ချစ်သူသာနေကြာပန်းတပွင့်ဆိုရင်🌻(Season-2) Completed

Part-17 (Zaw Gyi)

ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးဟာ မွန္ျပတင္းေပါက္ကေနတဆင့္ ေဆးရံုအခန္းေလးထဲ ျဖာက်လ်က္ရွိေနသည္။ တံခါးကိုေစ့ရံုေစ့ထားတဲ့ အခန္းေလးထဲက သဲ့သဲ့ေလးထြက္ေပၚေနတဲ့ ရိႈက္သံတခ်ိဳ႕ကို အရင္ၾကားလိုက္ရသည္။

"ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပို္င္း အေျခအေနကအကုန္ေကာင္းတယ္။ က်ိဳးသြားတဲ့ နံရိုးႏွစ္ေခ်ာင္းက Internal Organsေတြကို မထိခိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္။ ေခါင္းကိူထိခိုက္ထားတာေတာ့ရွိေနေတာ့ ခုေလာေလာဆယ္ကေတာ့ဆက္ျပီးေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာဘဲ။"

တံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္သံက နည္းနည္းက်ယ္သြားေတာ့ ဆရာ၀န္ႏွင့္ သူနာျပဳအပါအ၀င္ အခန္းထဲက လူတခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ၾကည့္ၾကေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ျပီး ႏူတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ဆရာ၀န္ၾကီးက အခန္းေစာင့္သူနာျပဳကို ညႊန္ၾကားခ်က္ တခ်ိဳ႕ေပးျပီး သူ႔အလုပ္ကို လတ္စသတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္သည္။

"မင္းလည္း အခုအေျခအေနကို သိသင့္သေလာက္သိႏွင့္ေနမယ္ထင္ပါတယ္။ ဆရာတို႔ X rays ပံုေတြထြက္လာမွဘဲ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့"

အခန္းထဲကမထြက္ခင္ ဦးေႏွာက္ႏွင့္အာရံုေၾကာ္ အထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္သူ ဆရာဦးသန္းျမင့္က ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္းစြာႏွင့္ ၾကည့္ျပီး ေျပာေလသည္။ ေခါင္းကိူထိခိုက္သြားတယ္ဆိုတာ သိသိခ်င္း ထက္ျမတ္ႏိုင္ကို ဆရာဦးသန္းျမင့္ဆီလႊဲေပးခဲ့တာ။ လုပ္ေပးႏိုင္သမွ်အကုန္လုပ္ေပးခဲ့တာတာဘဲ။ အားလံုးအဆင္ေျပဖို႔ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ရမွာေပါ့။ အခုအေျခအေနက လူနာကလံူး၀ သတိျပန္မလည္တာက ျပသနာျဖစ္ေနသည္။ ဆရာ၀န္ႏွင့္ သူနာျပဳတို႔ထြက္သြားျပီးေနာက္ ထက္ျမတ္ႏိုင္၏ အေမျဖစ္သူကပါ

"သမီး။ ေဆးမွတ္တမ္းေတြယူဖို႔ အေမခဏေလာက္သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္..။"

ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕မ်က္လံုးအစံုကနီရဲမို႔အစ္လ်က္ရွိေနသည္။ ဆုသစၥာကို ခပ္တိုးတိုးေျပာျပီးေနာက္ မ်က္ႏွာကို လက္ဖမိုးတို႔ႏွင့္ခပ္ျမန္ျမန္ပြတ္ျပီး အခန္းအျပင္ဘက္ကို ထြက္သြားေလသည္။ အျပင္မထြက္ခင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ ျပံဳးျပျပီး ႏူတ္ဆက္သြားေလသည္။ မရင္းႏွီးေပမယ့္ ထက္ျမတ္ႏိုင္ေဆးရံုတက္ေနစဥ္အတြင္း ကူညီေပးခဲ့တာေၾကာင့္ မ်က္မွန္းတန္းေလာက္မိေနျပီ ျဖစ္သည္။ ဆုသစၥာရဲ႕အစ္ကိူဆိုတဲ့ အေနအထားတစ္ခုလည္းပါတာေပါ့။ဆုသစၥာကေတာ့ မ်က္ႏွာကိုလက္ကိုင္ပု၀ါႏွင့္အုပ္ထားျပီး ငိုသံမထြက္ေစရေအာင္ ၾကိတ္ျပီး ရိႈက္ငိုလ်က္ရွိသည္။