Order of the President (Officer Series #1)

Kabanata 26

Kabanata 26

Rule

Kagat labi akong umuwi ng bahay dahil sa pagpipigil ng ngiti, I am so happy that finally we came back to each other. Tulog na ang mga kasama ko sa bahay nang makauwi ako, I have my spare keys kaya ako nakapasok.

Dumiretso ako sa kwarto at naligo, nakangiti ko paring pinagmamasdan ang sarili ko sa salamin na parang tanga lang.

Putangina bakit ba ako ganito ka inlove?

Kinuha ko ang cellphone ko at tinignan ang mga mensahe doon, may isang galing kay Emman at iilan pa sa katrabaho, ngayon ko lang napagtanto na wala pala akong number ni Ryan at ng mga kaibigan!

Nilapag ko ito sa side table saka na humiga. My two days here in La Candaba is too tiring.

"Sean! Dalian mo at mali-late na tayo!"

Nagmadali akong kumilos nang magyaya na si Mama na umalis na, linggo ngayon kaya kami magsisimba. Todo ayos naman ang mga kapatid ko at nakuha pa ni Keto na mag make up!

"Makapal ba siz?" tanong niya

"Mas makapal mukha mo siz." irap naman ni Shane.

"Aba! Impaktang bruha ka--"

"Mama oh!" sumbong ni Angela.

Sinamaan lang sila ng tingin ni Mama kaya agad naman silang natahimik, napangisi ako at umiling iling. Mga isip bata.

"Oh pagpasok sa simbahan, walang?"

"Lalabas! Sa simbahan may batas, bawal lumabas o bawal lumabas, pero pag natapos ang misa, pwede na ikaw lumabas!"

Kumunot ang noo ko sa sinambit ni Keto, ano daw?

"Don't tell me siz di mo alam iyan? It'e trending you know!"

Ngumuso ako saka nilingon nalang ang labas, bawal lumabas pag nagbabyahe, kundi patay ka jan dai.

Pagpasok namin ay nag sign of the cross muna kami bago pumasok, magiging banal muna ako ngayon.

Umupo kami saka naghintay na magsimula ang misa, si Keto ay parang kiti-kiti na hindi mapakli sa kinauupuan. Kaya sa sobrang likot niya ay naapakan niya ang puti kong sapatos

"Putangina Keto!" sigaw ko.

Nagsilingunan sa akin ang mga tao sa loob ng simbahan. Pinandilatan ako ng mata ni Mama kaya napatungo ako, bat ako magso-sorry eh wala naman akong kasalanan! Si Keto kasi ang likot likot.

"Sean, bibig mo." matigas na sambit ni Mama.

Lumapit sa akin si Shane saka ako binulungan, "Sa simbahan may batas, bawal magmura o bawal magmura--" siniko ko sya at sinamaan ng tingin. Tinawanan niya lang ako.

Nagsimula na ang misa kaya natahimik ang paligid, tanging ang paring nagsasalita at nagsesermon nalang ang maririnig.

Pagkatapos ng isang oras na misa ay agad kaming umuwi, hinarap ni Mama ang trabaho niya habang ang mga kapatid ko'y kaniya kaniya na ng mundo.

Nalingon ko bigla ang kalendaryo ng bahay, sa makalawa na ililibing si Raina. At pagkatapos ay ang kaarawan ko na.

Marami-rami ding tao sa huling araw ng lamay, kaya napilitan silang tumulong ako pati narin sina Avi sa pagse-serve ng pagkain sa mga nakilamay.

"Doon ka, dito ako."

Agad akong nagtungo sa itinuro ni Avi at nilalapagan sila ng buto ng pakwan at mga juice kasama ng mga candy.

"Marie?" nag angat ako ng tingin at nagulat nang makita si Emman! I knew it!

"Hello, Emman." bati ko.

"You knew her?" tukoy niya kay Aina. Tumango ako sakaniya at ngumiti. "How?"

"She's my friend since high school. And... She's the only one who studied in La Salle so..."

"So we have a common friend huh..." ngisi niya.

Ngingisi din sana ako pabalik nang biglang may umakbay sa akin, and I him smirking at Emman.

"Yow dude there's no common friends, common friends. If you like her then tell her." hamon ni Ryan. Agad ko namang inalis ang pagkaka akbay niya sa akin at inilayo sa lamesa ni Emman.

"Hey, ano ka ba?"

"Gusto mo ba iyon, Sean?" tanong niya.

"What are you saying?"

"Nagkakila kayo sa Maynila, tama ba ako? Dahil ngayon ko lang nakita iyang lalaking iyan." Aniya pa. Hinilot ko ang sintido ako saka hinawakan ang magkabilang pisngi niya,

"Nagseselos kaba?" tanong ko.

Hindi agad siya nakasagot kaya ngumiti ako, he hugged me so tight kaya naman natawa ako sa ginawa niya.

"Damn, I don't wanna lose you. Ayokong masungkit ka noong lalaking iyon."

I chuckled, "Ngina, boss ko iyon."

"Profanities, huh." aniya. Inirapan ko siya. "Don't curse again, because I'm gonna kiss you if you do."

Naitulak ko siya kaagad sa sinabi, tinawanan niya ako saka pilit na lumalapit pero umaatras ako.

Hinuli niya ang mga braso ko saka ako hinigit palapit sakaniya, only a few inch nalang at maglalapit na kami at natatakot ako. But he didn't... He hugged me so tight and all I can hear is his breathing.

"Kapag may nagkagusto sayo, sabi mo pagwapuhan nalang kami. Uuwi nalang ako nun pero sasama ka sakin."

Hinampas ko ang dibdib niya at natawa, what kind of pick up line is that? Too cheesy and corny at the same time.

"Ry, try to close your eyes. " ginawa niya naman. "Andilim no? Ganiyan talaga pag pumikit ka." then I chuckled.

"No, ganito kadilim ang mundo ko noong wala ka. You have your darkest sides and flaws but I'm willing to accept those so you can end up with me." aniya at unti-unting dumilat.

Namumungay ang kaniyang mga matang tumingin ulit sakin, hinuli niya ang baywang ko at yinakap ako mula sa likod. I saw how he look at me, I'm glad I found a man who can stare at me like I'm te cutest angel he ever seen.

He always looks at me like I'm an angel even if I'm totally an evil one.

I pushed him away, but he stayed. The reason why we're still together right now.

"Sean, I need you. I want you. I love you, only you." He whispered. My butterflies in my stomach started to multiply.

"You're never be my President. Because one day, I'll rule you. The whole of you and you can't do anything but to obey me. Remember that, my lady."