Short Stories Collections

Arumi

Kahit hindi mo ginusto kapag may pinapasaya kang tao, yung bagay na hindi mo gusto ay matututunan mong magustuhan.

Nasa entablado ang dalawa kong mga paa, malakarayom ang mga taong animoy mga matang malapineapple at mukhang naghihintay ang maniniyot na sa aking harapan para masagot lamang ang katanungang kanina niya pa itinatanong. Lahat na siguro sila ay tingin sa akin ay mukhang tanga, mukhang bobo at pulubing hindi alam kung sasagot ba o hindi.

"Miss, again, Bakit mo napili ang ganyang carreer?" ikatlong tanong niya na sakin. Nakikiusap na ang utak kong sagutin ko na kahit hindi naman mukhang seryoso ang maisasagot ko.

"Ahemn! " nilunok ko ang laway na kanina pa dapat nakaalis sa lalamunan ko. Agad kong kinuha ang mikropono. Naiisip kong kakanta n lang kaya ako o di kaya iiyak. Ano ba! Tatahimik na lang ba ako? o sasabihin ko na lang na masakit ngipin ko. Aits! Anong sasabihin ko?!

"Miss.. Miss? okay ka lang?" Tanong niya ulit.

"Hmnn Ahh ehh. Opo" sabi ko habang kinakabahan na nakangiti.

"Ayun naman pala, so bakit mo napili ang career na ito? May inspiration ba behind of this career or self choose?" agad na niyang ibinigay sa akin ang mikropono. Wala nang atrasan toh nasa kamay ko na eh. Alangan bitawan ko to at tumakbo papuntang backstage. No! No! never!

"Ahemn! " may bumara sa lalamunan. Kinakabahan na naman itong puso ko.

"Bilang isang Grade 12 student and magtatapos na rito sa baitang na ito. Hanggang ngayon, hindi pa naman ho ako nakapagpili ng career na nais ko talaga sa kinabukasan kahit na sa susunod na pasukan ay kolehiyo na ay hindi ko pa rin alam ang pipiliin ko. Magiging isa ba akong accountant, Police, professor, persecutor, IT professional o di kaya ay kapwa hayahay." dahil sa huling sinabi ko ay tumawa ang iilang people sa harap ko at huminto saglit yung paghinga ko. Hays, anong sasabihin ko? Eh naputol yung connection ng brain ko. Teka...

"Ngunit isa lang ho ang nasaisip ko ngayon. Ang pipiliin ko pong career, yung gusto ho ng aking mga magulang sa akin. yun lang po" at nagpalakpakan silang lahat.

"Thank you. Candidate 07. Babalikan kita mamaya. Sana ay makuha ka sa Top 3. Good luck!" Hays. napabuntong hininga ako sa huling sinabi niya. Nakalagpas na namn ako sa pagsubok na ito. Seriously, nandito ako sa entabladong ito dahil sa Grado, requirement kasi ito eh.

Nang dumating na ang pagtawag ng Top 3 ay naging isa ako roon. Panibagong problema dahil susubukan na man raw ang aming mentalidad at yun ang tatanongin kami este may ibibigay silang questions, yung truth to truth. Im ready! Todo na natin to. By the way, hindi ako kagandahan lalo na yung paglakad ko. Fine lang yung paa ko, matangkad kasi ako kaya baka yun ng dahilan kung bakit napasok ako sa Top 3. Huling sasagot ako, kaya sana madali yung tanong kasi sa dalawang classmate ko ay madali lang eh. Tapos, nasagot nila ng maayos.

"Oy, Miss Number 07. Im glad that napasok ka sa top 5. Hows your feelings today?" ngiting pagbati niya muli nang ako'y lumalakad papalapit sa harapan ng mga judges at para masagot na ang katanongang kanina ko pa pinaghahandaan at kinakabahan ako dude. hayts! kaya mo toh Arumi! You can do it. Self motivation lang. Brrr!

"Are you feeling nervous or what?" pagpapagaan ng Emcee sa atmosphere ng stage. Hays, kainin mo na ako entablado.Huhuhu di pa ako ready mapahiya. Huhuhu Lord help me to overcome this question.

"Wag kang mag-alala Miss 07, Im just asking kung okay ka lang. Eh mukhang kinakabahan kana sa lagay na nyan ha. Easy beautiful." patawang usal nya muli. Hays, kanina pa siya nagtatanong sakin,wala pa pala akong sagot. Kaya kinuha ko na lang ang mikropono.

"Okay lang po ako. Kinakabahan ng kunti pero hindi pa naman mamamatay" sagot ko sa kaniya at agad na nagpalakpakan ang mga friend ko sa gilid at ikinatuwa ng mga tao.

"Okay, I feel relieved na okay kana. So, here is your question. It's from unknown Judge, Kung papipilian ka, maging masaya sa career dahil may sarili kang desisyon o maging masaya dahil sa pamilyang desisyon?" kinakabahan ako sa tanong na sinabi na ng Emcee at mas kinakabahan ako sa sagot ko ngayon. OMG! Constructing words bilis! isip isip muna. Wait 1 min. Teka 2 min. Hays. Sege gorrahhh na.

********
Nagawa ko na ang best ko and I did my part so, walang dapat pagsisihan. Nandito ako muli sa entablado para marinig kong sinong tatanghaling panalo. Okay lang yan Arumi. It's enough.

" Our Miss Independent 20** is .......CONGRATULATIONS!!!.........
ARUMIIIIIIIIIII SANTOS. Lets give her around of applause!"

Hindi ko maramdaman ang pagkabigo. Masayang-masaya ako ngayon. First time kong narinig ang pangalan ko na tinawag sa entablado muli. Hays... nang makauwi na ako sa bahay ay 'di pa rin ako makapaniwala kung tunay ba itong sertipikong nasa kamay ko at itong trophy ngunit hindi lang naman ito para sa akin para ito sa mga supporters ko kila mama at papa, pati na yung kapatid ko at mga kaibigan. Mukhang may isasabit na akong hindi lang medalya kundi Trophy na.

"Anak, proud talaga si Papa sayo. Sorry kung hindi ako nakarating. Marami kasing bisita kanina eh, at isa na roon yung kaibigan kong makakatulong sayo sa pagpopolice mo" abot taingang ngiti ang namutawi ko sa mukha ni papa at hindi ko masisisi siya kung bakit ako ang pinili niya kaysa sa mga kapatid ko na magpopolice. May lalaki naman akong kapatid pero bakit pa ako? haysss...

"Okay lang pa. Naiintindihan kita" ngiti rin ang ibinalik ko sa kanya. At pumunta siya sa kusina para ipaghanda ako ng pagkain. Ang sweet at mapagmahal ng tatay ko. Kaya hindi ko maiwasang balikan ang alaalang kanina lamang naganap.

(FlashBack)

"Okay, I feel relieved na okay kana. So, here is your question. It's from unknown Judge, Kung papipilian ka, maging masaya sa career dahil may sarili kang desisyon o maging masaya dahil sa pamilyang desisyon?" kinakabahan ako sa tanong na sinabi na ng Emcee at mas kinakabahan ako sa sagot ko ngayon. OMG! Constructing words bilis! isip isip muna. Wait 1 min. Teka 2 min. Hays. Sege gorrahhh na.

"Thank you sa gumawa ng katanungang iyan and by the way po Good morning! If pipili ho ako, ang pipiliin ko ay maging masaya sa career na desisyon ng pamilya kasi ho mas maganda naman talagang nagdedesisyon ay pamilya, they are your reflection kaya kung alam nilang yun ang makabubuti sayo then be happy. Hindi lang ikaw ang magdedesisyon para sa buhay mo o career mo pero dapat ang family po ay involved kasi when you are in trouble and down, they will help you and lift you up. And being a family hindi ibig sabihin sila ang magdedesisyon kundi pati kana. Because that is called a family including you. Just like for example, wala pa ho akong napili sa buhay ko na career kaya I let my family to decide and gave me some advice and in the end kahit hindi mo man gusto yung career na iyon o 'di ka happy ay matututunan mo ring mahalin ang iyong trabaho. Ako? Police po ang plano ng ama ko, habang ako gusto ko pong maging kapwa hayahay pero I get the point of my father and I know He knows my capacity. I can do it. And I'm happy for my career because my family pick that career for me and also, I can learned to love that career and be happy because I love my family specially my father. That's it. Thank you." at humingang malalim. Ngumiti at ibinigay ko ang microphone sa Emcce. Rinig ko ang palakpakan at sigaw nilang lahat ngunit anong kirot ang nadama ko nang hindi ko makita si papa.

(End of Flashback)

Arumi Pov

Nakabalik na si papa dala-dala ang pagkain at juice. Nandito kami sa sala with my two siblings and parents ko syempre. Gabi na rin kaya nagkwentohan na lamang kami. At Masaya ako dahil masaya sila. Mayroon talagang sitwasyon na need mong magsacrifise for the sake na magiging happy ang iba. Dahil wala naman akong plano sa life, why not grabbing the opportunity na like ni papa para sa akin. I'm doing this not for my own but I'm doing this for my father. I know in result with this, matutunan ko ring mahalin ang trabaho ko kung 'di man oobra edi mag-aaral ako ulit. Life is about learning naman ika nila. Kung may Plan A, nasira ang unang plano. Edi may plan B naman. Hanggang sa maubos kahit plan Z pa iyan. Okay lang. Ganito ang buhay, hindi lahat ng ginugusto ay makukuha, d'i mo alam yung ayaw mo ay sadyang bagay pala sayo. We should try it dude. Let' s work it out.

A/N: Thanks for reading.

Ldine07