Kendimi Şanslı Hissediyorum || Bir Rastgele Kitap

Kutlayamadığım Bir Doğum Günü Nasıl Geçer?

Tüm arkadaşların ve yakınların ile beraber otururken, bir anda ışıkların karardığını göremem. Tünelin sonuna yaklaştıkça büyüyecek olan ışığın ilk adımı gibi beliveren ışığın, sen yerinde otursan dahi yavaşça büyümesini izleyemem. Pastanın tepesine konulmuş mumları sayamam ve pasta ufak geldiği için yaşın kadar mum koyulamamış olduğunu anlayamam. Her bir mumun alevinden yansıyan ışığın vücuduna olan yansımasını göremem. Işığın, bedenin tarafından kabul görüp emilmesi ve dolayısıyla cildinin sarı ve dostu olan renklerle parladığını göremem. 

İnsanların alkışlamasını, vahşi batıda kovboyların çektikleri silah gibi kameralarını hazırladıkları kameraları göremem. Pasta senin önündeki masaya koyulduktan sonra başlayan kayıtları daha sonra tekrar tekrar izleyemem, internette paylaşılsa dahi göremem.

Bir dilek tutarsın. En uygun ve en güzel dileği tuttuğuna emin olabilirim ve yanında olsam dahi ne dilediğini duyamam, duyarsam gerçek olmaz çünkü. Mumları üfleyeceğin zaman teker teker üflemezsin. Güçlü bir nefes alıp, tek seferde hepsini birden söndürüverirsin. Çünkü düşüncelisindir, bir mum sönüşünü diğer mum görsün istemezsin. Hepsi birden sönsün, dumanları aynı anda ortaya çıksın ve alevleri beraber sönsün istersin. Pasta gelirken başlayan alkış sen mumları üfleyince bir kez daha gerçekleşir. Alkışlayanlara rastgele bakarsın, onların arasında ben olmam. 

Pastadan bir dilim kesilir. Çok fazla yemek istemezsin ama pastayı kim seçtiyse tam senin istediğin bir pastayı seçmiştir, olağan bir senaryoya kıyasla daha fazla pasta yemek istersin o an. Belki bir... buçuk dilim? Bilemem. Belki başka birinin zorlamasıyla iki dilim de yersin. O anın öncesinde yediklerin için yemeyi reddebilirsin de, bu üç senaryonun da tek ortak noktası, benim bunu göremeyecek olmam.

İnsanlar kendi aralarında konuşmaya başlamışken sen de biriyle sohbete dalarsın, pastadan ufak ufak dilimler alınırken. Neredeyse bir nokta kadar ufak lokmalar alırsın, çünkü her cümleni bitirdiğinde dolayısıyla nokta koyman gerektiğinde alırsın pastadan. Pasta lokmalarıyla cümlelerini bitirip yenilerine geçtiğini göremem. Ben klavyedeki noktaya basarım, pasta çıkmaz. Pasta lokmasının da emojisi yok.

Hediye faslında, bazı hediyeler olur ki paketine dokunduğun an sevmeyeceğin bir şey olduğunu anlarsın ama yüzünü bozmazsın. Tıpkı bir fotoğraftaki gibi sabit tutmayı başarırsın. Bir de sevdiğin hediyeler olur. O zaman suratını sabit tutamazsın işte, yani, tahmin ettiğim kadarıyla?

Tüm bu paragraflar koca bir tahminden ibaret. İpin kimsenin elinden tutmadığı ufak bir balonun içinde sıkışıp kalmış bir tahmin silsilesi. Doğum gününü nasıl, nerede ve nasıl kutlayacak olacağını tahmin etmem olabildiğince zor, mümkün de değil belki.

Yine de denedim; kimsenin tutmadığı bir balon gök yüzünde kaybolacak şimdi.