In de auto merk ik dat de auto achter ons ons achtervold, ik probeer steeds te kijken wie er achter het stuur zit maar dat lukt niet omdat Jimin ervoor zit.
Als we er eindelijk zijn stappen we uit en zien we de rest naar ons toe lopen. We groeten elkaar en lopen naar een parkje.
We gaan op een bakje zitten en praten over verschillende dingen. Ik kijk een beetje om me heen en voel weer dat ik bekeken word.
Ik kijk naar de rest die nogsteeds druk aan het praten zijn "jongens ik ga even een rondje lopen, ik ben zo terug" Zeg ik
"Oke kookie, doe voorzichtig" Zegt Taehyung
Ik knik en loop een beetje rond. Als ik langs een dikke boom loop grijpt iemand mij naar achter en houd zijn hand op mijn mond.
Hij pakt een mes en steekt die in mijn buik, daarna rent hij weg. Ik voel dat ik ligt in mijn hoofd word en dan is alles opeens zwart. Ben ik net doodgegaan?
POV taehyung
Ik en de jongens zijn Druk aan het praten terwijl jungkook even een rondje aan het lopen is, maar hij is nu wel erg lang weg... Ik maak me zorgen "jongens ik ga even kijken waar jungkook is, ik ben zo terug" Zeg ik.
"Wil je dat we meegaan?" Vraagt namjoon
"Nee hoeft niet ik ben zo terug" Ik loop een beetje door het parkje tot ik opeens iets bij een boom zie liggen, ik loop er naartoe om te kijken wat het is OMG HET IS JUNGKOOK.
"AAAHHHHH" Gil ik zo hard als ik kan. Ik ga naast jungkook zitten en haal het mes in zijn buik er voorzichtig uit. Na 10 seconden komen de rest aanrennen
"JUNGKOOK!!" Gilt jimin. Hij krijgt tranen in zijn ogen, ik moet ook huilen en probeer jungkook wakker te krijgen, ik probeer te voelen of Jungkooks hart nog klopt maar ik voel niks meer
"Jongens, ik heb de ambulance gebeld. Ze komen er nu aan" Zegt Namjoon
Niet veel later komt de ambulance. Ze nemen hem mee in het busje, ik mocht mee in het busje zodat ik bij Jungkook kon blijven, ik gaf mijn autosleutels aan Jimin zodat hij met de rest naar het ziekenhuis kon rijden
"Denkt u dat Jungkook nog leeft?" Vraag ik aan de dokter achterin het busje
"Hij leeft nog, maak je maar geen zorgen. Zijn hartslag is alleen heel traag" Zegt de dokter
Ik zet mijn hand op mijn hart en blaas van opluchting. Gelukkig is hij niet dood, ik dacht echt dat hij dood was
Toen we eindelijk in het ziekenhuis waren moest ik in de wachtkamer wachten, ondertussen waren de andere jongens al gekomen
"Jongens, Jungkook leeft gelukkig nog. Zijn hartslag is alleen heel traag" Zeg ik gelijk
"Hij is gelukkig niet dood maar laten we niet te vroeg juichen" Zei Yoongi
"Klopt, laten we wachten tot de dokter komt" Zeg ik
We wachten ongeveer een half uur en dan komt er een dokter uit de operatiekamer
"Dokter, hoe gaat het met jungkook?" Vraag ik gelijk
"Jullie kunnen hem nu bezoeken maar hij is nog zwak dus doe voorzichtig met hem" Zegt de dokter
"Oke, dankuwel" Zeg ik blij
We lopen naar binnen en zien jungkook met zijn ogen half open op zijn bedje liggen
Als hij ons ziet worden zijn ogen gelijk groot
Ik ren naar hem toe en geef hem een knuffel "Jungkook we waren zo bezorgd, waarom heb je dat mes in je buik gestoken?" Vraag ik
"Dat deed ik niet, iemand stak dat mes in mijn buik. Ik kon helemaal niks doen en toen werd alles zwart" Legt Jungkook uit
"Omg Jungkook ik laat jou nooit meer alleen" Zeg ik terwijl ik hem een kus om zijn hoofd geef
Ondertussen is Jungkooks moeder ook gekomen. Ze had tranen in haar ogen en knuffelde Jungkook de hele tijd.
Daarna mocht Jungkook naar huis en hebben we samen met Namjoon, Yoongi en Hoseok bij ons thuis avondeten gegeten
