The Last Alchemist - COMPLETE

Kabanata 20

Meca

Dahan dahan nang lumobog ang araw at na ngibabaw na ang kadiliman sa buong ka gubatan. Ni isang pagsabog wala kaming narinig. Wala pang  panibangong namamatay at alam kong nagiingat silang ma buti para ma nati sa larong to. Ngayon sumapit na ang gabi hindi dapat kami ma kampanti dahil sa mga oras na ito abala na ang mga kalaban namin sa paghahanap.

"Hito kumain mo na kayo." pagsasalita ni Camillo at isa isa niyang inabot samin ang maliit na boto.

"Ano naman to? Sigurado ka bang ma bubusog tayo nito." nagtatakang tanong ni Deryle.

Kahit ako na pa isip kong paano kami mabubusog sa ganitong kaliit na pagkain.

"Pagkain yan. Ibinigay yan ni Miss. Lortesia sakin bago ako umalis. Makakatulong ito para magkaroon tayo ng lakas. Nan dito na lahat ng kailangan natin. Tubig, pagkain at gulay. Ginawala niya ito para satin para hindi na tayo mag hanap pa ng pagkain." pagpapaliwanag ni Camillo.

"Kainin na lang natin wag na tayo puro tanong." wika naman ni Colver.

Sabay sabay namin kinain ang maliit na boto. Habang kina kain namin  ito para lang kaming kumakain ng karne na may kanin. Ang galing talaga ng naisip ni Miss. Lortesia. Hindi man lang kami na uhaw sa pagkain ito.

"Sa wakas nagkalaman narin ang chan ko." Wika ni Kyth sabay tawa.

"Ang sabihin mo na patay gutom ka lang talaga." puna naman ni Deryle sa kanya. Nagkatinginan lang ang dalawa at sabay silang nagtawanan. Mga sira ulo talaga.

Ipipikit ko na sana ang mga mata ko ng bigla ko ng bigla akong nakaramdam na may mga matang nagmamasid samin. Napatingin lang ako sa paligid at hindi ko ma kita kong sino ang mga ito.

Tinignan ko agad si Colver sininyasan na may mga tao nagmamasid samin at buti na lang na kuha niya agad ang ibig kong sabihin.

"Kailangan na nating umalis dito." pagsasalita ni Colver.

"Bakit naman?"

"Deryle may nagmamasid sa mga kilos natin." pagsasalita ko.

"Ang ma buti pa umalis na tayo sa punong ito." tugon naman ni Camillo.

Tumalon na kami isa isa sa puno. Nang makababa na kaming lahat bigla na lang may lumitaw na matatalim na mga ispada na nakapalibot samin. Napaatra kaming lima pa balik sa puno.

"Patay anong gagawin natin ngayon?"

"Deryle wag kang kabahan makakaya nating makaalis dito mag tiwala ka lang." sabi ko.

Pinagmasdan ko lang ng ma buti ang ipada. Kong sino man ang may gawa nito titiyakin ko na babalik sa kanya ang lahat ng ito.

Ipipikit ko na sana ang mga mata ko para palabasin ang magic symbol ko ng bigla na lang gumawa ng malaking sheld si Colver para panangga sa ispada. Ngumiti lang ako sa kanya. 

"Akala niyo ba makakatakas kayo samin?" wika ng isang babae kulay green ang buhok at may lumabas na talong babae pa sa likod nito na magkakamukha.

"Ano kailangan niyo?" pagsasalita ko.

"Isa lang ang kailangan namin sa inyo. Alam mo kong ano? Ang mamatay kayo sa mga kamay namin."

"Nagpapatawa ka ba? Wag mo kaming subokan kong ayaw mong masaktan."

"Ang tapang mo naman. Sige pagbibigyan kita sa gusto mo."

Itinaas na niya ang kamay niya itinutok ito samin. Sunosunod na gumalaw ang mga ispada pa punta samin. Pilit niyang binabasag ang harang na ginawa ni Colver.