snatcher // seulrene

스내쳐

Irene's POV

"Sooyoung! Why are we here ba?!" Pasigaw na bulong ko kay Sooyoung. Nandito kasi kami ngayon sa Quiapo Church, and it's so crowded, kung sino sinong tao na ang nadidikitan ko, it's so malagkit, ugh.

"We're going to the church, duh?" Sagot naman nito.

What? Anong church??

"Huh? Ano naman gagawin natin don? Magdadasal na sana hindi tayo makakuha ng iba't ibang uri ng germs and bacteria? Or na sana makabalik pa tayo ng buh- OUCH! Watch where you're going, dumbass! Ugh!" Sigaw ko nang may bumangga sakin, and bitch talagang dinikitan pa yung dress ko, kumapit tuloy yung amoy niya, dammit! This is so annoying!

"Huminahon ka nga unnie! I brought you here kasi it's lolo's death anniversary, remember?" Sabi niya sakin at hinila ako papasok sa church.

"What? Your lolo's what? Sooyoung, no offense ha, but i thought we're gonna go shopping?" I asked, confused. Kaninang umaga kasi inaya niya ako na pumunta dito since may bagong branch daw yung mall ng tito niya dito. She said check daw namin kung okay ba inside, so i said yes. But what the hell?

"Well, about that... Um... Sabihin nalang nating... I deceived you. Hehe." Sabi niya sakin at nag peace sign.

"PARK SOOYOUNG!" Sigaw ko, agad namang nagsilingon yung mga taong nagdadasal sa loob ng simbahan.

Jesus christ, nakakahiyaaaaa! Ugh, this is Sooyoung's fault.

Agad naman akong tumayo at nag bow, as a sign of apology.

"Unnie, alam mo, nakakahiya ka, dun ka na nga lang sa labas." Sabi ni Sooyoung. Tss, alam naman niya na i'm not a Church girl, ako pa talaga ang dinala niya dito.

"Why am i the one here again? I mean, there's Chaeyoung, you know? Siya, siya dapat yung dinala mo, since she's a Church girl, every Sunday, nag sisimba yun, so why me?" Iritableng tanong ko.

I'm supposed to be on a mall, spending my money over clothes and bags, but here i am- ugh nevermind, nagmumukha tuloy na once in my life, never pa ko nagsimba. Church just, doesn't suit a girl like me, y'know?

"Chaeyoung is out of the town with her parents, you forgot?" Sabi nito.

"And Yeri? You could've asked her, right? Instead of me?" Tanong ko ulit.

"If we didn't had argument yesterday night, i would totally asked her, instead of you unnie." Sabi niya at inirapan ako.

Aba, tinarayan kita?!

"So what are you saying, na ako ang last na gusto mo isama, ganun ba?" Tanong ko.

"Yep." Straight forward niyang sagot. Hmp, kala mo naman gusto ko siya kasama, tss. "Since ikaw ang pinaka demonyo kong kaibigan, yep, you're totally my last option." Sabi niya at pinikit ang mata, she's praying.

"So what di ko di nam-"

"Shhh! Unnie, nag dadasal ako, can you shut up? Kung gusto mo sa labas ka nalang muna." Kunot noong sabi nito, at bumalik sa pagdadasal.

Aba, kasalanan ko pa talaga? It's so boring kaya! Ugh, i really have no choice but to go outside.

Inis naman akong tumayo at lumabas ng simbahan.

Pagkalabas na pagkalabas ko palang ay sumalubong na sakin ang maalinsangang amoy. But luckily, wala nang masyadong tao sa labas since nasa loob na sila ng Church.

"At san naman kaya ako maglilibang ngayon? Wala bang malap-"

SHIT! Who the heck is this!?

Biglang may tumakip ng bibig ko at hinila ako sa isang madilim na lugar.

Sinubukan kong sumigaw at tumili but masyadong mahigpit ang hawak niya sakin.

Lord, help me.. Ayoko pang mamatay...

Wala akong ibang nagawa kundi ang umiyak dahil sa takot.

What's gonna happen to me?

Tumigil ito sa paghila at inalis ang kamay sa bibig ko. Agad naman akong napaluhod dahil sa takot, nanginginig ang buong katawan ko, i can't even stand, i feel so weak right now.

Luminga ako para tingnan kung sinong punyeta ang gumawa nito. But pagkalingon ko ay walang tao.

"N-nasaan ka?! W-what do you w-want?! I'll g-give it yo y-you." Mangiyak ngiyak na sambit ko. Kahit na natatakot ako, i still managed to speak.

Nakarinig naman ako ng foot steps mula sa likod ko kaya agad akong humarap dito.

B-babae?

"You?!" Sigaw ko. I feel like i gained confidence after seeing na babae pala ang nagdala sakin dito.

Nakita ko namang ngumiti ito habang nakatitig sa mukha ko, at... Unti unting naglakad papalapit sakin.

Shit... Don't be stupid Irene, girl or boy, walang difference yan when it comes to situations like this.

Nang makalapit ito sa harapan ko ay agad siyang lumuhod para makapantay ang mukha ko.

"Anong k-kailangan mo?" Mahinahon but takot na tanong ko.

Unexpectedly, the girl smiled. I mean hindi yung nakakatakot na ngiti or smirk, like she literally smiled! Like an innocent child.

Damn, her eye smile.

"Holdap toh miss, pero dahil maganda ka, phone number mo nalang hehe."

What?

\\~\\~\\~\\~\\~\\