben hiç. Korkuyorum lütfen bir şey söyle."
Beni bıraktı. Arkasını döndü bir kaç saniye sonra tekrar bana döndü. Daha sakin görünüyordu.
"Aslında evliliğimizin ardında yatan başka şeyler var. Sadece para ya da miras için değil. Şimdi bunu sana nasıl anlatacağım bilmiyorum ama artık söylemek zorundayım. Yoksa benden kaçacaksın. Şimdi beni iyi dinle lütfen. Beni anlayacağını umuyorum."
Evet sanki kitap gizemli hale büründü gibi bakalım daha ne gizemler çıkacak karşımıza ❣️
Vote ve yorum atarsanız memnun olurum🤗
03.05.2020 PAZAR
YAYIM SAATİ : 18.55
YOU ARE READING
KANKAŞK
Random" En çokta neye içerleniyorum biliyor musun? Beni hiç sevmemiş olmana. Bu da benim hatam işte. Artık umurumda değilsin demek isterdim ama lanet olsun ki umurumdasın. " Sessizce dinliyordu. Ne inkâr ediyordu. Ne de kabul. Acıdım kendime. " Yazık sana...
