Büyüdüm artık.Canımı yakan insanların peşinden koşardım. Artık koşmuyorum. Gitmeyi göze alabilen hiçkimse için kılımı kıpırdatmıyorum. Filmler duygulandırmıyor. İnsanlar üzemiyor. Bencilleştim. Duygularımı kaybettim belki. Kim bilir. Sabahları mutlu uyanıyorum. Geceleri huzurla uyuyorum. Pişman olduğum şeyler yaşamıştım. Artık pişmanlık nasıl bir şeydi, hatırlamıyorum. Neden mi? Çünkü ne zaman birinin gitmemesini istesem, gitti. Çünkü benim yarım bıraktığımı, hep bi'başkası tamamladı. Çünkü birine ne kadar az değer verirsen, o sana o kadar çok değer verir. İşte bu yüzden ,beni değiştirdigin ve yaşattıkların sayesinde "başka biri" yaptığın için teşekkür ederim. İyiki yoksun.
