HALASKAR

H29 ♂️

Keyifli okumalar. 🍁

▪️

Ertesi gün.

"Buraya gülleri ekelim diyorum." Omzumun üzerinden anneme baktım. Havuzun kenarındaki sandalyesinde oturuyordu. Bugün de işe gitmedim. Babam, annemle ilgilendiğim için sorun etmemişti. Abim ise, TV karşısında yirminci kez Yüzüklerin Efendisi izliyordu.

"Ama pembe gül olsun. Kırmızı sevmiyorum."

Gülümseyerek elimdeki kasayı duvarın dibine bıraktım.

"Merak etme anne, pembe gülmüş hepsi. Belki birkaç tane kırmızı çıkabilir."

"Abin nerede?"

Eldivenlerimi giyerken başımla evi gösterdim. "Hadi başlayalım."

Ecmel gece internetini açmış ama bana yazmamıştı. Görüldü atsaydı daha az sinir olurdum.

"Hava çok güzel." diyen anneme bakıp gülümsedim.

"Evet çok güzel." Açtığım çukurlara gül fidelerini dikerken annem hiç konuşmamıştı. Arada arkama bakıp onu kontrol ediyordum.

"Akşam yemeği bahçede yemek ister misin annecim?" Uzun zamandır annem bizimle aşağıda yemek yememişti. Ama bugün iyi görünüyordu. Beni kırmayacağına emindim.

"Olur. Hem baksana, hava ne kadar..." Sustuğunda ona döndüm. Kaşlarını kaldırmış, elini ağzına çıkarmıştı. "Şey..."

"Güzel?" dedim sorar gibi. Aklına yeni gelmiş gibi gülümsedi ve ellerini çenesinin altında birleştirdi.

"Ah evet! Güzel!"

Gülümseyip önüme döndüm. Az önce söylediği kelimeyi unutmuştu. Canım yanıyordu. Ama onun için bu anları katlanılır kılmaya çalışıyordum.

"Ben de geleyim yanına." Aniden arkama döndüm. Sandalyesinden kalkmıştı.

"Anne gelme! Otur sen orada."

Yüzüne hoşnut olmayan bir ifade yerleşti. "Gelmek istiyorum." Bakışları benim üzerimde bana doğru gelmeye başladı. Elimdeki fideyi yere bırakıp ona doğru yürüdüm.

"Anne havuzdan uzak dur."

Havuza teğet geçen adımları ben söyledikten sonra duraksadı.

"Al beni burdan." dedi titrek bir sesle. Kollarını üşüyor gibi birbirine bağladı ve gözlerini kapatarak ağlamaya başladı. Evin kapısında abimi fark edince bakışlarımı uzaklaştırıp annemi havuzdan uzaklaştırdım. Abim koşarak yanımıza geldi.

"Anne? Neyin var?" Önünde diz çöküp annemin yanaklarını okşadı. "Aç gözlerini anne." Annem gözlerini yavaşça araladı. Karşısında abimi görünce rahatladı ve ona sarıldı. Buruk bir ifadeyle ikisine bakarken annem sesli bir şekilde ağladı.

"Odama çıkmak istiyorum Onur." Abimin adını hatırlıyordu. Kaç gündür ona babamın adıyla sesleniyordu.

"Hemen çıkacağız anne. İyi misin onu söyle."

Annemin bakışları bana kaydı. Gözlerinden ürkek bir his geçti. Gözlerim yaşardı, hissediyorum.

"Bu da kim?"

Bakışlarımı diğer tarafa çevirip elimle gözlerimi sildim.

"Hadi çıkalım anne."

"Evimde ne işi var?" diye bağırdı. "Yoksa... Yoksa baban beni aldatıyor mu!" diye bağırdığında abimin elini kolumda hissettim. Dokunmamıştı. Sertçe ittirmişti.