5 years ago
"Thank god you're awake honey"
Kamumulat ko lang ng mata ko ng makita ko ang isang middle age na babae at lalake. They both staring aat me while holding my both hands, and they are crying. Nagtataka ako na napatatingin sa kanila, I didn't know them. So dahan dahan kong hinila yung kamay ko na hawak nila.
"Uhm I'm sorry ma'am, sir, but do I know you? or do you know me?"
Bigla na lang umiyak yung babae tapos yung lalake naman ay napayakap sa kanya. Gulong gulong ako hindi ko ma intindihan ang nangyayari. Basta ang alam ko hindi ko sila kilala, at mukang hindi ko rin kilala ang sarili ko. Ng kumalma na yung babae ay Tumawag na sila ng doctor para tignan ako. And I'm right i have an amnesia, sabi ng doctor ganun daw talaga pag na aaksidente, and sometimes pag may trauma effect may tendency na kusang makakalimut ang utak ko. Pero sabi ng doctor ay pansamatala lang daw ito. Pero nasa akin pa din kong gugutuhin ng utak ko maka alala or hindi na.
Dahil don napa isip na lang ako bigla.
Bakit mas ginusto kong makalimut?
Am I escaping for something or Am I escaping for someone??
And with that thoughts, I felt pain in my chest that I didn't realized na umiiyak na ako. I wiped my tears on my cheeks and I ask myself.
"What really happened to me, bakit ako nakalimut?"
YOU ARE READING
FORGOTTEN MEMORIES
General FictionSabi nila past is past pero pano kung wala ka na mang ma alala sa past mo? pano mo masasabi yan sa self mo if all your memories faded away ?
