De Stille Strijd (Flikken Maastricht)

Denise 2/2

Let op: dit deel kan als schokkend worden ervaren. Bedenk voor jezelf of je dit wil lezen.

4 weken in Brazilië

-------FLASHBACK-------

Eva schrikt op wanneer ze plots een gedaante naast zich ziet staan. Denise. Eva draait haar lichaam naar haar toe en stapt het bed af. Ze loopt zo ver ze kan. Twee stappen. 'Is het gelukt?' Vraagt Eva haar. Het meisje haalt een mobieltje uit haar bh en geeft het aan de vrouw. Een prepaid telefoon. Geen smart ding, in ieder geval. Eva's geluk kan niet op. Een code. Kut. Met trillende handen doet ze een poging. Vier keer nul. Fout. Ze denkt na. 1984, dan. Fout. Het toestel geeft aan dat er nog één poging over is voordat het toestel tien minuten blokkeert. Net op het moment dat ze het eerste cijfer in wil toetsen, hoort ze een bekende stem. 'Zo, juffrouw von Vengen.' Van alle schrik laat ze het toestel uit haar handen vallen. Denise draait zich met een ruk om. De spierbundel is ook aanwezig en raapt het toestel van de grond. Gezien het toestel afstamt uit het jaar nul is het niet stuk. Hij geeft het mobieltje aan zijn baas, die het opbergt in zijn broekzak. 'Tsja,' Vervolgt hij zijn zin. 'Wat gaan we nu doen?' Eva geeft een snok aan de ketting. En nog één. Hormonen gieren door haar lijf en dan kan ze zich niet meer inhouden. 'Denk jij maar niet dat ik ooit jouw vrouw wordt. Je behandelt me als een beest. Ik zal nooit doen wat jij van mij verlangt. Hoor je me! Nooit!' De man met de koortslip en de bril kijkt haar hoofdschuddend aan en een diepe zucht volgt kort daarna. In het Portugees converseert hij met de spierbundel. Hij verlaat de kamer. Denise staat ineengedoken tussen Eva en Bols. Ze houdt zich stil. Het duurt even voor de spierbundel terug is. Met een klap plaatst hij de houten stoel midden in de kamer. Hij pakt Denise vast bij haar haren en duwt haar op de stoel. De ademhaling van Denise is hoorbaar en onregelmatig. Stokkig. 'Wat ga je met haar doen, Bols?' Vraagt Eva. Bols antwoordt haar niet en draait zijn rug naar haar toe. Eva probeert nog een stap te zetten, maar het ijzer werkt niet mee. Ze strekt haar linkerarm en probeert Bols aan te raken. Net niet. Verdomme. De spierbundel heeft inmiddels positie ingenomen voor de stoel van Denise. Hij kijkt haar met een brede grijns op zijn gezicht aan. De angstige blik van Denise doet Eva denken aan de blik van Wolfs... 'Niet doen, Bols!' Roept ze. De spierbundel balt zijn vuisten en haalt een paar keer uit. Vol in haar gezicht. Directe reactie. Een bloedneus. Hij blijft op haar inslaan. Eva knijpt haar ogen dicht maar hoort Denise kreunen. 'Genoeg.' Zegt Bols na een tijdje. De man stopt met rammen en wrijft over zijn knokkels. Denise hangt half op de stoel. Ze is buiten adem. Haar lip is kapot, haar neus heeft een gekke positie - waarschijnlijk gebroken - en overal zijn plekken zichtbaar. Bols geeft aanwijzigingen aan de spierbundel en hij laat haar rechtop de stoel zitten. De man moet haar wel ondersteuning bieden. Dit doet hij door haar bij haar bovenarmen vast te pakken en haar terug rechtop te laten zitten. Jens en de spierbundel lopen naar elkaar toe. Ze wisselen iets uit buiten het zicht van Eva. Denise is zo ver dat ze de hele situatie niet meer bewust mee krijgt. 'Wat ga je doen?' Bijt ze Jens toe wanneer hij positie neemt achter Denise. Zijn handen zijn verborgen achter de rugleuning. Hij kijkt haar aan. 'Laat haar met rust, Bols.' Smeekt ze hem. 'Waarom doe jij dit, Ada? Waarom zoek jij telkens grenzen op?' Eva, die nog steeds geen idee heeft van wat hij van plan is, kijkt hem met een indringende blik aan. 'Ik ben gewoon benieuwd hoe ver jij bereid bent te gaan. Het spijt me. Ik zal het niet meer doen. Dat beloof ik.' Met zijn ene hand grijpt hij haar haren vast en trekt het hoofd naar achteren, zodat het vel van haar keel strak staat. In één beweging zet hij het mes op haar keel. Hij kijkt Eva aan en slikt. Nog voordat Eva iets kan zeggen of kan doen, snijdt hij in één beweging het mes over haar keel. Eva begint te gillen. Het geluid gaat door merg en been. Bloed. Overal. En zo veel. Tranen lopen over Eva's wangen. 'Zo ver genoeg?' Hij gooit het mes op de grond. 'Ik weet zeker dat je je aan je belofte zal houden.' De deur vliegt open.  De andere drie beveiligers, die Jens hielpen bij Eva's ontvoering, stormen de kamer binnen. Ze moeten haar hebben horen gillen. Eva laat zich zakken op de rand van haar bed. Haar ademhaling is niet meer onder controle. Ze legt haar handen voor haar ogen en kan niet geloven wat ze net heeft gezien. Eerst Wolfs en nu Denise... Ondertussen ruimen twee mannen het lichaam, het bloed en het mes op. De spierbundel maakt Eva los en neemt haar hardhandig mee naar een andere ruimte. 'Welkom in mijn paleis.' Zegt de man met de bril wanneer ze met z'n drieën in een slaapkamer staan. 'Dit is mijn slaapkamer. Onze slaapkamer.' Ondertussen trekt de spierbundel hardhandig haar satijnen blouse kapot. De blouse diende als pyjama. Een kort matchend broekje is het enige dat Eva op dit moment draagt. De blouse laat hij op de grond vallen. Eva wordt omgedraaid door hem. Ze staat nu met haar rug naar de twee mannen toe. Haar ademhaling is inmiddels meer onder controle. Haar ogen zijn nog vochtig. Ze draait haar lichaam terug om wanneer ze een geluid hoort die ze niet thuis kan brengen. Ze verbergt haar borsten door haar handen erop te leggen. Ze ziet dat de spierbundel een riem vasthoudt. Ze spert haar ogen open en er lopen opnieuw een aantal tranen over haar wangen. 'Ik hoop dat u begrijpt dat dit éénmalig kan zijn. Als u gewoon naar mij luistert dan is er niks aan de hand.' Zijn stem is dreigend. Serieus. Ondertussen laat de man naast Jens het leer door zijn handen glijden. Eva schudt haar hoofd. 'Alsjeblieft... Doe het niet.' Smeekt ze hem. 'Draai om!' Beveelt hij haar. Ze kijkt naarde spierbundel. Net als hij een stap naar voren wil zetten, draait Eva zich vrijwillig om. 'Zet uw handen tegen de muur.' Langzaam loopt Eva richting de muur. De twee mannen lopen achter haar aan. Wanneer Eva in de gewenste positie staat, met haar handen plat tegen de muur, laat ze haar hoofd er tussen hangen. Haar tranen lopen nu achtereenvolgend over haar wangen. Ze probeert zo min mogelijk geluid te maken. Je moet het zeggen, Eva. Het moet. Net wanneer de spierbundel zijn hand uithaalt om haar te slaan, draait Eva zich om. 'Stop!' Gilt ze. 'Stop!' Ze zakt in elkaar. De mannen kijken haar vragend aan. Haar handen omvangen haar buik. 'I- ik ben zwanger...'